ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ τχ17 (15-29/ 2/2012))

	ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ  ΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ                    (τχ 17    15/2/2012 - 29/2/2012)
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - Λάρισα  Κουμουνδούρου 11 -  τηλ. 2410 533 584  - demarlarissa@gmail.com

►  Το δίλημμα υπήρξε ανέκαθεν η υψηλή  τέχνη του δικομματισμού

Δεν ξέρουμε αν γίνουν τελικά εκλογές. Ωστόσο φαίνεται καθαρά ποιος είναι ο στόχος των νεοφιλελεύθερων κύκλων. Κάτω από το δίλημμα  “σταθερότητα ή αστάθεια” προβάλλονται λύσεις συγκυβέρνησης Πασοκ και Νέας δημοκρατίας, ή εναλλακτικά κυβέρνησης τεχνοκρατών ώστε να μην υποστούν τα κόμματα και τα πρόσωπα τη φθορά των σκληρών μέτρων. Και πάλι ο ελληνικός λαός θα κληθεί να αποφασίσει (;) με βάση διλήμματα. Ο δικομματισμός ξέρει καλά τη δουλειά του.

►  Η ΔΗΜΑΡ για τα αποτελέσματα του Eurogroup         22-2-2012

Οι αποφάσεις του τελευταίου Eurogroup αποτέλεσαν δρομολογημένες εξελίξεις στη βάση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου.

Παρά τη μείωση του ελληνικού χρέους με την ανταλλαγή των ομολόγων, το ύψος της νέας δανειακής σύμβασης, οι όροι και οι τομείς διάθεσης της χρηματοδότησης σε συνδυασμό με τα βάναυσα μέτρα που έχουν ληφθεί πριν τη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου, κατά τη διάρκεια των τριών μηνών καθώς και με τις νέες προαπαιτούμενες δράσεις, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν σε μη βιώσιμο χρέος το 2020.

Το μείζον όμως ζήτημα είναι ότι τα πρωτογενή ελλείμματα και η ύφεση θα συνεχίσουν να χαρακτηρίζουν την ελληνική οικονομία με την αύξηση της ανεργίας, με το μαζικό κλείσιμο των επιχειρήσεων, με την αποδιάρθρωση της κοινωνίας όσο δεν θα αναζητείται η ανάπτυξη, όχι στα λόγια, αλλά μέσα από εξεύρεση και διάθεση πόρων. 

►  Θωμάς Ψύρρας: Γιατί η ΔΗΜΑΡ καταψήφισε το PSI -με ένα παράδειγμα

Η ΔΗΜΑΡ καταψήφισε το PSI.  Κι ο Βενιζέλος κραύγαζε στη Βουλή: “Δηλαδή τι θέλετε; να μη γίνει το κούρεμα; να μη σβηστεί το χρέος;...”  Άλλωστε ο ίδιος έθετε το δίλημμα και μόνος του το απαντούσε.

Πολλοί έσπευσαν (και μέσα στη ΔΗΜΑΡ) να θεωρήσουν την αρνητική της ψήφο ως “ανακολουθία”.

Είναι όσοι αντιλαμβάνονται την πολιτική ως αυτοματική και φοβική αντίδραση στο οποιοδήποτε ερέθισμα της πολιτικής συγκυρίας.

Αλλά πρέπει να θυμήσουμε ορισμένα απλά πράματα.

Πρώτον ότι τo PSI δεν είναι μία τεχνική διαδικασία, δεν είναι να πεις ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ όπως νομίζουν πολλοί κι αμέσως  απόδειξες ότι είσαι κόμμα της ευθύνης.  Το PSI είναι άσκηση πολιτικής: πως θα γίνει το κούρεμα , ποιούς θα κουρέψεις, με ποιο τρόπο κλπ

Να δώσω ένα παράδειγμα μόνο για να γίνει κατανοητή η αρνητική ψήφος της ΔΗΜΑΡ.

Πριν λίγο καιρό το υπουργείο Οικονομικών του Βενιζέλου είχε ανακοινώσει ότι τα ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου έως εκατό χιλιάδες ήταν εγγυημένα όπως και οι τραπεζικές καταθέσεις για το ίδιο ποσό. Δηλαδή κάποιοι άνθρωποι αντί να βγάλουν τα λεφτά τους στην Ελβετία ή να τα καταχωνιάσουν κάτω από το στρώμα έδωσαν πίστη στην ελληνική πολιτεία και αγόρασαν ομόλογα. Έρχεται τώρα ο ίδιος Βενιζέλος και κουρεύει αυτόν τον έλληνα μικροομολογιούχο σαν να είναι ο αρχικερδοσκόπος των  διεθνών hedge funds. Αυτό αποκαλείται αφερεγγυότητα, ανεντιμότητα, κυνισμός, αμοραλισμός και ό,τι άλλο θέλετε... Από τέτοια ξέρει ο Βενιζέλος... Κι από πάνω θέτει και διλήμματα!... Την ώρα που “ζητά” να επιστρέψουν τα ελληνικά κεφάλαια στο εσωτερικό δείχνει τέτοιες συμπεριφορές...

Συνεπώς το PSI όπως διλημματικά (δηλαδή απολιτικά και κυνικά) το έθετε ο Βενιζέλος η ΔΗΜΑΡ δεν μπορούσε να το αποδεχτεί. Το ελληνικό κράτος πρέπει να γίνει κράτος κι όχι παπατζής.

►  Λοβέρδος: Κυβέρνησης συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ         23-2-2012

«Ναι» στη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας και του Αντώνη Σαμαρά από το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές, σε περίπτωση που η ΝΔ αναδειχθεί πρώτο κόμμα χωρίς να πετύχει αυτοδυναμία, είπε ο Ανδρέας Λοβέρδος σε δηλώσεις του στον Real FM. Όπως επεσήμανε, η θέση του δεν έχει αλλάξει και δεν έχει κανένα πρόβλημα να δηλώσει πως η ΝΔ θα πρέπει να στηριχθεί από το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές. «Βεβαίως και πρέπει να στηρίξουμε τη ΝΔ εάν είναι πρώτο κόμμα και αυτό είναι ένα μήνυμα που πρέπει να εκπέμπεται στο εξωτερικό», υποστήριξε ο κ. Λοβέρδος και τάχθηκε υπέρ μίας κυβέρνησης συνεργασίας ΝΔ - ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές ακόμη και με τον Αντώνη Σαμαρά πρωθυπουργό. Εκτίμηση επίσης, του υπουργού Υγείας είναι τόσο τα ποσοστά της ΝΔ όσο και αυτά του ΠΑΣΟΚ θα είναι μεγαλύτερα απ' ό,τι εμφανίζονται στις σημερινές δημοσκοπήσεις. Σε κάθε περίπτωση, σημείωσε, το κόμμα που θα εκλεγεί πρώτο θα έχει τη στήριξη του δευτέρου.

► Συνάντηση Κουβέλη  με τον Ευάγγελο Βενιζέλο                         17-2-2012

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης, συναντήθηκε σήμερα με τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών, Ευάγγελο Βενιζέλο, κατόπιν αιτήματος του τελευταίου. Αμέσως μετά ο Φ. Κουβέλης προέβη στην ακόλουθη δήλωση: 

 Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών με ενημέρωσε αναφορικά με την εξέλιξη των πραγμάτων σε σχέση με το Eurogroup και συνολικότερα για την ευρωζώνη.  Επανέφερα τις αντιθέσεις μας και τις αντιρρήσεις μας αναφορικά με τη δανειακή σύμβαση και όλα εκείνα τα οποία  τη συγκροτούν, ειδικότερα σε σχέση με τα εξαιρετικά επαχθή, ανηλεή  μέτρα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Επεσήμαινα για ακόμη μια φορά ότι  η πορεία της χώρας πρέπει να αναζητείται προς την κατεύθυνσης της ανάπτυξης και της διεύρυνσης του πρωτογενούς τομέα παραγωγής.

Ερωτηθείς για το ζήτημα της υπογραφής, ο Φ. Κουβέλης απάντησε:

          Δεν μου ζητήθηκε,  αλλά αν μου ζητηθεί η άρνησή μου είναι δεδομένη. H χώρα έχει τη θεσμική της λειτουργία, έχει τους θεσμούς της δημοκρατίας και αυτοί οι θεσμοί είναι ο μόνος συνομιλητής και με την Ευρώπη και γενικότερα.

► Απάντηση της ΝΕ Λάρισας σε δημοσίευμα της εφ.  “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” της 20ης Φεβρουαρίου 2012

Στο φύλλο της 20ης Φεβρουαρίου δημοσιεύεται ως είδηση ότι “στη Λάρισα υπάρχουν επαφές και συζητήσεις μεταξύ στελεχών της ΔΗΜΑΡ και πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ” και ότι βρίσκονται “σε προχωρημένο στάδιο οι συζητήσεις, με τρία – τέσσερα γνωστά πρώην στελέχη του τοπικού ΠΑΣΟΚ, χωρίς ωστόσο να έχει διευκρινιστεί εάν αυτές οι συζητήσεις αφορούν για κάποιους και τη συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Αριστεράς.”

Διαψεύδουμε κατηγορηματικά όλα τα προηγούμενα.  Και πληροφορούμε ότι:

Η Νομαρχιακή Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ και το Περιφερειακό Γραφείο της Θεσσαλίας έλαβαν απόφαση εδώ και καιρό ότι η διαχείριση της δημοσκοπικής ανόδου δεν μπορεί να γίνεται με όρους παλαιοκομματικούς, δηλαδή με “μεταγραφές” και με “αιτήσεις κάποιων που επιθυμούν να μπουν στα ψηφοδέλτια της ΔΗΜΑΡ”.

Η ΔΗΜΑΡ θα αποφασίσει σε γενική συνέλευση των μελών της τη συγκρότηση του ψηφοδελτίου  με βάση την αντίληψη ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να γίνουμε χώρος που να λειτουργήσει καθαρτικά για όσους βαρύνονται με “δημόσιες αμαρτίες”. 

► από συνέντευξη του Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ Ντανιέλ στην εφημερίδα ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Ε: Ποια είναι η γνώμη σας για τη συμφωνία των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης σχετικά με την Ελλάδα;
DCB: Η απόφαση είναι ορθή κατά το ήμισυ. Είναι σωστό ότι με την απόφαση αυτή επιχειρείται μια μείωση του συνολικού χρέους, αλλά εκείνο που λείπει είναι ένα γιγάντιο επενδυτικό πρόγραμμα για την Ελλάδα. Λείπει ένα ηράκλειο σχέδιο επενδύσεων με στόχο να ανασυνταχθεί η οικονομία και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.
Ε: Δεν πιστεύετε δηλαδή ότι αυτά είναι ένα οριστικό πακέτο σωτηρίας.
DCB: Όχι, καθόλου. Πρέπει να αγωνιστούμε για τη συγκρότηση αυτού που ονομάζω "ηράκλειο σχέδιο". Θεωρώ ότι οι στόχοι που έχουν τεθεί από τη συμφωνία είναι πολύ αισιόδοξοι ως προς τους ρυθμούς με τους οποίους προβλέπεται ότι η Ελλάδα θα βγει από τη σημερινή κατάσταση και θα επανέλθει σε μια φυσιολογική οικονομική κατάσταση. 

Η ελληνική οικονομία θα αποκατασταθεί μόνο όταν υπάρξουν επενδύσεις, και όχι μόνο περιορισμός των δαπανών.

Ε: Και πώς θα προκύψουν αυτές οι επενδύσεις;
DCB: Το πρώτο που απαιτείται είναι η αναδόμηση των πιστώσεων από την Ευρωπαϊκή επιτροπή (Κομισιόν) και η διοχέτευση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων προς τον επενδυτικό τομέα. Και εδώ δεν μιλάμε μόνο για επενδύσεις στην Ελλάδα, αλλά και στην Πορτογαλία ή την Ιταλία Χρειάζεται δηλαδή να συγκροτηθεί ένα γενικά επενδυτικό σχέδιο για όλη την Ευρώπη.
Ε: Γνωρίζετε ότι στην Ελλάδα είναι δύσκολο να υποστηριχτεί αυτό το νέο σχέδιο, εφόσον συνοδεύεται από εξαιρετικά σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.
DCB: Ναι, βεβαίως, αλλά στην Ελλάδα πρέπει να είναι κανείς ειλικρινής και με τον εαυτό του. Είναι πολύ το χρήμα που έχει πέσει στο τραπέζι. Δεν πρέπει να το υποτιμά κανείς. Και στην Ελλάδα πρέπει να γίνει ειλικρινής συζήτηση για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Υπεύθυνοι για την εξαθλίωση δεν είναι μόνον οι ξένοι.
Ε: Όμως αυτές οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται από την τρόικα κινούνται μόνο προς τη μία πλευρά. Τα μέτρα θίγουν μόνο τους χαμηλόμισθους , τους χαμηλοσυνταξιούχους και τους μικρομεσαίους επαγγελματίες.
DCB: Αυτό ισχύει. Και αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να ανασυγκροτηθεί η κρατική διοίκηση έτσι ώστε όλοι να πληρώνουν φόρους. Οι πλούσιοι πρέπει βέβαια να πληρώνουν περισσότερο, αλλά συστατικό στοιχείο ταυ κράτους είναι να πληρώνουν όλοι φόρους.

Ε: Έχετε παλιότερα αναφερθεί στη δυνατότητα να εξοικονομηθούν χρήματα από τις αμυντικές δαπάνες και από την περιουσία της εκκλησίας.
DCB: Ναι, είναι κρίσιμο ζήτημα. Οι αμυντικές δαπάνες μπορούν να μειωθούν κατά 80%. Η Ευρώπη πρέπει να εγγυηθεί την ακεραιότητα της Ελλάδας και τότε η Ελλάδα δεν θα χρειάζεται έναν τόσο μεγάλο στρατό. Θα προσθέσω ότι και οι μεγάλοι εφοπλιστές πρέπει κι αυτοί να πληρώσουν φόρο. Είναι σκάνδαλο που οι πλουσιότεροι Έλληνες απαλλάσσονται από τη φορολόγηση. Επίσης πρέπει να ζητηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) να αρθεί το τραπεζικό απόρρητο στην Ελβετία ή στο Λουξεμβούργο, ούτως ώστε να φορολογηθούν τα κεφάλαια που έχουν καταφύγει στο εξωτερικό. Είναι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί ριζικά η φοροδιαφυγή.
Ε: Ποια θα μπορούσε να είναι συνολικά μια εναλλακτική πολιτική λύση για την Ελλάδα;
DCB: Κατ' αρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν λύνεται το πρόβλημα με "πακέτα βοήθειας". Αυτό που χρειάζεται είναι επενδυτικά προγράμματα σε επιλεγμένους τομείς όπως είναι λ.χ. οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας ή ο τουρισμός αλλά και η βελτίωση των μέσων μεταφοράς και οι συγκοινωνίες. Μόνο μ' αυτό τον τρόπο μπορεί να ανακάμψει η ελληνική οικονομία. Δεν μπορώ εγώ να υποδείξω από εδώ που βρίσκομαι όλες τις μορφές που μπορεί να πάρει αυτό το σχέδιο, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα επενδυτικό κεφάλαιο για την Ελλάδα, με στόχο τις μικρές και τις μεσαίες επιχειρήσεις. Το επενδυτικό αυτό κεφάλαιο θα το διαχειρίζεται η ελληνική κυβέρνηση και η Κομισιόν. [...]

►  Αλαίν Μπαντιού - Συνέντευξη στη Λιμπερασιόν

Σε μια εκτενή συνέντευξή του στην εφημερίδα «Λιμπερασιόν» εκθέτει τις απόψεις του:

«Το ότι τα ΜΜΕ προσφάτως ανακάλυψαν την πολιτική και πνευματική "ριζοσπαστικότητά" μου οφείλεται στο ότι δεν άλλαξα θέσεις από τη δεκαετία του '70, μια περίοδο όπου με το επίθετο "επαναστατικός" ο πολιτικός ριζοσπαστισμός είχε καλή εικόνα. Στη διάρκεια της δεκαετίας του '80, πολλοί τον αρνήθηκαν, ενώ εγώ παρέμεινα πιστός. Γιατί, άραγε, αυτή η πίστη μου έγινε σήμερα ορατή, επικοινωνιακή; Η εξήγηση πρέπει να αναζητηθεί στο προφανές κενό του επίσημου πολιτικού παιχνιδιού. Υπάρχει πολιτική κρίση, μια κρίση του κράτους. Η απόκλιση ανάμεσα στη ζωή των ανθρώπων και αυτό που πράττει η εξουσία, ή αρνείται να πράξει, διευρύνεται. Αυτή η πολιτική κρίση, που είναι και μια ιδεολογική κρίση, συμβάλλει στην επιστροφή του ενδιαφέροντος για σκέψεις που προσπαθούν να φτάσουν στη ρίζα των πραγμάτων».

-Καταλογίζετε στην Αριστερά πως προτιμά τη μεταρρύθμιση από την επανάσταση;

«Δεν ζούμε πια μέσα σε τέτοιου είδους αντιθέσεις. Η "επανάσταση" σήμερα είναι μια κενή αντίληψη. Για να κάνουμε μια ιστορική σύγκριση, θα σας πω πως βρισκόμαστε σε μια κατάσταση ανάλογη με αυτήν της δεκαετίας του 1840. Υπήρξε η Παλινόρθωση, ο καπιταλισμός εδραιώθηκε σε όλη του την έκταση, η ιδέα της επανάστασης φαίνεται να έχει οριστικά ενταφιαστεί -λέγονταν για τον Ροβεσπιέρο και τον Σεν Ζιστ όσα λέμε σήμερα για τον Μάο και τον Λένιν. Όσο για τους δημοκράτες, οι οποίοι τότε αντιπροσώπευαν την Αριστερά, είναι όπως οι σημερινοί σοσιαλιστές μας, απορροφημένοι από το κοινοβουλευτικό παιχνίδι. Ωστόσο, το σημαντικό που συνέβη εκείνη την εποχή ήταν μια πνευματική ανάπτυξη, την οποία τροφοδοτούσαν οι μεμονωμένες πολιτικές εργατικές εμπειρίες: οι ουτοπικοί κομμουνισμοί, το Κεφάλαιο του Μαρξ κ.λπ. Αλλά αυτός ο αναβρασμός στην αρχή, όπως είναι φυσικό, περνά απαρατήρητος».

-Ωστόσο, ο απολογισμός των κομμουνιστικών καθεστώτων είναι καταστροφικός...

«Ας υπενθυμίσουμε πως αυτά τα καθεστώτα δεν έπεσαν ύστερα από κάποιον λαϊκό ξεσηκωμό, από μια μεγάλη εξέγερση, αλλά με την απόφαση των ανθρώπων που βρίσκονταν στον μηχανισμό αυτών των καθεστώτων, των κυβερνήσεων. Η βούληση των λαών δεν ήταν καθοριστική. Καλύτερα θα ήταν να υπήρχαν λαϊκές εξεγέρσεις: θα προέκυπταν από ιδέες ως μια διεκδίκηση εσωτερικής μεταμόρφωσης του κομμουνιστικού κόμματος. Οσο για τον απολογισμό, αν κρίνετε τις κομμουνιστικές εμπειρίες σύμφωνα με δύο κριτήρια, της οικονομικής αποτελεσματικότητας και των πολιτικών ελευθεριών, τότε έχουν χάσει εξ αρχής, γιατί πρόκειται για κριτήρια αξιολόγησης του δυτικού κόσμου. Το κριτήριο που αυτές οι εμπειρίες είχαν ορίσει για τις ίδιες ήταν εντελώς διαφορετικό. Επιζητούσαν να εφεύρουν και να αναπτύξουν μια συλλογική πραγματικότητα που δεν θα βασιζόταν στην ιδιωτική ιδιοκτησία. Είναι σαφές πως τα μέσα που μεταχειρίστηκαν ήταν καταστροφικά. Πρέπει όμως να απορρίψουμε το ίδιο το σχέδιο; Αντιθέτως! Θα πρέπει οπωσδήποτε να κρατήσουμε την ιδέα μιας κοινωνίας η μηχανή της οποίας δεν είναι η προσωπική ιδιοκτησία, ο εγωισμός και η απληστία. Σήμερα κάνουμε δήθεν σαν να ανακαλύπτουμε πως οι διοικητές των τραπεζών και οι μεγαλύτεροι πελάτες τους έχουν εμμονή με τα κέρδη. Ωστόσο, το κέρδος ως κινητήρια μηχανή της κοινωνικής ζωής είναι ακριβώς αυτό που το κομμουνιστικό σχέδιο θέλει να εξαφανίσει από την ανθρωπότητα».

-Ολες οι προσπάθειες απέτυχαν, στοιχίζοντας τη ζωή πολλών ανθρώπων...

«Περισσότερο από την οικονομική αποτυχία, αυτό που θεωρώ σημαντικό είναι ο πολιτικός απολογισμός. Μετά την αιματηρή καταστολή των εργατικών εξεγέρσεων, τον 19ο αιώνα, οι επαναστάτες των αρχών του 20ού είχαν την εμμονή της νίκης. Μια επανάσταση μπορεί να θριαμβεύσει τελικά; Ο Λένιν απάντησε μιλώντας για οργάνωση, σιδηρά πειθαρχία, κόμμα. Πράγματι, η Κομμούνα απέτυχε, αλλά η Σοβιετική Ενωση διατηρήθηκε. Μόνο που οι αποτελεσματικές μορφές οργάνωσης για να καταλάβεις την εξουσία φάνηκαν ακατάλληλες για τη διαχείριση μιας χώρας σε καιρό ειρήνης. Δεν μπορούμε να διαχειριζόμαστε τη γεωργία ή τη βιομηχανία με στρατιωτικές μεθόδους. Δεν μπορούμε να αποκαταστήσουμε την ειρήνη σε μια κολεκτιβίστικη κοινωνία με την κρατική βία. Επομένως, αυτό που πρέπει να καταγγείλουμε είναι η επιλογή της οργάνωσης μέσα από το κόμμα».

-Η δράση εκτός κομμάτων δεν είναι αυτό που επιδιώκουν οι πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης;

«Το ελπίζω! Αλλά τα δίκτυα, η τεχνολογία, το Ιντερνετ, αυτού του τύπου η οργάνωση δεν έφερε αποτελέσματα. Για να το πω διαφορετικά, εκείνοι που δεν έχουν τίποτε -δεν έχουν κεφάλαια, χρήματα, επικοινωνιακά μέσα- τους απομένει μόνο η πειθαρχία, η ενότητά τους. Το θέμα της πολιτικής πειθαρχίας που δεν αντιγράφει τον στρατιωτικό τρόπο είναι ένα ανοικτό πρόβλημα, εμπειρικό. Ας αποφύγουμε τις θεωρητικές προσεγγίσεις του θέματος που οδηγούν πάντα στην αντίθεση μεταξύ λενινισμού (οργάνωση) και αναρχισμού (άτυπη κινητοποίηση). Δηλαδή, αντίθεση μεταξύ κράτους και κινήματος, που είναι ένα αδιέξοδο».

-Επικρίνετε έντονα και τη δημοκρατία. Όμως με τη δημοκρατία εξαλείφθηκε η βία στις κοινωνικές σχέσεις.

«Είμαι υπέρ του κράτους δικαίου, υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν την κρίνω παρά μόνο όταν χρησιμοποιείται σαν ιδεολογία κάλυψης στρατιωτικών επεμβάσεων ή δικαιολογία για απαράδεκτες ανισότητες ή για διώξεις με το κάλυμμα του πολιτισμικού εκδημοκρατισμού. Η αλήθεια είναι πως η δημοκρατία συνέβαλε στη μείωση της βίας στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών, με τη μεταφορά της όμως στο εξωτερικό. Οι ΗΠΑ βρίσκονται σε σχεδόν αδιάλειπτο πόλεμο εδώ και ενάμιση αιώνα. Είτε πρόκειται για τον πόλεμο του '14-'18, τους πολέμους κατά της ανεξαρτησίας των αποικιών, της Κορέας, του Βιετνάμ, του Ιράκ, της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, χωρίς να παραλείπουμε τους δευτερεύοντες πολέμους όπου οι δημοκρατίες επεμβαίνουν με καλυμμένο τρόπο (δεν ξέρουμε ακριβώς ποιος ήταν ο ρόλος της Γαλλίας στη Ρουάντα). Το να πει κανείς ότι χάρη στις δημοκρατίες έχουμε έναν κόσμο χωρίς βία είναι αστείο. Η δημοκρατία δεν εξάλειψε τη βία, την προώθησε στο εξωτερικό. Γιατί μια δημοκρατική αρένα υποταγμένη στον καπιταλισμό, αν θέλει να συνεχίσει να υπάρχει, θα πρέπει να είναι επίσης μια αρένα σχετικής ευημερίας. Οι δημοκρατικές διαδικασίες ως τέτοιες δεν αρκούν για να διοχετεύσουν τις συγκρούσεις των τάξεων που δημιουργούνται από κοινωνικές ανισότητες. Για να μην εξελιχθούν σε βία, χρειάζεται μια ευημερία που να παρουσιάζεται σαν να μην υπάρχει πουθενά αλλού. Τότε αυτή η ευημερία πρέπει να προστατευθεί. Εχουμε λοιπόν τον προστατευτισμό, τους νόμους εναντίον των μεταναστών, τις στρατιωτικές επεμβάσεις κ.λπ. Μια απέραντη βία συνόδευσε την πρωταρχική συσσώρευση του κεφαλαίου και το Σύνταγμα των δημοκρατιών. Για την ίδρυση της καπιταλιστικής ευμάρειας, υπήρξαν εξαφανίσεις ολόκληρων λαών (στην Καραϊβική, την Τασμανία...), αναρίθμητοι πόλεμοι και σφαγές. Και αυτή η βία συνεχίζεται και θα αυξάνεται συνεχώς, πιστέψτε με. Αν δεν υπάρξουν νέου τύπου μεγάλες λαϊκές πολιτικές δράσεις, θα γνωρίσουμε φρικτούς πολέμους».

[Τρία έργα του (Αλαιν Μπαντιού) κυκλοφορούν σε ελληνική μετάφραση: «Η πολιτική και η λογική του συμβάντος» (εκδόσεις Πατάκης), «Μανιφέστο για τη Φιλοσοφία» (εκδόσεις Ψυχογιός) και «Η Ηθική: Δοκίμιο για τη συνείδηση του Κακού» (εκδόσεις Scripta).]

► Η χρεοκοπία της Ελλάδας αναβλήθηκε, δεν ματαιώθηκε,    του 'Αντριου Νιλ

Μιας που τα δύο χρόνια που πέρασαν από το (ύψους 110 δις) πρώτο πακέτο στήριξης, η Ελλάδα πήγε από το κακό στο χειρότερο, δικαιούσθε να αναρωτιέστε τι θα αλλάξει τούτη τη φορά. Δεν είστε οι μόνοι που το κάνετε. Σύμφωνα με μια «άκρως εμπιστευτική» έκθεση που προετοιμάστηκε αποκλειστικά για τους υπουργούς της ευρωζώνης αλλά διέρρευσε το πρωί της Τρίτης στους «Φαϊνάνσιαλ τάιμς», η Ελλάδα σύντομα θα χρειαστεί και τρίτο πακέτο στήριξης! Η έκθεση προειδοποιεί πως η ύφεση στην Ελλάδα θα γίνει τόσο βαθιά που η μείωση του χρέους της μπορεί να αποδειχθεί ανέφικτη.
Σήμερα το δημόσιο χρέος της Ελλάδας φτάνει στο 170% του ΑΕΠ της. Σύμφωνα με το δεύτερο πακέτο στήριξης θα έχει φθάσει στο 120% το 2020 (κανείς βέβαια δεν το πιστεύει αυτό πραγματικά). Η έκθεση αναφέρει πως σε οκτώ χρόνια από σήμερα, θα εξακολουθεί να βρίσκεται στο 160%. Η έκθεση αναφέρει επίσης πως ο εξαναγκασμός των ιδιωτών επενδυτών να αποδεχθούν μεγαλύτερο του αναμενομένου «κούρεμα» της αξίας των ελληνικών χρεογράφων που κατέχουν (στην πραγματικότητα θα κληθούν να απολέσουν το 75% της ονομαστικής τους αξίας) θα μπορούσε να καταστρέψει την αξιοπιστία της Ελλάδας στα μάτια των επενδυτών, αποκλείοντάς την έτσι από τις αγορές για το ορατό μέλλον.
Αυτό σημαίνει πως θα εξαρτιέται εις το διηνεκές από τα δανεικά της ευρωζώνης.. Υπάρχουν κι άλλα δύο σημεία που πιθανό να υπονομεύσουν το δεύτερο πακέτο στήριξης:

·              Στηρίζεται στην υπόθεση εργασίας πως η Ελλάδα θα επιστρέψει σε ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης από το 2014 κι εντεύθεν, πράγμα αμφίβολο·

·              Το μαζικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, που υποτίθεται πως θα τροφοδοτούσε με 50 δις ευρώ, συρρικνώθηκε τώρα στα 30 δις, και δεν πρόκειται να ξεκινήσει πριν περάσουν ακόμα πέντε χρόνια.

Με δεδομένο πως οι υπουργοί της ευρωζώνης τα γνώριζαν όλα τούτα, είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί αποδέχτηκαν το δεύτερο πακέτο στήριξης. Υποπτεύομαι πως το έκαναν διότι, παρά τα σκληρά λόγια που αντηλλάγησαν στη σύνοδο, δεν επιθυμούσαν την άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας και θεωρούσαν πως δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση.Τουλάχιστο με το δεύτερο πακέτο στήριξης κέρδισαν χρόνο (όπως το έκαναν με το πρώτο).Αλλά κανείς δεν ξέρει πώς μπορεί η ευρωζώνη να τον αξιοποιήσει αυτό το χρόνο (ο χρόνος που κερδήθηκε χάρη στο πρώτο πακέτο στήριξης εν πολλοίς σπαταλήθηκε). Όπως έχει η κατάσταση σήμερα, ακόμα και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών συμφωνούν πως πολύ πιθανό να χρειαστεί η Ελλάδα και τρίτο πακέτο στήριξης. Όταν όμως φτάσουμε εκεί, υποπτεύομαι πως η ευρωζώνη τελικά θα αρνηθεί να υπογράψει και τρίτο τσεκ στην Ελλάδα. Η χρεοκοπία της Ελλάδας αναβλήθηκε προς το παρόν, αλλά εξακολουθεί να είναι πιθανή στο μέλλον.

Ο Andrew Neil είναι παρουσιαστής και σχολιαστής του BBC   Πηγή: Προοδευτική πολιτική

►   Γιατί το ίδιο προϊόν στις Σέρρες κάνει 15 και στο Σαντάνσυ –κάτι λίγο παραπέρα- κάνει 5;

Ως και η περιβόητη task force και ο κύριος Ράιχενμπαχ “αγανάκτησαν” με την ακρίβεια στην Ελλάδα. Κι έβαλαν στο στόχαστρο τις μεγάλες πολυεθνικές και την πρακτική τους να έχουν σχεδόν διπλάσιες τιμές στη χώρα μας σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες

Δέκα μεγάλες πολυεθνικές είναι ύποπτες για υπερτιμολογήσεις και εικονικές ζημιές από τις θυγατρικές προκειμένου να αποφεύγουν τη φορολόγηση στην ελληνική αγορά και να μεταφέρουν έτσι τα κέρδη στις μητρικές τους εταιρίες.
Οι έρευνες θα στραφούν κυρίως στις ενδοομιλικές συναλλαγές και γι' αυτό αναμένεται να “πιάσει δουλειά” το πρόγραμμα "Amadeus", το οποίο χρησιμοποιούν και χώρες του ΟΟΣΑ.
Τα πέντε κόλπα που χρησιμοποιούν οι μεγάλοι όμιλοι για να φουσκώνουν τις τιμές και ταυτόχρονα να εμφανίζουν ζημιά ώστε να γλιτώνουν και τη φορολόγηση είναι:
1. Οι μητρικές εταιρίες χρεώνουν υψηλά royalties (δικαιώματα χρήσης σημάτων) στις θυγατρικές. Οι χρεώσεις είναι υψηλές προκειμένου να αποφεύγουν τη φορολόγηση στην Ελλάδα, εμφανίζοντας υψηλό κόστος.
2. Θυγατρικές αγοράζουν από τις μητρικές τους σε υψηλές τιμές προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας. Οι τιμές είναι «φουσκωμένες» για να παρουσιάζουν μεγάλο κόστος και να γλιτώνουν τη φορολόγηση κερδών στη χώρα μας.
3. Οι μητρικές δανείζουν με υψηλό κόστος τις θυγατρικές τους. Έτσι δικαιολογούν αφενός αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα και αφετέρου τις αυξημένες τιμές των προϊόντων τους.
4. Μία θυγατρική λιανικής κάνει ειδική συμφωνία αγοράς προϊόντων από θυγατρική προμηθευτικής. Ταυτόχρονα σε παγκόσμιο επίπεδο συμφωνία κάνουν και οι μητρικές. Ωστόσο, το όφελος για τη θυγατρική λιανικής δεν της αποδίδεται αλλά πάει στη μητρική της εταιρία.
5. Εταιρίες εμφανίζουν επί σειρά ετών ζημιές και πρόβλημα ρευστότητας. Με τον τρόπο αυτό κέρδη τους μεταφέρονται σε άλλες χώρες όπου δραστηριοποιούνται με χαμηλότερους συντελεστές φορολόγησης.

► Στην Πιερία:  Έσπασαν το καρτέλ, γλίτωσαν το "καπέλο"

Κατάφεραν μέσα σε λίγες μόνο ώρες να κάνουν ό,τι δεν μπόρεσε το κράτος τόσα χρόνια. Μία ομάδα πολιτών από την Πιερία πάταξε την αισχροκέρδεια και εξάλειψε τους μεσάζοντες. Η αρχή έγινε με αφορμή την κίνηση των πατατοπαραγωγών από το Νευροκόπι να μοιράσουν δωρεάν στους καταναλωτές τις αδιάθετες πατάτες τους για να μην τις πουλήσουν στους εμπόρους σε εξευτελιστικές τιμές. Η ομάδα των πολιτών από την Πιερία αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Απευθύνθηκαν κατευθείαν στους παραγωγούς, παρήγγειλαν 24 τόνους πατάτες και μέσω της ιστοσελίδας τους κάλεσαν τους κατοίκους της Πιερίας να τις αγοράσουν. Χωρίς μεσάζοντες και χωρίς "καπέλα" στην τιμή, με μόλις 25 λεπτά το κιλό. Το Διαδίκτυο... πήρε φωτιά και οι πατάτες εξαντλήθηκαν μέσα σε 12 ώρες! Οι πατατοπαραγωγοί κερδίζουν σχεδόν 15 λεπτά το κιλό, αφού οι έμποροι προσέφεραν μόλις 10 με 15 λεπτά το κιλό, ενώ μεγάλοι κερδισμένοι είναι και οι καταναλωτές, αφού αγόραζαν τις πατάτες έως και 70 λεπτά το κιλό -δηλαδή με "καπέλο" 600%- ενώ τώρα τις αγοράζουν 25 λεπτά. Μάλιστα, αμέσως μετά την κίνηση των πολιτών τα σούπερ μάρκετ της Πιερίας, έριξαν την τιμή της πατάτας σχεδόν στο μισό! Οι 24 τόνοι πατάτες θα μοιραστούν το Σάββατο σε όσους παρήγγειλαν, ενώ σειρά παίρνουν κι άλλα προϊόντα όπως ρύζι, όσπρια και λάδι

► Πρωτοφανείς και επικίνδυνες δηλώσεις του υφυπουργού Γ. Μανιάτη.  23-2-2012

Σε πρωτοφανείς δηλώσεις αναγνώρισης του βάσιμου των διεκδικήσεων της Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, για την ΑΟΖ και των δικαιωμάτων της εκτέλεσης εργασιών ερευνών, γεωτρήσεων και εκμετάλλευσης  εξορύξεων, προχώρησε πριν από λίγο ο υφυπουργός ΠΕΚΑ  και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Μανιάτης.  Οι δηλώσεις του Γ. Μανιάτη αντιβαίνουν 100% την εθνική γραμμή καθώς παραδέχεται το βάσιμο των τουρκικών διεκδικήσεων (!) και χαρακτηρίζει «ασαφές το τοπίο σε Αιγαίο και Καστελόριζο (Μεγίστη)» σε ότι αφορά την δυνατότητα της ελληνικής πλευράς να προκηρύξει διαγωνισμούς για έρευνες υδρογονανθράκων.  Τις δηλώσεις αυτές ούτε … Τούρκος δεν θα τολμούσε να τις κάνει την στιγμή που η πάγια ελληνική θέση από το 1974 μέχρι σήμερα είναι ότι «Το ιδιοκτησιακό καθεστώς των χερσαίων νησιωτικών περιοχών διέπεται αυστηρά από την Συνθήκη της Λωζάνης και βάσει αυτής υπάρχουν συγκεκριμένα ελληνικά δικαιώματα».   

Επί λέξει απάντησε  στην ερώτηση για την προοπτική ερευνών στο Αιγαίο και το Καστελόριζο, ο ανεκδιήγητος Γ.Μανιάτης, ως εξής: «Δεν θα ήταν σώφρον η κυβέρνηση να έβγαινε τώρα σε διακεκαυμένη ζώνη (!). Καμία εταιρεία δεν θέλει να παίξει τα κεφάλαιά της εκεί που το τοπίο είναι ασαφές»! Μα, κατά την Τουρκία ακόμα και οι θαλάσσιες περιοχές στη Νότια Κύπρο, όπου γίνονται οι γεωτρήσεις είναι ακαθόριστου ιδιοκτησιακού καθεστώτος περιοχές. Και τι θα πει «διακεκαυμένη ζώνη»; Δέχεται τις τουρκικές αμφισβητήσεις και δίνει τον χαρακτηρισμό της «διακεκαυμένης ζώνης» σε περιοχές 100% ελληνικής αρμοδιότητας; Και που είναι «ασαφές» το τοπίο στο Αιγαίο; Μήπως μπορεί να γίνει πιο συγκεκριμένος για να γνωρίζουμε κι εμείς; [...]                                                                                                     Πηγή: defencenet.gr

► Κωμικοτραγικά και αθλητικά

 

Ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Γερουλάνος δέχτηκε δύο τροπολογίες σχετικές με τις αθλητικές ομοσπονδίες. Συγκεκριμένα δέχτηκε να ισχύει αναλογικό σύστημα στις εκλογές των ομοσπονδιών και επίσης δέχτηκε τα πρόσωπα/παράγοντες του αθλητισμού να μη μένουν πάνω από δυο θητείες στα Δ.Σ. των αθλητικών Ομοσπονδιών.
Τις τροπολογίες πρότειναν οι βουλευτές: Σπύρος Βούγιας, Γρηγόρης Ψαριανός, Ολγα Κεφαλογιάννη, Νίκος Τσούκαλης, Γιάννης Βούρος, Λευτέρης Αυγενάκης, Χρύσα Αράπογλου, Τηλέμαχος Χυτήρης, Κώστας Μουσουρούλης, Βαγγέλης Παπαχρήστος, Κατερίνα Μπατζελή, Μιχάλης Παντούλας.

Εκτός απ' όσους υπέγραφαν το κείμενο τις τροπολογίες στήριζαν βουλευτές από διάφορα κόμματα, ακόμα κι ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο Τάσος Κουράκης κι ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ...

Τελικά οι τροπολογίες ΔΕΝ ψηφίστηκαν απ' τον εισηγητή του ΠΑΣΟΚ κ. Εμινίδη και την Κυβέρνηση! Ο Γερουλάνος  ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΕ και δεν ψήφισε ό,τι πρωτύτερα είχε κάνει δεκτό. Βέβαια τα παζάρια και οι πιέσεις έδιναν και έπαιρναν στους διαδρόμους της Βουλής. Οι Διοικήσεις των Ομοσπονδιών, που εκλέγονται με πλειοψηφικό (!) και οι μεγαλοπαράγοντες που λυμαίνονται τον ελληνικό αθλητισμό και συμπεριφέρονται ως Φεουδάρχες πέτυχαν μεγάλη νίκη. Αθάνατη Ελλάδα!

► Η γερμανική εξοπλιστική βιομηχανία θησαύρησε                   από την εφημ. Handelsblatt/Βήμα

 

«Όποιος θέλει να δει τα πιο σύγχρονα τεθωρακισμένα της Ευρώπης, θα πρέπει να επισκεφτεί την Ελλάδα. Ακόμη και το 2008 η ελληνική κυβέρνηση παρήγγειλε 170 άρματα Leopard 2, η παραγγελία ύψους 1,7 δις ευρώ δόθηκε στην Krauss Maffei Wegmann στο Μόναχο. Και ο στόλος υποβρυχίων της Ελλάδας είναι πρώτης τάξεως: για 1,6 δις ευρώ οι εταιρίες HDW και Ferrostaal παρέδωσαν στην Ελλάδα υπερσύγχρονα υποβρύχια τύπου 209».

«Διαπραγματεύσεις για 48 Eurofighter με την εταιρία EADS Cassidian ακυρώθηκαν, όταν κατέστη σαφές ότι η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει. “Το πάρτυ τελείωσε”, έτσι εξέθεσε την κατάσταση Γερμανός μάνατζερ στα εξοπλιστικά ζητήματα. Την περασμένη δεκαετία η γερμανική εξοπλιστική βιομηχανία επωφελήθηκε ιδιαιτέρως από την αλόγιστη αγορά εξοπλισμού στη Νότια Ευρώπη. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου της Στοκχόλμης Sipri, προ πάντων  οι προμήθειες σε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ισπανία κατέστησαν τη Γερμανία Τρίτη μεγαλύτερη εξαγωγική δύναμη στον κόσμο.

«Τώρα το καραβάνι συνεχίζει γι’ αλλού, ο κλάδος αναζητά νέες αγορές. Η KMW και η Rheinmetall ελπίζουν στις αγορές της Σαουδικής Αραβίας, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στη Βραζιλία. Η EADS Cassidian “ποντάρει” επίσης στη Μέση Ανατολή και στην Ινδία. Όμως όλοι οι εμπλεκόμενοι ξέρουν καλά ένα πράγμα: ένας τόσο καλός  πελάτης όπως την Ελλάδα σπάνια βρίσκεται». 

►  από άρθρο του Πρετεντέρη (μάλιστα!!!) στο ΒΗΜΑ:     Βενιζέλος ο πονηρός

“Πριν από τρεις μήνες, το υπουργείο Οικονομικών επέβαλε στους μισθωτούς κάτι πρωτοφανές: την καταβολή μέσα στο 2012 όχι μιας αλλά δυο έκτακτων εισφορών. Η μια παρακρατείται κάθε μήνα από τις αποδοχές τους. Η δεύτερη θα πληρωθεί σε τρεις δόσεις από τον Ιούνιο και μετά.

Το κόλπο πήγε να περάσει απαρατήρητο με μια πονηρή τροπολογία. Κι όταν τους πήραν χαμπάρι κι έπεσε κράξιμο, ο υπουργός Οικονομικών απάντησε ότι κακώς διαμαρτύρονται τα κορόιδα διότι πρόκειται απλώς για… «λογιστική διευθέτηση»!

Ποιος τους πιστεύει, λοιπόν; Αυτή η απορία είναι ίσως η μεγαλύτερη κι ενδεχομένως ανεπανόρθωτη ζημιά που έχει υποστεί το πολιτικό σύστημα.  Διότι όταν η πολιτική χάνει κάθε αίσθηση δέσμευσης, κάθε μέτρο σεβασμού και κάθε απαίτηση αξιοπιστίας, τότε μετατρέπεται απλώς σε έναν κινούμενο αμοραλισμό.Ο οποίος δεν υπάρχει περίπτωση να μην τιμωρηθεί από τον ψηφοφόρο.

►  Το ημερολόγιο της κρίσης   15-2-2012 έως  29-2-2012

*** 16/02/2012  Ένα διστακτικό «ναι» στα ευρωομόλογα λέει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψήφισμα που εξέδωσε την Τετάρτη (15-02-2012) στο Στρασβούργο.Η Κομισιόν προτείνει τρεις εναλλακτικές τεχνικές λύσεις για μία ενιαία ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων κατά το αμερικανικό πρότυπο, ώστε να καθιερωθεί το ευρώ ως παγκόσμιο ασφαλές επενδυτικό καταφύγιο.

*** 17/02/2012  Η κυβέρνηση Μόντι στην Ιταλία αποφάσισε να φορολογήσει την ακίνητη περιουσία της πανίσχυρης ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας.

*** 19/2/2012 Εντείνεται η ύφεση στην Πορτογαλία εν μάλιστα των μέτρων λιτότητας που συμφώνησε η κυβέρνηση με την τρόικα, με το ΑΕΠ να έχει υποχωρήσει κατά 1,3% το τέταρτο τρίμηνο του 2011 και συνολικά 1,5% όλη τη χρονιά, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά δεδομένα από το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής.

*** 20/2/2012 Η ελληνική οικονομία αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 4,4% το 2012, έπειτα από ύφεση 6,8% το 2011, σύμφωνα με τις ενδιάμεσες προβλέψεις της Κομισιόν για την οικονομική ανάπτυξη σε Ευρωζώνη και ΕΕ.

*** 21/2/2012 Με «λουκέτο» σε δώδεκα χιλιάδες επιχειρήσεις αναμένεται να λήξει το πρώτο τρίμηνο του 2012. Συνολικά μέσα στο 2012 και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ) αναμένεται ότι θα διακόψουν τη λειτουργία τους 61.200 μικρομεσαίες επιχειρήσεις (δηλαδή μιλάμε για απώλεια 106.000 θέσεων μισθωτής εργασίας μέσα στο 2012).

*** 21/2/2012Ύστερα από 15 ώρες διαβουλεύσεων, το Eurogroup έδωσε το «πράσινο φως» στο νέο πακέτο στήριξης της Ελλάδας . Σύμφωνα με την απόφαση, το νέο σχέδιο ανέρχεται στα 130 δισ. ευρώ και προβλέπει κούρεμα του ελληνικού χρέους στο 53,5% της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων, ώστε να καταστεί βιώσιμο το χρέος στο 120,5% του ΑΕΠ το 2020.

*** 21/2/2012 Το Reuters αναρωτιέται: «Το απίθανο σχέδιο για την Ελλάδα -Με τέτοιους μισθούς πώς περιμένουν ανάπτυξη;»

*** 22/2/2012 H Fitch υποποβάθμισε το ελληνικό χρέος με το σκεπτικό ότι η χώρα ενδέχεται να εξαναγκάσει τους ιδιώτες πιστωτές–κατόχους ελληνικών κρατικών ομολόγων να υπαχθούν στο πρόγραμμα PSI για τη μείωση του δημόσιου χρέους.

*** 27/2/2012   Με 496 ψήφους πέρασε από τη γερμανική Βουλή η ελληνική βοήθεια. 

*** 29/2/2012  Σύμφωνα με «Τα Νέα», τις επόμενες δύο εβδομάδες και με την έγκριση χιλιάδων επενδυτών θα ανταλλαγούν περισσότερα από 100 ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ονομαστικής αξίας 206 δισ. Ευρώ.

►  επισημάνσεις ►επισημάνσεις ►επισημάνσεις ◄επισημάνσεις ◄επισημάνσεις◄επισημάνσεις

*** 15/2/2012 Ζούμε στην εποχή των οικονομολόγων. Όπου και αν στραφείς κάποιοι οικονομολόγοι (σαν τους σεισμολόγους) προσφέρουν απλόχερα τη σοφία τους. Αλλά όλους του έχει ξεπεράσει σε δημοφιλία ο Βαρουφάκης. Αληθινός αστέρας! Μόνο που κανείς δεν του θυμίζει ότι ήταν οικονομικός σύμβουλος του Γιωργάκη την προηγούμενη διετία…

***15/2/2012 Από τις εκατοντάδες παλιούς και νέους Οργανισμούς του δημοσίου, οι πρώτοι που κλείνουν σύμφωνα με το ψηφισμένο Μνημόνιο, είναι o ΟΕΚ και ο ΟΕΕ. Ακριβώς αυτοί οι οργανισμοί που η λειτουργία χρηματοδοτείται από τις εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων, χωρίς το κλείσιμό τους να έχει ζητηθεί από καμία πλευρά. Είχαν λεφτά και τους τα άρπαξαν...

*** 16/2/2012 Η Λ. Κανέλλη, βουλευτίνα του ΚΚΕ δεν υλοποιεί τη “γραμμή” του κόμματος σχετικά με…τα χαράτσια της ΔΕΗ. Πήγε ως καλή και συνεπής πολίτης και πλήρωσε την πρώτη δόση. Τι κι αν το ΚΚΕ έλεγε προς όλους εμάς να μην πληρώσουμε, να μην υπακούσουμε. Που πήγε η ανυπακοή; Έλα ντε. Μη μας πουν όμως ότι η Λιάνα δεν είναι μέλος του κόμματος..

*** 17/02/2012 Ο κ. Σαμαράς έχει διαγράψει μέσα σε διάστημα περίπου δύο ετών, βουλευτές του κόμματός του για τον αντίθετο ακριβώς λόγο! Δηλαδή, έχει διαγράψει βουλευτές του γιατί έχουν ψηφίσει Μνημόνιο και επίσης έχει διαγράψει βουλευτές του γιατί ΔΕΝ έχουν ψηφίσει Μνημόνιο!

*** 18/2/2012 Παλιότερες δηλώσεις του Αδώνιδος στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ στις 17-12-09: «Είναι δυνατόν να λέει κάποιος σοβαρά ότι εγώ προτίθεμαι να φύγω από το ΛΑΟΣ για να πάω στη Νέα Δημοκρατία; … Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός πάει από το καλό στο καλύτερο. ΚΑΝΕΝΑΣ βουλευτής δεν θα πάει στη Νέα Δημοκρατία. Πάρτε το είδηση. ΚΑΝΕΝΑΣ!.. Οι άνθρωποι που λένε τέτοια είναι «παρανοϊκοί ή ναρκομανείς».

*** 20/2/2012 Από την 1η Μαρτίου οι επιχειρήσεις θα μπορούν να μειώσουν τον κατώτατο μισθό κατά 22% (σ. σ.: από 751 ευρώ μεικτά σήμερα στα 586 ευρώ) και για τους νέους έως 25 ετών κατά 32%. Η δυνατότητα εφαρμογής του μέτρου δεν είναι υποχρεωτική για τους εργοδότες, επισήμανε χθες ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Επίσης, εντός των επόμενων ημερών αναμένεται να αποσαφηνιστεί το μέγεθος της αναπροσαρμογής που θα υποστεί το επίδομα ανεργίας, καθώς ακολουθεί πάντα τον κατώτατο μισθό.

*** 21/2/2012 υπάλληλος της διεύθυνσης οικονομικού της περιφέρειας Αττικής εξέδιδε εντολές πληρωμής σε «μαϊμού» αναπήρους μεταξύ των οποίων και στην θεία του, ετών 100, η οποία σε διάστημα εννέα ετών εισέπραξε παράνομα 723.364 ευρώ. Όπως διαπιστώθηκε, η φερόμενη ως δικαιούχος, θεία του υπαλλήλου από το 2001 έως το 2010 εισέπραξε συνολικά 723.364,97 ευρώ, κατόπιν τουλάχιστον 326 εντολών.(!!!)

*** 22/2/2012  Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το ποιοι θα ήταν τελικά το ερώτημα του δημοψηφίσματος, ο κ. Παπανδρέου αποκάλυψε πως θα ήταν περίπου ως εξής: «Αποδέχεστε αυτά τα μέτρα και το πρόγραμμα λιτότητας, που θα μας κρατήσουν στο ευρώ;».

*** 23/02/2012 Τα μέτρα που θα χρειαστούν για το 2013 και 2014 θα συζητηθούν τον Ιούνιο, υπογράμμισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και υπουργός Επικρατείας Παντελής Καψής. Τόνισε πως για να «βγει» η συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Eurogroup για τη μείωση του ελληνικού χρέους «πρέπει να κάνουμε τεράστιες αλλαγές».

*** 24/02/2012  Σε συνέντευξή του στο γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό Europe 1 ο κ. Πάγκαλος δήλωσε: Είναι μεγάλο πρόβλημα για πολλούς συμπολίτες μου, ίσως για την πλειονότητα, κατανοώ τους άποψή τους. Εγώ όμως είμαι υπέρ του να χάνει κάνεις την κυριαρχία του. Πάντα ήμουν» είπε.

*** 24/02/2012  μήνυμα των Anonymous,"Για κάθε ένα άρθρο του νομοσχεδίου της ντροπής που θα ψηφίζετε, εμείς θα κλείνουμε το σύστημα και μιας Εφορίας διαγράφοντας τα χρέη των Ελλήνων πολιτών". 

*** 28/2/2012 Η πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση «Αντάρτικο Πόλεων», με τηλεφώνημά της σε δύο τηλεοπτικούς σταθμούς ανέλαβε την ευθύνη για τον εμπρηστικό μηχανισμό που βρέθηκε το Σάββατο το απόγευμα, σε συρμό του μετρό στο σταθμό Αιγάλεω.
 *** 29/02/2012 Ο κ. Σαμαράς έχει διαγράψει μέσα σε διάστημα περίπου δύο ετών, βουλευτές του κόμματός του για τον αντίθετο ακριβώς λόγο! Δηλαδή, έχει διαγράψει βουλευτές του γιατί έχουν ψηφίσει Μνημόνιο και επίσης έχει διαγράψει βουλευτές του γιατί ΔΕΝ έχουν ψηφίσει Μνημόνιο!

 *** 29/02/2012Μέχρι και τις πρώτες ημέρες του 2012, περισσότερο από 365.000 αυτοκίνητα στην χώρα μας ακινητοποιήθηκαν, με τους ιδιοκτήτες τους να πηγαίνουν στην εφορία και να καταθέτουν τις πινακίδες τους

                             ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ                                                   

1                                                                                        

Όσοι φίλοι επιθυμούν να καταβάλουν τις συνδρομές τους προς τη ΔΗΜΑΡ, που τόσο τά 'χει ανάγκη,  ο αριθμός λογαριασμού στη Eurobank είναι:  0026-0217-37-0102917676    (στα ονόματα Φασούλας Ιωάννης – Γρηγορίου Στυλιανός).

2

 Μπορείτε  να  διαβάζετε  το  ενημερωτικό  δελτίο  της  Δημοκρατικής  Αριστεράς  Λάρισας κάθε 1η και 15η του μηνός στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://demarlarissa.blogspot.com/

3

Οι εκπαιδευτικοί της Λάρισας  να γραφούν στο Φόρουμ του Τομέα Παιδείας και Έρευνας του κόμματος για να συμβάλουν στην επεξεργασία θέσεων για την δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια εκπαίδευση . Η διεύθυνση του Φόρουμ είναι:  dhmarpaideia.forumgreek.com

4

και ο λόγος της  ποίησης:

Έχει βαθύνει, τώρα, τόσο η σιωπή,

που ακούγεται σχεδόν η πτώση της θερμοκρασίας.

Αργύρης Χιόνης

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ τχ16 (έκτακτο)

	ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ  ΔΕΛΤΙΟ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ                    (τχ 16    15/2/2012)
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - Λάρισα  Κουμουνδούρου 11 -  τηλ. 2410 533 584  - demarlarissa@gmail.com

►  ►  Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ…

Η Ν.Ε. Λάρισας της Δημοκρατικής Αριστεράς διοργάνωσε πολιτική εκδήλωση την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου στις 7:30 το βράδυ στην αίθουσα του ξενοδοχείου ‘’Διόνυσος’’ με γενικό θέμα:  ΄΄ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ… Ομιλητές ήταν οι: Κώστας Τσαντίλης, Αντώνης Σούρμπης και  Θανάσης Ζαχαρόπουλος. Η εκδήλωση είχε μεγάλη επιτυχία και επειδή από πολλούς ζητήθηκε να έχουν και τα κείμενα των εισηγήσεων ανταποκρινόμαστε στην επιθυμία με την αποστολή του έκτακτου τεύχους που περιλαμβάνει μόνο τα συγκεκριμένα κείμενα.

►  Κώστας Τσαντίλης :                                        ΤΙ  ΕΙΝΑΙ  Η  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ  ΑΡΙΣΤΕΡΑ;

Εδώ και καιρό ζούμε την απαξίωση και την κατάρρευση της χώρας μας και παράλληλα ζούμε ως φυσικό επακόλουθο την αποσάθρωση και την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, έτσι όπως αυτό οικοδομήθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης, μ’ αυτά τα κόμματα εξουσίας, μ’ αυτή τη διοίκηση, μ’ αυτόν το συνδικαλισμό μ’ αυτή την αυτοδιοίκηση, μ’ αυτά τα πανεπιστήμια μ’ αυτή τη δικαιοσύνη, μ’ αυτούς τους θεσμούς, μ’ αυτούς τους πολιτικούς.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κατάσταση που βιώνουμε είναι δημιούργημα μιας συγκεκριμένης πολιτικής τάξης την οποία κυρίως εξέθρεψαν και επέβαλαν τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα όλα αυτά τα χρόνια. Αυτή η πολιτική τάξη στάθηκε παντελώς ανίκανη να δημιουργήσει μια στέρεα παραγωγική βάση, η οποία αφετέρου θα μπορούσε σε κάποιο βαθμό να απορροφήσει τους κραδασμούς που έφερνε η παγκοσμιοποίηση, η άγρια έλευση των αγορών και η κάθε τρόπο κερδοφορία του κεφαλαίου.

Αυτή όμως η πολιτική τάξη ακολούθησε άλλους δρόμους. Ευνόησε τη δημιουργία ενός μοντέλου ανάπτυξης στο οποίο κυριάρχησε η μαγκιά η κλεψιά, ο λαϊκισμός και η ιδιοτέλεια.

Στηρίχθηκε στον υψηλό δανεισμό, στη γιγάντωση της παραοικονομίας, έστησε ένα πρωτοφανές πάρτυ προσλήψεων, σιγοντάρισε τις φούσκες του χρηματιστηρίου, τις μίζες στις προμήθειες την κακή διαχείριση του δημόσιου χρήματος, απαξίωσε τον παραγωγικό ιστό της χώρας.

Σήμερα αυτό το πολιτικό σύστημα κλείνει τον κύκλο με τρόπο τραγικό για την πατρίδα. Αφήνει δυσβάσταχτα χρέη, ελλειμματική παραγωγή, υστερήσεις σε όλα τα επίπεδα, τεράστιο ποσοστό ανεργίας και υποαπασχόλησης. Συγχρόνως αφήνει εμάς τους πολίτες βυθισμένους στην απόγνωση, στην κατάθλιψη και στις τύψεις μας-γιατί ηττηθήκαμε και πολλές φορές αφεθήκαμε να ηττηθούμε με τα χέρια κάτω-αυτό ας το ομολογήσουμε.

Τώρα έχουμε υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας και απέναντι στα παιδιά μας να ξεπεράσουμε την απόγνωση, την κατάθλιψη, τις τύψεις και να προχωρήσουμε—αυτή τη φορά όμως χωρίς θεούς, σωτήρες, καθοδηγητές και ανεπαρκείς αρχηγούς.

       Οφείλουμε καταρχάς να τελειώσουμε με όλους αυτούς που χωρίς αιδώ και φιλότιμο προπαγάνδιζαν μια ευημερία που αποδείχθηκε όχι μόνο πλαστή, αλλά απολύτως καταστροφική και ενώ από χρόνια γνώριζαν ότι «ο βασιλιάς ήταν γυμνός» για λόγους καθαρά ιδιοτελείς καλλιεργούσαν το μύθο της «ισχυράς οικονομίας» και της «ισχυρής Ελλάδας», με τους οποίους μύθους είχαμε και εμείς συνηθίσει και – κακά τα ψέματα – μας άρεζε και εμάς έτσι με μύθους να πορευόμαστε.

     Οφείλουμε να τελειώσουμε, επιτέλους, με το ξύλινο πολιτικό λόγο, τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», το λαϊκισμό, το πελατειακό σύστημα, την πολιτική ως επικοινωνιακό σόου, ως γκλαμουριά και ως άσκηση κομματικού πινκ-πονγκ.

    Οφείλουμε να ανακαλύψουμε  ξανά την πολιτική, την πολιτική ως διαδικασία επίλυσης των προβλημάτων που γεννά η κοινωνική συμβίωση και ως συγκρότηση της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής μας.

    Είναι αυτός ο λόγος που ο χώρος της « Δημοκρατικής Αριστεράς» προσπαθεί αυτή την εποχή μέσα σ’ αυτό το τοπίο των πολλαπλών αδιεξόδων να προσδιορίσει την ταυτότητά της, τις συντεταγμένες της και να παρουσιάσει τα βασικά της χαρακτηριστικά με τα οποία σκοπεύει να πορευτεί.

Το πρώτο χαρακτηριστικό: Η ΔΗΜΑΡ είναι κόμμα του δημοκρατικού φάσματος.

Χρειάζεται αυτό να το επικαλεσθούμε; Δεν θεωρείται αυτονόητο; Σαφώς και είναι αυτονόητο, αλλά το αναφέρω για να επισημάνω δύο σημεία.

1. Το πρώτο σημείο είναι ότι στη μεγάλη κρίση που διέρχεται σήμερα η Ευρώπη και η Ελλάδα είναι σίγουρο ότι θα υπάρξουν  πολιτικές εκφράσεις, ένθεν και ένθεν του πολιτικού φάσματος που θα φλερτάρουν ανοιχτά σε επιλογές και δράσεις εκτός του φάσματος της δημοκρατίας. Άλλωστε ας μη το ξεχνάμε ότι αυτό συνέβη πάντοτε σε περιόδους μεγάλης κρίσης. Τα προχθεσινά γεγονότα της Αθήνας ίσως αποτελούν μια πρόγευση αυτών που κάποιοι επιθυμούν. Η ΔΗΜΑΡ υπερασπίζεται σαφώς το δημοκρατικό δρόμο γιατί ξέρει πολύ καλά ότι στο τέρμα των άλλων δρόμων καραδοκεί ο αυταρχισμός και ο ολοκληρωτισμός.

2. Το δεύτερο σημείο είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένα τεράστιο έλλειμμα στο θεσμικό επίπεδο, δηλ. οι θεσμοί δεν λειτουργούν, δεν είναι καθόλου αποτελεσματικοί, διαπλέκονται σφόδρα και ελάχιστες προσπάθειες έγιναν για να καλυφθεί αυτό το έλλειμμα. Η Δημοκρατία μας είναι ανάπηρη – μπορεί η δικαιοσύνη να είναι η πιο κραυγαλέα περίπτωση, αλλά υπάρχουν και πολλές άλλες περιπτώσεις που χρειάζονται εντελώς ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις και ρήξεις και εδώ υπάρχει και πρέπει να ανοίξει ένα πολύ μεγάλο θέμα.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό: Η ΔΗΜΑΡ είναι κόμμα της αριστεράς.

Τι σημαίνει όμως σήμερα αριστερά, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού-ουσιαστικά ανύπαρκτου – σοσιαλισμού και την ολίσθηση της σοσιαλδημοκρατίας σε νεοφιλελεύθερες επιλογές; Και ακόμα, τι σημαίνει αριστερά στην ηλεκτρονική εποχή, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, της κυριαρχίας των αγορών με τις φούσκες και τα κάθε είδους παράγωγα και την απαξίωση της πραγματικής παραγωγής;

       Θα έλεγα πολύ απλά ότι σήμερα η αριστερά δεν μπορεί παρά να είναι ένας κώδικας αξιών ελευθερίας, ισότητας, δικαιοσύνης, αλληλεγγύης, δημόσιου συμφέροντος, αυτή που υπερασπίζεται τα θύματα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Σ’ αυτόν τον κώδικα αξιών ανήκει η ΔΗΜΑΡ και μ’ αυτόν τον κώδικα θα πορευτεί.

     Αντιλαμβάνεσθε ότι δεν αναφέρομαι καθόλου στην αριστερά του υπαρκτού σοσιαλισμού και του οικονομικού κολεκτιβισμού. Αναφέρομαι στην αριστερά που αποδέχεται τη λειτουργία της αγοράς, αλλά αντιμάχεται την ανεξέλεγκτη λειτουργία της και μετατρέπει τον άνθρωπο σε εμπόρευμα. Αναφέρομαι στην αριστερά των κοινωνικών κινημάτων, σ’ αυτή που αναδεικνύει τον άνθρωπο σε υποκείμενο της ιστορίας, σ’ αυτή που έχει αποφασίσει να μιλήσει πια σε εθνικό και όχι αποκλειστικά σε συντεχνιακό επίπεδο.

    Και κάτι ακόμα. Η ΔΗΜΑΡ δεν εξαντλεί το ενδιαφέρον της αποκλειστικά στη δικαιότερη διανομή των εισοδημάτων, κατά το κλασσικό πρότυπο των αριστερών κομμάτων, αλλά την απασχολεί πολύ το πώς θα παραχθεί πλούτος, χωρίς βέβαια να απαξιωθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων, χωρίς να λεηλατηθεί το περιβάλλον και χωρίς να υποθηκευτεί το μέλλον των επόμενων γενεών.

   Γι’ αυτό σε μια δεύτερη συνάντηση που προγραμματίζεται σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα παρουσιαστεί το μοντέλο ανάπτυξης που προτείνει η ΔΗΜΑΡ και θα αναφέρεται στην παραγωγική διαδικασία, την αγροτική πολιτική, τη μεταποίηση και τη φορολογική πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί.

Το τρίτο χαρακτηριστικό: Η ΔΗΜΑΡ είναι κόμμα μεταρρυθμίσεων.

Η ΔΗΜΑΡ δεν πιστεύει καθόλου σ’ εκείνον τον παλιό μύθο με τον οποίο κάποιοι γαλουχήθηκαν «ότι μια μέρα που ο ήλιος θα λάμπει, το Αβρόρα θα κτυπήσει τα χειμερινά ανάκτορα, ο λαός θα ορμήσει, θα τα καταλάβει και όλα πια θα αλλάξουν.

Η ΔΗΜΑΡ είναι μακριά, πολύ μακριά από τέτοιες απλοϊκότητες. Το αναφέρω όμως γιατί βλέπω τον τελευταίο καιρό κάποιοι να φλερτάρουν με τέτοιους μύθους.

Η ΔΗΜΑΡ εμμένει στο δρόμο των συνεχών και στοχευμένων μεταρρυθμίσεων, μεταρρυθμίσεις που στα χρόνια της μεταπολίτευσης δεν έγιναν ή έγιναν λάθος και αυτός είναι ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους που φθάσαμε εδώ. Και θέλω να θυμίσω – έστω και για λόγους παιδαγωγικούς- με πόση εχθρότητα αντιμετωπίσθηκαν άνθρωποι που προσπάθησαν να προχωρήσουν κάποιες μεταρρυθμίσεις και πόσο λοιδωρήθηκαν. Μεταρρύθμιση λοιπόν-μεγάλης γκάμας- σ’ αυτό το ανεπαρκές και χλιδάτο πολιτικό σύστημα, μεταρρύθμιση στη δημόσια διοίκηση, στην αυτοδιοίκηση, στην παιδεία, στην περίθαλψη, στην κοινωνική πολιτική, παντού.

Το τέταρτο χαρακτηριστικό: Η ΔΗΜΑΡ είναι κόμμα της οικολογίας και της βιώσιμης ή αειφόρου ανάπτυξης.

Να ξεκαθαρίσω κάτι για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις. Δεν είναι στις προθέσεις της ΔΗΜΑΡ να μασκαρευτεί και να το παίξει πράσινη (σύνηθες φαινόμενο στις μέρες μας) και μάλιστα για λόγους ψηφοθηρικούς. Ούτε είναι στις προθέσεις της να αναδείξει μια οικολογική προβληματική, η οποία να μην έχει κοινωνικές ρίζες και η οποία θα εξαντλείται σ’ ένα σεβαστό μεν, αλλά αναποτελεσματικό ακτιβισμό. Μια εγγύηση γι’ αυτό είναι ότι στη ΔΗΜΑΡ βρίσκονται αρκετοί από εκείνους που πρωταγωνίστησαν στην περιβαλλοντική αφύπνιση και την ανάδειξη της οικολογικής προβληματικής ακόμα από τη δεκαετία του ΄80. Και σήμερα, που η πρώτη αναγκαιότητα για τη χώρα είναι η εκπόνηση ενός μοντέλου ανάπτυξης ακριβώς στον αντίποδα αυτού του ευκαιριακού και ιδιόμορφου που ακολούθησε μέχρι τώρα, η βιώσιμη ή αειφόρος ανάπτυξη αποτελεί τον κυριότερο πυλώνα της.

Όταν μιλάμε για αειφόρο ανάπτυξη εννοούμε εκείνον τον απαραίτητο συμβιβασμό που πρέπει να γίνει ανάμεσα στην ανάγκη να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη και στην ανάγκη να προστατεύσουμε το περιβάλλον και τα δικαιώματα των μελλοντικών γενεών τα οποία αμφότερα έχουμε απαξιώσει και λεηλατήσει με τρόπο οικτρό.

Το πέμπτο χαρακτηριστικό: Η ΔΗΜΑΡ είναι κόμμα της ευρωπαϊκής προοπτικής.

Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί ότι η θέση της Ελλάδας είναι στην Ευρώπη. Ο μοναχικός δρόμος που κάποιοι προτείνουν εκμεταλλευόμενοι τις σημερινές δυσμενείς συγκυρίες οδηγεί αναπότρεπτα στο περιθώριο.

Σήμερα όλοι οι λαοί ενδιαφέρονται να ενταχθούν σε μεγαλύτερες ενότητες προκειμένου να διαφυλάξουν τα εθνικά τους δικαιώματα και να εξασφαλίσουν τις οικονομικές και αναπτυξιακές δυνατότητες τους. Και ανάμεσα σ’ αυτούς  είναι και οι λαοί της Ευρώπης που ακόμα δεν έχουν ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτό όμως δεν πρέπει να μας εμποδίσει να δούμε με πόσο λαθεμένο τρόπο  διαχειριστήκαμε τις σχέσεις μας  με την Ευρώπη, αλλά και πως η Ευρώπη δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των πολιτών της. Για πολλά χρόνια εμείς οι Έλληνες βλέπαμε την Ευρώπη – και το πολιτικό σύστημα σιγοντάριζε προς αυτή την κατεύθυνση – αποκλειστικά ως τροφοδότη επιδοτήσεων, προγραμμάτων και πακέτων. Και επειδή έτσι τα βλέπαμε, μ’ αυτή τη νοοτροπία και τα διαχειριστήκαμε. Πάντα μιλούσαμε για απορρόφηση και ποτέ για αξιοποίηση. Πολλές φορές τέθηκαν προτεραιότητες που δεν ανταποκρίνονταν σε ουσιαστικές ανάγκες, ποτέ δεν ενδιαφερθήκαμε να μεταγγίσουμε τεχνογνωσία και ποτέ δεν καταπολεμήσαμε τη διαφθορά που όλα αυτά τα χρόνια γιγαντώθηκε. Σήμερα όλα αυτά τα βρίσκουμε μπροστά μας.

Από την άλλη μεριά η Ευρώπη με αιχμή τις χώρες του Βορρά και κυρίως τη Γερμανία βρίσκεται δέσμια μιας νεοφιλελεύθερης λογικής και εμπορευματοποιεί τα πάντα, χωρίς να την απασχολούν τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα που δημιουργούνται. Παρέδωσε την πολιτική στους διαχειριστές των χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων και των πολυεθνικών επιχειρήσεων, όπως και στους μεγαλομέτοχους των διεθνών ΜΜΕ. Έφτιαξε ένα νόμισμα και δεν πήρε κανένα μέτρο για να το διαφυλάξει. Προφανώς αυτή η κατάσταση πρέπει να ανατραπεί. Και η ανατροπή δεν μπορεί να γίνει από μια χώρα όσο μεγάλη και αν είναι, αλλά χρειάζεται μια μεγαλύτερη ενότητα κρατών και αυτή δεν μπορεί άλλη από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εκεί λοιπόν είναι η θέση της Ελλάδας και βεβαίως της Δημοκρατικής Αριστεράς. Και μια χαραμάδα αισιοδοξίας, είναι ότι στην Ευρώπη αρχίζουν αρκετοί να το συνειδητοποιούν.

►  Σούρμπης Αντώνης :                                 Η  ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ  ΤΟΥ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ   ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Βρεθήκαμε εδώ για να μιλήσουμε πολιτικά, με τον τρόπο μας, αυτόν που μάθαμε στο χώρο της δικιάς μας αριστεράς.

Η πολιτική για μας δεν είναι κυβερνητική διαχείριση ούτε αντιπολιτευτικός αρνητισμός. Δεν είναι η υπόσχεση, η παραπλάνηση και τα φτηνά κόλπα που στριμώχνουν τον αντίπαλο. Δεν είναι μόνο η εκλογή βουλευτών, η ανάδειξη κυβερνήσεων, η ανάληψη αξιωμάτων και η υπαλληλοποίηση κομματικών στελεχών.

Είναι ο  σχεδιασμός για το παρόν και  το μέλλον, η διαμορφωτική παρέμβαση, με προγράμματα κι αρχές, για να γίνει καλύτερη η ζωή μας.

Ζούμε σε ένα κόσμο, όπου η Δημοκρατία δεν βρίσκεται απλώς  σε κρίση. Μεταλλάσσεται καθημερινά σε καρικατούρα. Παντού σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, τα χρηματοπιστωτικά δίκτυα, η διεθνής της διαφθοράς και η τεχνοκρατία της αγοραίας κερδοσκοπίας δεσπόζουν και κυριαρχούν.

Έστησαν μηχανισμούς που δεν θέλησαν και δεν ξέρω, αν  μπορούν πλέον,  να ελέγξουν οι κυβερνήσεις. Δέσμιες των ιδεοληψιών τους και των καθιερωμένων οικονομικών  μοντέλων  περιόρισαν την πολιτική και θεσμική εξουσία τους.

Δυστυχώς η «Η οικονομική παγκοσμιοποίηση τρέχει πιο γρήγορα από την πολιτική παγκοσμιοποίηση », λέει ο Στίγκλιτς.

Η εκφυλισμένη Ελληνική Δημοκρατία των κολλητών,  της αυθαιρεσίας ,και  των προσχηματικών διαλόγων στάθηκε θεατής των μεταλλάξεων του κόσμου, δέσμια της φαυλότητας που διαχέονταν στη κοινωνία, ανίκανη να προβλέψει και να  αποτρέψει την τραγωδία που ερχόταν.

Γιατί είμαστε εδώ;

Για να υπερασπιστούμε την κοινοβουλευτική δημοκρατία που εκφυλίζεται.

Για να βρούμε πως το πολιτικό σύστημα θα γίνει αξιόπιστο και ικανό.

Για να δούμε αν μπορούμε να αναζητάμε το καλύτερο χωρίς  τις στερεότυπες κομματικές νοοτροπίες, τις αρχηγικές συνθηματολογίες, και τις πολιτικές παραμυθίες.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

Για να ξεκινήσουμε μια συζήτηση πρέπει να αποδεχθούμε μια κοινή βάση. Να συμφωνήσουμε τουλάχιστον σε κάποιες διαπιστώσεις. Να φτιάξουμε  το υπόστρωμα πάνω στο οποίο θα οικοδομήσουμε τη κουβέντα μας.

Διαπίστωση 1:  Το πολιτικό σύστημα της χώρας μας, ανίκανο να ανταποκριθεί στις επείγουσες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, είναι πλέον απαξιωμένο στη συνείδηση των πολιτών.

Διαπίστωση 2:   Η δημόσια διοίκηση διαμορφώθηκε με τα χαρακτηριστικά αυτού του πολιτικού συστήματος, έγινε το διαχρονικό λάφυρο του κυβερνώντος κόμματος και το βασικότερο εργαλείο αναπαραγωγής της εξουσίας του. Το κράτος υπήρχε πρώτα για την πολιτικό προσωπικό και το κόμμα, την οικονομική ελίτ-μεταπρατική και κρατικοδίαιτη, τις ευνοημένες συντεχνίες και μετά για τον πολίτη-ψηφοφόρο της χώρας.

Διαπίστωση 3:  Η πολιτική εξουσία εμπνέεται και εμπνέει το λαό. Σχεδιάζει την οργάνωση της κοινωνίας που η δημόσια διοίκηση καλείται να  υλοποίηση. Η πολιτική εξουσία για να μπορεί να πετύχει πρέπει να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του κόσμου. Η κάθε μεταρρυθμιστική πρόταση σήμερα θα πρέπει να συνυπολογίζει την αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ της πολιτικής και του πολίτη, μεταξύ των πολιτικών και του λαού.

 Η μεταρρύθμιση  της δημόσιας διοίκησης για να είναι πειστική, προϋποθέτει ένα πολιτικό σύστημα αξιόπιστο.

 Όσο το πολιτικό σύστημα διατηρεί τα γνωστά χαρακτηριστικά του, αυτά που παγιώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, όσο οι πολιτικοί που το αντιπροσώπευσαν  συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν, οι αλλαγές που θα προτείνονται ή θα επιβάλλονται θα συναντούν την καχυποψία και την εχθρική διάθεση διοίκησης και πολιτών.

Οι πληγές που άνοιξαν τα τελευταία χρόνια είναι βαθιές και δεν θα επουλωθούν άμεσα. Από κάπου όμως πρέπει να γίνει μια αρχή. 

Τα άμεσα μέτρα που προτείνουμε σε αυτό στοχεύουν.

Πολιτικοί θεσμοί

Διεκδικούμε την ενίσχυση του κύρους των πολιτικών θεσμών με άμεσα μέτρα, όπως:

·                    Αναθεώρηση του πρωθυπουργικού χαρακτήρα του πολιτικού συστήματος (ενίσχυση των Προεδρικών εξουσιών, γερουσία)

Το 1986, με την αναθεώρηση του Συντάγματος πρόεκυψε κατάργηση της «σκιάς» των προεδρικών υπερεξουσιών με το πρόσχημα της ενίσχυσης της Δημοκρατίας . Στο επίπεδο όμως της πραγματικής λειτουργίας του πολιτεύματος, οι αποκλίσεις από τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας (π.χ. πελατειακές σχέσεις, πολιτικές δυναστείες, διαπλοκή πολιτικής και οικονομικής εξουσίας) που ήταν πάντα υπαρκτές, ενισχύθηκαν με την πάροδο του χρόνου.

Στα ελληνικά κόμματα και ιδίως στα κόμματα εξουσίας υπάρχει ευδιάκριτα ένα δίδυμο έλλειμμα εσωκομματικής δημοκρατίας (και γενικότερα θεσμικών διαδικασιών λήψης συλλογικών αποφάσεων) αφενός και αφετέρου συνεκτικών και ειλικρινών προτάσεων για τον τρόπο άσκησης της εξουσίας.

Έτσι, στην πραγματικότητα η εξουσία είναι προσωπική υπόθεση του πρωθυπουργού-κομματικού ηγεμόνα, με βάση τις σταθμίσεις που κάνει αυτός για τις δυνατότητες πίεσης διάφορων φορέων ειδικών συμφερόντων, κέντρων οικονομικής ισχύος, ξένων «προστατών» κ.ά., χωρίς δέσμευση από το προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματος,

·                    Θεσμοθέτηση του ασυμβίβαστου βουλευτή και υπουργού -διαχωρισμός νομοθετικής από εκτελεστικής εξουσία. [Συμβαίνει σε Γαλλία (παραιτείται οριστικά από την έδρα του) και Βέλγιο (παραιτείται προσωρινά )]

·                    Θεσμοθέτηση ορισμένου αριθμού συνεχόμενων βουλευτικών θητειών ή ανώτερος χρόνος παραμονής στη βουλή, ώστε να σπάει το πολιτικό κατεστημένο.

·                    Να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών στους 200

(πρόβλεψη του Συντάγματος)

·                    Εκδημοκρατισμό της λειτουργίας και πλήρη διαφάνεια, με έλεγχο από ανεξάρτητη αρχή, στα οικονομικά των κομμάτων και δραστική μείωση της κρατικής οικονομικής επιχορήγησής τους. Απαγόρευση του τραπεζικού δανεισμού

·                    Κατάργηση της βουλευτικής και εν γένει της πολιτικής ασυλίας

 (Αυστηρό περιορισμό της βουλευτικής ασυλίας μόνο για πράξεις που ανήκουν στον πυρήνα της πολιτικής λειτουργίας του βουλευτή).

·                    Ουσιαστικοποίηση και αυστηροποίηση του «πόθεν έσχες» των βουλευτών, των συγγενικών τους προσώπων, των υπαλλήλων τους, με έμφαση στο «πόθεν».

·                    Κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης. Οι βουλευτές να συνταξιοδοτούνται μόνο από τον ασφαλιστικό τους φορέα.

Η πλήρης σύνταξη διαμορφώνεται κοντά στα 4.500 ευρώ, και αντιστοιχεί στο 80% της βουλευτικής αποζημίωσης, που από φέτος μετά τη μείωση διαμορφώνεται περίπου στα 5.600 ευρώ.

Το δικαίωμα στην ελάχιστη σύνταξη αποκτάται ανεξάρτητα από το αν η θητεία είναι διαρκής ή διακεκομμένη. Αρκεί να συμπληρωθεί το όριο των 48 μηνών. Για να πάρει κανείς βουλευτική σύνταξη ισχύει η εξής ηλικιακή προϋπόθεση: Οι «παλιοί» (όσοι έχουν εκλεγεί μέχρι το 1990) θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης με τη συμπλήρωση των 48 μηνών, εφόσον έχουν συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας τους. Οι «νεότεροι» (από το 1993 και μετά) αποκτούν δικαίωμα σύνταξης εφόσον έχουν συμπληρώσει τους 48, αλλά και εφόσον έχουν περάσει τα 65 τους χρόνια. Για τα άτομα με ειδικές ανάγκες προβλέπεται θεμελίωση σύνταξης με 2 χρόνια βουλευτικής θητείας και όριο ηλικίας τα 55.

Πάντως, για όσους κάνουν βουλευτική καριέρα, η ελάχιστη σύνταξη των 1.400 ευρώ προσαυξάνεται κατά 25% για κάθε έτος βουλευτικής θητείας μετά το 4ο έτος και μέχρι το 10ο έτος μιας βουλευτικής θητείας. Έτσι, για τα 10 χρόνια θητείας η σύνταξη φτάνει τα 3.500 ευρώ. Από το 10ο μέχρι και το 17ο έτος προσαυξάνεται κατά 10%.

Όμως, όταν ο βουλευτής συμπληρώσει 17 χρόνια θητείας, αποκτά δικαίωμα πλήρους σύνταξης από τη Βουλή των Ελλήνων. Στα συντάξιμα χρόνια του βουλευτή, για τη συμπλήρωση της 17ετίας (μην κοιτάτε που οι άλλοι θέλουν 45) υπολογίζονται τα χρόνια πιθανής θητείας στην Ευρωβουλή, αλλά και τυχόν θητείας του ως εξωκοινοβουλευτικού υπουργού

·                    Κατάργηση της  αποζημίωσης για συμμετοχή των βουλευτών σε επιτροπές και μείωση της βουλευτικής  αποζημίωσης.

Έφτασε αποζημίωση στα 5.600 ευρώ (από 6.500 -7.000 που ήταν παλαιότερα).

Για το 2011 ο προϋπολογισμός της Βουλής είναι μειωμένος (σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο πρόεδρος Φ. Πετσάλνικος) κατά 20.104.000 ευρώ (197.988.000 έναντι 218.092.000) σε σύγκριση με το 2010.  Οι μειώσεις προέρχονται κατά 66% από τις περικοπές στις αποδοχές των βουλευτών (βουλευτική αποζημίωση κ.λπ.) αλλά και από τις περικοπές αποδοχών του προσωπικού της Βουλής. Για τους βουλευτές οι μειώσεις φτάνουν τα 20.000 ευρώ ετησίως για τον καθένα, δηλαδή σε 1.600 μηνιαίως.

Επίσης από φέτος καταργήθηκε η αυτοτελής φορολόγηση της βουλευτικής αποζημίωσης. Μέχρι τώρα, και επειδή λέγεται αποζημίωση, προφανώς φορολογείτο και ως... αποζημίωση απολυμένου εργαζομένου. Τι γινόταν; Τα εισοδήματα των βουλευτών φορολογούνταν αυτοτελώς, χωρίς να αθροίζονται με τα εισοδήματα από άλλες πηγές (ακίνητα, κινητές αξίες κ.λπ.), τα οποία φορολογούνται με τις λεγόμενες «γενικές διατάξεις».

Έτσι, ένας βουλευτής με ετήσια έσοδα 84.000 ευρώ από βουλευτική αποζημίωση και 30.000 ευρώ από ακίνητα πλήρωνε φόρο 27.600 ευρώ, ενώ, αν φορολογούνταν όπως όλοι οι άλλοι πολίτες, ο φόρος που θα αναλογούσε στα εισοδήματά του θα έφτανε τα 39.000 ευρώ. Από φέτος, τουλάχιστον, αυτό παύει να ισχύει.

·                    Μείωση του προσωπικού, των εν γένει λειτουργικών εξόδων, τη δημοσιοποίηση όλων των πράξεων και την πλήρη διαφάνεια στα οικονομικά της Βουλής και των βουλευτών.

·                    Μείωση των αποδοχών του Προέδρου της Δημοκρατίας (227.469 + 77.593 έξοδα παράστασης)

·                    Καθιέρωση του εκλογικού συστήματος της απλής αναλογικής με την αύξηση του αριθμού των εκλογικών περιφερειών, με διαίρεση των μεγάλων.

Μέτρα, ώστε να αντιμετωπισθεί η ροή του «μαύρου» πολιτικού χρήματος.

·                    Αναδρομικό έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων όσων διετέλεσαν πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, διοικητές και διευθύνοντες σύμβουλοι οργανισμών του δημοσίου, μέλη επιτροπών ανάθεσης δημόσιων έργων και προμηθειών καθώς και των συζύγων και των συγγενών τους Α’ βαθμού  από το 1981 μέχρι σήμερα.

·                    Έλεγχο, όλων των μεταβιβάσεων ακινήτων που πραγματοποιήθηκαν, προς συζύγους και συγγενείς Α’ βαθμού, για να αποκαλυφθούν πράξεις απόκρυψης παράνομου πλούτου.

·                    Δήμευση περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάστηκαν γιατί η προέλευσή τους δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.

·                    Ειδικός νόμος που θα καθιστά την απιστία σε βάρος του Δημοσίου και τη φοροκλοπή διαρκή εγκλήματα χωρίς παραγραφή, και θα θεσπίζει την αυτόματη άρση φορολογικού και τραπεζικού απορρήτου όλων όσοι διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα ή συμμετείχαν στην ανάθεση έργων ή προμηθειών.

Μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης

Η μεταρρύθμιση  για να πετύχει απαιτείται:

α)  Πολιτική βούληση  β)  Στόχους     γ)  Σχέδιο   δ)  Ποσοτικά και ποιοτικά κατάλληλο προσωπικό   ε)  Την τακτική και αξιόπιστη αξιολόγηση όλων των παραγόντων που συμμετέχουν στην υλοποίηση

 Βασική μας επιλογή:  Ένα δημοκρατικό-παραγωγικό κράτος, αποκεντρωμένο, με μια ισχυρή αυτοδιοίκηση και των δύο βαθμών, με πόρους και αρμοδιότητες, στην υπηρεσία του πολίτη και της κοινωνίας.  Προωθούμε:

1. Την αποκεντρωμένη, και ισχυρή αυτοδιοίκηση δύο βαθμών.

Η κρατική περιφερειακή αυτοδιοίκηση πρέπει να καταργηθεί και όσες αρμοδιότητες της απέμειναν να μεταφερθούν στα αντίστοιχα υπουργεία και την αιρετή διοίκηση.

2. Την αναδιάρθρωση των δημόσιων υπηρεσιών με στόχο βελτίωση της αποτελεσματικότητας και της παραγωγικότητας του.

Γι αυτό θέλουμε:

 α)  Την αποκατάσταση της ενιαίας δομής και ιεραρχίας, με θέσπιση αξιοκρατικών κριτηρίων στην επιλογή και προαγωγή του προσωπικού σε όλες τις βαθμίδες.

β)  Την εισαγωγή διαδικασιών εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης των υπηρεσιών και του προσωπικού.

γ)  Μετατάξεις υπαλλήλων από υπηρεσίες που πλεονάζουν σε υπηρεσίες που αντιμετωπίζουν έλλειψη προσωπικού.

3. Τον δραστικό περιορισμό της γραφειοκρατίας,

που αυτονομείται από την κοινωνία και την καταδυναστεύει.  Πιο συγκεκριμένα απαιτείται:

α)   ο οργανωτικός και τεχνολογικός εκσυγχρονισμός.

β)   η πλήρης μηχανοργάνωση, η ηλεκτρονική διασύνδεση των υπουργείων και υπηρεσιών  και 

γ)   η γενικευμένη εφαρμογή του διπλογραφικού συστήματος

4. Τον δραστικό περιορισμό της σπατάλης με

α)  Κατάργηση δημοσίων υπηρεσιών ή οργανισμών χωρίς δραστηριότητα, συγχώνευση υπηρεσιών με το ίδιο αντικείμενο κ.λ.π.

β)    Τη σταδιακή μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, μέσα από το πάγωμα των προσλήψεων μέχρι το 2015, με αυστηρή εξαίρεση τομέων, όπως παραϊατρικό προσωπικό, εκπαιδευτικό, σώματα ασφαλείας, τομείς πολιτισμού και προστασίας περιβάλλοντος, μετά από σύμφωνη γνώμη της Βουλής

5. Την εξάλειψη της διαφθοράς και διαπλοκής με:

α)    Προσλήψεις μόνο μέσω ΑΣΕΠ.

β)    Θεσμοθέτηση της λογοδοσίας και της διαφάνειας.

γ)    Ουσιαστική εφαρμογή του «πόθεν έσχες» των υπαλλήλων.

δ)    Κοινοβουλευτικό και κοινωνικό έλεγχο της λειτουργίας της      δημόσιας διοίκησης.

ε)   Ηλεκτρονική διακυβέρνηση (Δημιουργία συστήματος ηλεκτρονικών δημόσιων προμηθειών.

στ) Δημοσίευση στο διαδίκτυο όλων των προκηρύξεων προμηθειών και διαγωνισμών).

Δημόσιες Επιχειρήσεις

Ο δημόσιος χαρακτήρας και ο δημόσιος έλεγχος που πρέπει να υπάρχει σε μια σειρά από δραστηριότητες, θεσμούς ή υπηρεσίες δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζονται με τον κρατισμό. Δεν είναι απαραίτητο να προσφεύγουμε στη κρατική ιδιοκτησία, για να υπερασπιζόμαστε τα δημόσια αγαθά και το δημόσιο συμφέρον.

Yπογραμμίζουμε

α)   Την αναγκαιότητα για ένα κυβερνητικό σχέδιο αναδιάρθρωσης και προοπτικής για κάθε ΔΕΚΟ χωριστά.

β)   Δημόσιες επιχειρήσεις, που δεν είναι μείζονος κοινωνικής σημασίας και δημόσιας ωφέλειας και δεν χρησιμεύουν, ως σημαντικός αναπτυξιακός μοχλός, δεν υπάρχει λόγος να παραμένουν στην ιδιοκτησία του δημοσίου.

γ)   Όσες επιχειρήσεις παραμείνουν υπό δημόσιο έλεγχο πρέπει να εξυγιανθούν και να εκσυγχρονιστούν (κατάργηση συντεχνιακών προνομίων, έλεγχος προμηθειών, αποκατάσταση αξιοκρατίας και διαφάνειας)

δ) Υποστηρίζουμε, ότι οι φυσικοί πόροι αποτελούν δημόσια περιουσία και οι κεντρικές υποδομές πρέπει να είναι υπό δημόσιο έλεγχο

Παράδειγμα: Το νερό από φυσικό αγαθό γίνεται με τη διαχείρισή του ένα πολύτιμο κοινωνικό αγαθό και γι αυτό  πρέπει να μείνει υπό δημόσιο έλεγχο, ώστε να εξασφαλίζεται η πρόσβαση κάθε πολίτη σε αυτό.

Η διεθνής εμπειρία ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης έχει αποδείξει ότι αυτή δημιουργεί αλυσίδα προβλημάτων όπως:

- Μείωση της συντήρησης του δικτύου και μη αντικατάσταση στις περιπτώσεις που υπάρχει παλαίωση των υποδομών.

-  Αύξηση της τιμής  που εμποδίζει ή περιορίζει την πρόσβαση των λαϊκών στρωμάτων στο αγαθό.

-   Προώθηση της αλόγιστης χρήσης που οδηγεί στην εξάντληση και υποβάθμιση των αποθεμάτων νερού

-  Απόκτηση παρεμβατικής δύναμης του ιδιώτη και σε άλλα έργα λόγω του μονοπωλιακού ελέγχου που έχει στην ύδρευση.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια στροφή των ευρωπαϊκών πόλεων στο να αναλαμβάνουν οι ίδιες τη διαχείριση του νερού καταργώντας το προηγούμενα μοντέλα διαχείρισης από ιδιωτικές εταιρείες.   (από ανακοίνωση της ΔΗΜ.ΑΡ. Θεσσαλονίκης)

ΒΑΘΙΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Θεωρούμε πρωταρχικής σημασίας τη μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης, με την ανάδειξη της  ηγεσίας της από τους ίδιους τους δικαστές, για να παύσει να διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση και να υπηρετηθεί η ουσιαστική ανεξαρτησία της.

Επιβάλλεται η επιτάχυνση της απονομής  της δικαιοσύνης και η αντιμετώπιση της πολυνομίας.

►  Ζαχαρόπουλος Θανάσης :  Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

1.         Η ΑΦΗΓΗΣΗ

1.1       Η αφήγηση της κρίσης αποτελεί βασική προϋπόθεση κατανόησης των διαστάσεών της και προσδιορίζει τα ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά των αναγκαίων επιλογών (πολιτικών και συμπεριφορών) για την διέξοδο από αυτήν. Βιώνουμε σήμερα μια μεγάλη διαρθρωτική πολυσύνθετη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση η οποία αποκάλυψε την κρίση της Ευρώπης καθορίζοντας σημαντικά την κρίση στη χώρα μας.

1.2       Οι συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες δυνάμεις στην Ευρώπη και στη χώρα μας περιορίζουν την ανάγνωση της κρίσης μόνο στην δημοσιονομική σφαίρα (τεράστιο χρέος και μεγάλο έλλειμμα), ενώ αυτή δεν είναι τίποτα άλλο από μία δομική κρίση με έντονες διαστάσεις : την οικονομική κρίση με το μεγάλο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, με την αναιμική παραγωγική βάση, με την μεγάλη ύφεση, με την τραπεζική αναλγησία, την κρατικοδίαιτη ανάπτυξη ενός μη παραγωγικού ιδιωτικού τομέα, τα τεράστια ελλείμματα και το υπέρογκο χρέος, την κοινωνική κρίση με την εκτίναξη της ανεργίας και της ακραίας φτώχειας, τη μείωση των μισθών και των συντάξεων, την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, την κρίση του πολιτικού συστήματος με το πελατειακό κράτος, το τέλμα της διαπλοκής και της διαφθοράς, την ιδιοποίηση του δημόσιου πλούτου, την αναποτελεσματική δημόσια διοίκηση, την περιβαλλοντική κρίση με την εξάρτηση από το πετρέλαιο  και τα ορυκτά καύσιμα και την ρύπανση του περιβάλλοντος, την διατροφική κρίση με διατροφική εξάρτηση της χώρας, τις ανατιμήσεις στις πρώτες ύλες και ιδιαίτερα στα τρόφιμα που πλήττει τα λαϊκά στρώματα και και εν τέλει στην πολιτισμική κρίση που σηματοδοτείται από την προβολή συντηρητικών και ακραία ανταγωνιστικών συμπεριφορών, την απαξίωση της σοβαρής κριτικής σκέψης, την ακραία υποβάθμιση της παιδείας με αποτέλεσμα την κρίση προσανατολισμού της νεολαίας.

1.3       Από την άλλη το σύστημα αξιών της μεταπολίτευσης, δηλαδή η ιδεολογία, με βασικά στοιχεία, την επικράτηση ενός ακραίου ατομικισμού ως στάση ζωής και ως πολιτική διεκδίκηση, την απαξίωση της εργασίας ως κοινωνικής αξίας και την υποκατάστασή της με τη λογική του βολέματος στον δημόσιο τομέα, τη δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας και τη μετάθεση των ευθυνών για τα προβλήματα στους άλλους - ιδίως στους ξένους -, ολοκλήρωσε τον κύκλο του με την αρνητική συμβολή του στη σημερινή κρίση. Η δομική κρίση αποτυπώνει συνολικά την αποτυχία του μεταπολιτευτικού μοντέλου ανάπτυξης.

2.         ΟΙ ΑΣΚΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ  ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

2.1.      Η αφήγησης της κρίσης από τις συντηρητικές ηγεσίες της Ε.Ε. και της χώρας μας ως αποκλειστικά δημοσιονομικής κρίσης, φανερώνει την νεοφιλελεύθερη ιδεολογική προσέγγιση και καθορίζει τις ανήθικες, κοινωνικά άδικες, αναποτελεσματικές και αδιέξοδες συντηρητικές πολιτικές. Η δομική αδυναμία της Ε.Ε. να προστατεύσει τις χώρες της Ευρωζώνης οδηγεί στην άλωση της χώρας μας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έστω με την ομπρέλα της Ε.Ε. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία δύο χρόνια δείχνουν αδιέξοδες γιατί όλα τα μεγέθη (ύφεση, έλλειμμα, έσοδα, ρευστότητα, Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ανεργία, Μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ασφαλιστικά ταμεία, εργασιακές σχέσεις, μισθοί, συντάξεις) χαρακτηρίζονται από αρνητικό κοινωνικό και οικονομικό πρόσημο με μόνιμα θύματα τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών καταγράφει τον τεμαχισμό της κοινωνίας με την έκρηξη της φτώχειας και της ανεργίας και ένα γενικευμένο κλίμα απαισιοδοξίας που κυριαρχεί στην κοινωνία.

2.2.      Τόσο το πρώτο Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο όσο και το δεύτερο Μνημόνιο δεν μπορούν να επιφέρουν θετικά αποτελέσματα διότι οι κεντρικές επιλογές τους εγκλώβισαν τη χώρα σε ένα φαύλο κύκλο διαρκούς υποτίμησης και ύφεσης, αλλά και συνεχούς παρουσίας και επαναφοράς του κινδύνου χρεοκοπίας. Η μονομερής αντιμετώπιση της κρίσης ως «δημοσιονομικής» απλώς αναπαράγει το πρόβλημα της κρίσης χρέους και το μεταθέτει στις επόμενες γενιές. Για δύο χρόνια τώρα η δημόσια συζήτηση έχει εντοπιστεί δογματικά σε πολιτικές και μέτρα λιτότητας μέσα σε ένα κλίμα πανικού και τρομοκρατίας που καλλιεργείται, ενώ παράλληλα η ύφεση βαθαίνει και η κοινωνία διαλύεται το δημόσιο ακινητοποιείται χωρίς να λειτουργεί αποδοτικά. Στο πλαίσιο αυτό  δεν προωθήθηκαν οι αποδεκτές και αναγκαίες αλλαγές, που θα συνέβαλαν ουσιαστικά στη βελτίωση της κατάστασης

2.3.      Η διέξοδος από την κρίση περνάει μέσα από την δημοσιονομική εξυγίανση αλλά δεν περιορίζεται εκεί. Το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί όσο και αν ματώσει-και έχει ματώσει- ο ελληνικός λαός. Χρειάζεται κατά συνέπεια μια ευρωπαϊκού χαρακτήρα λύση. Η Ελλάδα πρέπει με κάθε τρόπο να εξασφαλίσει την παραμονή της στην Ευρωζώνη και να αναζητήσει λύσεις που θα καθιστούν βιώσιμο το ελληνικό χρέος. Πρέπει να υπάρξει μια ολοκληρωμένη και άμεση πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης, πανευρωπαϊκού χαρακτήρα και μεγάλης ισχύος.

2.4.      Για να αποφύγει η χώρα την πραγματική χρεοκοπία πρέπει να υπάρξει τιθάσευση του χρέους εντός του ευρώ. Είναι μεγάλο λάθος να θεωρούν κάποιοι ότι η χρεοκοπία είναι ίδια εντός και εκτός ευρώ. Εντός του Ευρώ με εθελοντικό ή υποχρεωτικό κούρεμα και με χρηματοδοτική υποστήριξη από τους εταίρους, η χρεοκοπία θα είναι περισσότερο ένας χαρακτηρισμός των οίκων αξιολόγησης,  που όμως δεν θα επιφέρει ανυπέρβλητα εμπόδια , αφού εμείς πλέον δεν χρηματοδοτούμαστε από τις αγορές αλλά μόνο από το ΔΝΤ και τους εταίρους. Αντίθετα εκτός ευρώ η χρεοκοπία θα είναι μια πραγματική κατάσταση, θα έχουμε κυριολεκτικά οικονομική καταστροφή και κοινωνική εξαθλίωση. Αν δε συνυπολογίσουμε την ευαίσθητη γεωστρατηγικά  θέση μας, γίνεται προφανές ότι απαιτείται από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων μια σταθερά υπεύθυνη προσέγγιση χωρίς επικοινωνιακές ή πρόχειρες προσεγγίσεις.

2.5.      Κρίσιμο ζήτημα για την αναγκαία ένταξη του  χρέους σε ένα πλαίσιο  βιώσιμης διαχείρισης είναι η στρατηγική δέσμευση των εταίρων μας για την παραμονή της χώρας στο ευρώ και η αλληλεγγύη τους ώστε να προχωρήσουν :

α)    Η μέγιστη δυνατή μείωση του ποσού του χρέους (κούρεμα) στο όριο που να είναι δυνατόν  να εξουδετερωθούν οι κίνδυνοι.

β)       Οι καλύτεροι δυνατοί όροι (επιτόκιο και τη χρονική  επιμήκυνση)  στα δάνεια

γ)      Η αλλαγή των πολιτικών του μνημονίου ώστε να επιτευχθεί η δημοσιονομική εξυγίανση με την κοινωνία όρθια και την οικονομία ζωντανή, να αντιμετωπιστεί η ύφεση, να περάσουμε σε ένα μοντέλο ανάπτυξης με απασχόληση και παράλληλα να  πετύχουμε εξάλειψη του ελλείμματος και  πέρασμα σε πρωτογενές πλεόνασμα.

2.6.      Θετικές λύσεις για την αναδιαπραγμάτευση του χρέους με τους εταίρους της Ε.Ε. μπορούν να προκύψουν όταν η χώρα με τις ακολουθούμενες πολιτικές της αποδεικνύει ότι μπορεί να θέσει τα ελλείμματα υπό έλεγχο. Οι πολιτικές επιλογές των Κυβερνήσεων των τελευταίων δύο χρόνων για τη μείωση του ελλείμματος δεν έχουν τα στοιχεία της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δίκαιης κατανομής των βαρών και τα μέτρα που παίρνει είναι σε τελευταία ανάλυση αναποτελεσματικά.

2.7.      Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ καταψήφισε το πρώτο Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο αλλά και το δεύτερο Μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση γιατί

α)       δεν δίνουν βιώσιμη και στέρεη λύση της κρίσης χρέους χωρίς να χρειάζεται κάθε τρεις και λίγο να επανερχόμαστε σε νέες αιτήσεις για δάνεια και νέα μνημόνια

β)     γιατί τα μέτρα που συνοδεύουν τις συμβάσεις πέρα από ότι είναι πρωτοφανούς αναλγησίας, είναι και αναποτελεσματικά και βαθαίνουν περαιτέρω την ύφεση, καταδικάζοντας όχι μόνο τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους ανέργους αλλά και διαλύοντας και εξαφανίζοντας τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα μικρομεσαία στρώματα.

γ)          δεν έχουν καμία αναπτυξιακή προοπτική.

2.8.      Διεκδικούμε μια επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, του PSI και προπάντων των βάναυσων συνοδευτικών μέτρων σε βάρος της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Χωρίς μια αφαίρεση μεγάλου μέρους του σημερινού χρέους δεν ενεργοποιούνται νέα κεφάλαια , οι επενδύσεις παραμένουν χαμηλές , η οικονομία συρρικνώνεται .και δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη. Με την επίτευξη του PSI το χρέος θα μειωθεί 100δις, οι τόκοι θα μειωθούν κατά 5 δις ετησίως και θα υπάρχει μεγαλύτερη δυνατότητα για διοχέτευση πόρων σε αναπτυξιακούς σκοπούς. Για αυτό το  PSI. πρέπει να προχωρήσει με τους καλύτερους δυνατούς όρους. εξαντλώντας η κάθε διαπραγματευτική δυνατότητα. Η διαδικασία του  PSI έχει βεβαίως ως όρο την στήριξη των εταίρων σε όλη τη φάση της διαπραγμάτευσης και στη συνέχεια ώστε να αντιμετωπιστούν οι αρνητικές επιπτώσεις από το χαρακτηρισμό που θα λάβει η χώρα (επιλεκτική, συντεταγμένη χρεοκοπία κ.λ.π). Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ υποστηρίζει την άσκηση της μέγιστης πίεσης για αυξημένο κούρεμα, μεγάλη χρονική επιμήκυνση με περίοδο χάριτος και μικρό επιτόκιο  στην ανταλλαγή των ομολόγων καθώς και να περιβληθούν τα ομόλογα με ρήτρες  συλλογικής δράσης ώστε να είναι δυνατή η υποχρεωτική συμμετοχή  και της μειοψηφίας των  ιδιωτών που θα επιμένει στη μη συμμετοχή.

2.9..     Η επαναδανειοδότηση της χώρας είναι αναγκαία ώστε να προωθηθούν οι ρυθμίσεις για το χρέος και να καλυφθούν οι υποχρεώσεις και οι ταμειακές ανάγκες. Αυτό προφανώς δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο μέσω μιας δανειακής σύμβασης. Όμως η σύμβαση που θα γίνει συνοδεύεται από συγκεκριμένες πολιτικές και μέτρα. Έτσι δεν τοποθετούμαστε με το κριτήριο αν υπάρχει ανάγκη για σύμβαση (που είναι προφανής) αλλά στην πολιτική φιλοσοφία και τα χαρακτηριστικά  της συγκεκριμένης σύμβασης, τις πολιτικές και τα μέτρα που τη συνοδεύουν. Η  πολιτική λογική που προωθείται μέσω αυτής της σύμβασης είναι η δημοσιονομική εξυγίανση με λιτότητα, εσωτερική υποτίμηση με υποβάθμιση της εργασίας και κοινωνική αποδόμηση. Αυτή η πολιτική λογική μας βρίσκει κάθετα αντίθετους.

Η επαναδανειοδότηση δεν  θα κάνει βιώσιμη οικονομικά και κοινωνικά τη διαχείριση του χρέους, αν δεν ασκηθεί μια αναπτυξιακή πολιτική και δεν αντιμετωπιστεί η ύφεση. Είμαστε αντίθετοι με την πολιτική  της τρόικας να προωθεί μέτρα που επιφέρουν αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Στη μεθοδολογία που εφαρμόζει να επιμένει στη λήψη νέων μέτρων για την κάλυψη των στόχων χωρίς να λαμβάνει ανατροφοδότηση από την εφαρμογή και η φυσιολογική αλλαγή. Είμαστε αντίθετοι με τα μέτρα που συνοδεύουν τη σύμβαση και καταθέτουμε εναλλακτικές προτάσεις με άλλα μέτρα ισοδύναμου αποτελέσματος για τη σταδιακή εξάλειψη του ελλείμματος

3.         ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

3.1.      Σήμερα τίθενται μια σειρά ερωτήματα από την κοινωνία, όμως αυτό που βασανίζει τους πολίτες είναι το βασικό ερώτημα εάν υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο πολιτικών για την διέξοδο από την κρίση. Συνεπακόλουθα το ερώτημα συμπληρώνεται με «ποιο θα είναι το νέο πολιτικό υποκείμενο και ποια η νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που θα το βάλει αυτό το σχέδιο – αν υπάρχει - σε εφαρμογή» ;

4.         Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

4.1.      Η σύνθετη και δομική καπιταλιστική κρίση αναδεικνύει την ανάγκη ενός νέου περιεχομένου που πρέπει να αποκτήσουν οι πολιτικές τόσο στην Ευρώπη και στη χώρα μας, για την διέξοδο από την κρίση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να επανιδρυθεί στηριζόμενη: σε ένα νέο Σύμφωνο Σταθερότητας για την κοινωνική προστασία και για την αειφόρο ανάπτυξη, στην ουσιαστική αύξηση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, και τον ριζικό αναπροσανατολισμό και αναδιάρθρωσή του, στην ριζική αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής με την ενίσχυση της γεωργίας της μεσογείου, στην υπαγωγή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στον πολιτικό έλεγχο του Ευρωκοινοβουλίου, στην υιοθέτηση ενός μόνιμου Μηχανισμού δανεισμού για την διέξοδο από την κρίση του χρέους, στην επιβολή ενός «φόρου Τόμπιν», στη μείωση των στρατιωτικών δαπανών, στην πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης στη βάση της δημοκρατίας, της κοινωνικής συνοχής και της ειρήνης.

4.2.      Η διέξοδος της χώρας μας από την κρίση δεν μπορεί να γίνει με τα ίδια υλικά που οδήγησαν στην κρίση και της έδωσαν δομικό χαρακτήρα. Είναι αναγκαίες ανατροπές σε πολιτικές, αντιλήψεις και συμπεριφορές. Απέναντι στις πολιτικές αναπαραγωγής της κρίσης και διάσωσης του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος που υπηρετούνται από το συντηρητικό τόξο και εντοπίζουν την κρίση μόνο στην δημοσιονομικής της έκφραση και απέναντι στον απομονωτισμό και τη στείρα άρνηση του παραδοσιακά αριστερού τόξου, η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ προτείνει ένα Πολιτικό Σχέδιο για μια δημοκρατική, βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη διέξοδο από την κρίση και περιλαμβάνει τρία Πολιτικά Σχέδια:

Πρώτον:    ΣΧΕΔΙΟ ΑΜΕΣΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ

Δεύτερον: ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Τρίτον :    ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ στη βάση ενός εναλλακτικού μοντέλου ανάπτυξης για την Ελλάδα, που θα υποστηρίξει την  διέξοδο από την δομική κρίση.

4.3.      ΣΧΕΔΙΟ ΑΜΕΣΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ

4.3.1.   Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ κατέθεσε την πρότασή της για την αντιμετώπιση της κρίσης αναγνωρίζοντάς την ως δομικής κρίσης της οποίας το δημοσιονομικό πρόβλημα είναι το αποτέλεσμά της. Η πρότασή για άμεσα μέτρα σχετικά με την ρύθμιση του χρέους εντοπίζονται:

Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο:

Πρώτον: στη δημιουργία ενός μηχανισμού κοινής διαχείρισης του χρέους, με τη μεταφορά μέρους (το 60%) του ελληνικού χρέους και των άλλων χωρών- μελών της Ευρωζώνης, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που θα αναλάβει την αποπληρωμή του με παράλληλη έκδοση ευρωομολόγων, τα οποία θα αποπληρώνουν σε βάθος χρόνου και με χαμηλό επιτόκιο τα κράτη- μέλη.

Δεύτερον:  την παράλληλη ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων για την έκδοση αναπτυξιακών ευρωομολόγων για τη χρηματοδότηση ενός ευρωπαϊκού σχεδίου επενδύσεων στις υποδομές, στις νέες τεχνολογίες και στην οικοανάπτυξη, με στόχο την προώθηση της οικονομικής ανάκαμψης και της απασχόλησης. Αυτή η συνολική ευρωπαϊκή λύση ακόμη δεν έχει επιλεγεί.

Σε επίπεδο της χώρας :

Πρώτον: Επιμήκυνση εξαρχής της συμφωνίας κατά πέντε έτη και κατανομή των στόχων στην δεκαπενταετία αντί της δεκαετίας. Αύξηση του δανείου κατά 30 δις ώστε να συνεχίσει η χρηματοδότηση του ελλείμματος από τους εταίρους –δανειστές και να αντιμετωπιστούν οι ζημιές από το PSI στα ασφαλιστικά ταμεία. Εξ αυτών των 30 δις θα πρέπει να διατεθούν τα 15 δις με εξόφληση σε τριάντα χρόνια με ρυθμό 5, 4, 3, 2, 1 (ανά έτος στα πέντε πρώτα χρόνια) ως ασφαλιστική δικλείδα για την επίτευξη των στόχων του προϋπολογισμού, αποκλειστικά στο μέρος των εσόδων. Τα δε υπόλοιπα 15 δις, με τους ίδιους όρους για ανακεφαλαίωση των ασφαλιστικών ταμείων από τη ζημιά που θα υποστούν από το κούρεμα. Να συνταχθεί με την προσπάθεια των εταίρων για ποσοστό τουλάχιστον 50 % στο κούρεμα και επιτόκιο έως και 3,5% στην ανταλλαγή των ομολόγων

Δεύτερον: Αυτόματη επιμήκυνση της συμφωνίας- στα πρώτα τρία χρόνια- και μετάθεσης των στόχων κατά ένα έτος για κάθε έτος για το οποίο δεν επιτυγχάνεται, εξαιτίας της υφεσιακής επίδρασης των μέτρων, ο στόχος για αύξηση του ΑΕΠ.

 Τρίτον: Συμμετοχή στο κούρεμα και των ομολόγων που κατέχουν η ΕΚΤ και οι Κεντρικές Τράπεζες. τουλάχιστον με τη μέθοδο της επιστροφής των ομολόγων στη χαμηλή τιμή που τα απέκτησε στη δευτερογενή αγορά

Τέταρτον: Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών μέσω κοινών μετοχών. προστασία των καταθέσεων, παροχή ρευστότητας στην αγορά και προώθηση της ανάπτυξης / απόκτηση μετοχών ώστε να υπάρξει επιστροφή των κεφαλαίων που θα δοθούν τώρα από το κράτος.

Πέμπτον: Ασφαλιστικά ταμεία / προώθηση λύσης που να καλύπτει το θέμα που προκύπτει από το κούρεμα που να αποτελεί συνδυασμό παραχώρησης ακίνητης περιουσίας του δημοσίου με άλλα μέτρα

Έκτον: Να εξαιρεθούν από την ρύθμιση τα ομόλογα φυσικών προσώπων, προστασία των καταθέσεων έως του ποσού των 100.000 Ε  που αποδεικνύουν την αγορά τους στην τιμή έκδοσης

Για την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είναι προφανές ότι προτεινόμενες λύσεις όπως η μονομερής αναστολή πληρωμής ομολόγων για μια τριετία , αποτελούν μονομερείς ρυθμίσεις που μας οδηγούν στην πραγματική  χρεοκοπία.

4.3.2.   Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ υποστηρίζει ότι το έλλειμμα δεν μπορεί να μειωθεί με δανεικά εσαεί αλλά απαιτείται αύξηση του ΑΕΠ, δηλαδή η αντιστροφή της ύφεσης και η αναπτυξιακή εκκίνηση και προτείνει άμεσα μέτρα που βελτιώνουν την κατάσταση :

α)         στα έσοδα, με το χτύπημα της φοροδιαφυγής,

β)      στις δαπάνες, με την καταπολέμηση της σπατάλης και την αλλαγή των όρων των προμηθειών,

γ)          στην ανάπτυξη, με την αξιοποίηση του ΕΣΠΑ,

δ)         στη ρευστότητα της αγοράς, με την διοχέτευση των χρηματοδοτήσεων - που δίδονται στις τράπεζες - στις επιχειρήσεις,

ε)         στην απόδοση του δημόσιου τομέα, με την αποτελεσματική αναδιοργάνωσή του,

στ)       στις τιμές των προϊόντων, με την καταπολέμηση των υπερτιμολογήσεων των καρτέλ.

4.3.3.. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ στον αντίποδα των μέτρων λιτότητας που συνοδεύουν τη δανειακή σύμβαση προτείνει άμεσα μέτρα όπως:

α)         την προώθηση ενός αποτελεσματικού και εφικτού προγράμματος  προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων που θα  στηρίξει την κοινωνία στη φάση της προσαρμογής και θα δώσει ώθηση στην ανάπτυξη.

β)         την αλλαγή των μέτρων με ισοδύναμα, να γίνει αποδεκτή η διαδικασία  προσαρμογής των στόχων όταν τα μέτρα εμφανίζουν πρόβλημα στο αποτέλεσμα και συνολικά να συνδεθεί η διαχείριση του ελλείμματος και του χρέους.

γ)         το ειδικό αναπτυξιακό πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει  εξασφάλιση χρηματοδότησης και διαδικασίες εγγυήσεων για την υλοποίηση των δημόσιων έργων με αξιοποίηση κοινοτικών πόρων/συνεισφορά ελληνικού Δημοσίου, χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ιδιωτική χρηματοδότηση από δάνεια τραπεζών και ιδιωτών).

δ)         την δημιουργία ενός ξεχωριστού ταμείου όπου θα συγκεντρώνονται τα κεφάλαια που δεν έχουν αντληθεί από ευρωπαϊκά διαθρωτικά ταμεία,  και θα δίδονται στις υπερχρεωμένες χώρες με στόχο την τόνωση της ανάπτυξης

ε)         την άμεση χρηματοδότηση της αγοράς  μέσω της  καταβολής των υποχρεώσεων του κράτους και το συνολικό συμψηφισμό των απαιτήσεων του δημοσίου από τις επιχειρήσεις και τους πολίτες με τις υποχρεώσεις που αυτό έχει αντιστοίχως.

ζ)         την δημιουργία καναλιού χρηματοδότησης για όσο διάστημα οι τράπεζες βρίσκονται στη φάση της ανακεφαλαιοποίησης με τη μορφή ενός τραπεζικού οχήματος ειδικού σκοπού , για βιώσιμες επιχειρήσεις που έχουν υψηλή πιστοληπτική αξιολόγηση.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ υποστηρίζει την ανάγκη να υπάρξουν πολιτικές αντιμετώπισης της ύφεσης και προώθησης ενός νέου αναπτυξιακού μοντέλου με εξωστρέφεια, δημιουργική σχέση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ενδογενή ανάπτυξη με την παραγωγή υψηλού ποσοστού εμπορεύσιμων αγαθών με προστιθέμενη αξία, δημιουργία θέσεων εργασίας σε νέους τομείς  και άνοιγμα προοπτικών για τη νεολαία)

4..4.     ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΣΧΕΔΙΟ  ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

4.4.1.   Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ απαντά στο βασικό ερώτημα που τίθεται από την κοινωνία για τη διέξοδο από την κρίση με ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο για δημοκρατική, βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη διέξοδο της χώρας από την κρίση που βασίζεται:

α)         στην αποφυγή της χρεοκοπίας,

β)         στην ανατροπή της άδικης κατανομής των βαρών,

γ)         στην αντιστροφή της ύφεσης μέσω μιας νέας αναπτυξιακής πορείας:

δ)         στην εξυγίανση και επαναθεμελίωση του πολιτικού συστήματος στη χώρα μας

4.4.2.. Πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί η χρεοκοπία του δημοσίου και η κατάρρευσης της οικονομίας, κάτι που θα την πληρώσουν δραματικά όλοι, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι. Το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί όσο και αν ματώσει-και έχει ματώσει- ο ελληνικός λαός. Χρειάζεται κατά συνέπεια μια ευρωπαϊκού χαρακτήρα λύση. Η Ελλάδα πρέπει με κάθε τρόπο να εξασφαλίσει την παραμονή της στην Ευρωζώνη και να αναζητήσει λύσεις που θα καθιστούν βιώσιμο το ελληνικό χρέος. Πρέπει να υπάρξει μια ολοκληρωμένη και άμεση πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης, πανευρωπαϊκού χαρακτήρα και μεγάλης ισχύος με την έκδοση ευρωομόλογου για τη χρηματοδότηση επενδύσεων, την ενίσχυση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, τη δημιουργία μηχανισμού κοινής διαχείρισης του χρέους με τη μεταφορά μέρους του χρέους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με την μετατροπή των σταθεροποιητικών μηχανισμών σε Ευρωπαϊκό Ταμείο. Οι πολιτικές επιλογές των Κυβερνήσεων των τελευταίων δύο χρόνων για τη μείωση του ελλείμματος δεν έχουν τα στοιχεία της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δίκαιης κατανομής των βαρών και τα μέτρα που παίρνει είναι σε τελευταία ανάλυση αναποτελεσματικά.

4.4.3.   Οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης και των πολιτικών των Κυβερνήσεων  και της Τρόικας οδηγούν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού σε εξαθλίωση. Είναι αναγκαία η ανατροπή της άδικης κατανομής των βαρών σε βάρος των αδύνατων στρωμάτων, με την αύξηση των δημοσίων εσόδων μέσα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας και όχι μέσα από νέους έμμεσους φόρους καθώς και με την καταπολέμηση της ακρίβειας.

4.4.4.   Η αποφυγή της χρεοκοπίας δεν σημαίνει ότι αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα. Η αντιστροφή της ύφεσης μέσα από την υλοποίηση μιας αναπτυξιακής πορείας, που θα τονώνει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, θα δημιουργεί απασχόληση, θα αυξάνει τα εισοδήματα, θα διασφαλίζει την αειφορία των πόρων, την προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής είναι αναγκαία για να μην μεταφέρουμε το σημερινό πρόβλημα στις επόμενες γενιές. Ένα νέο μοντέλου ανάπτυξης, έξω από το πελατειακό σύστημα, με πλήρη σεβασμό στο περιβάλλον, με ποιότητα προϊόντων και υπηρεσιών, με κοινωνική δικαιοσύνη,  με αποκέντρωση στους θεσμούς και στην οικονομία, με δομικές μεταρρυθμίσεις, με δυναμική συμμετοχή στο ευρωπαϊκό πλαίσιο είναι επιβεβλημένο. Ένα πενταετές αναπτυξιακό πρόγραμμα, με χρηματοδότησή του από τους μηχανισμούς της Ε.Ε. πρέπει  να τεθεί στην Ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση. Η Ε.Ε. θα μπορούσε να οργανώσει την επενδυτική πρωτοβουλία για την αναπτυξιακή ώθηση της οικονομίας με τη σύμπραξη του προϋπολογισμού, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕ) και ειδικών μηχανισμών, όπως τα επενδυτικά ομόλογα.

4.5.      ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

4.5.1    Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ προτείνει ένα Στρατηγικό Σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας στη βάση ενός εναλλακτικού μοντέλου ανάπτυξης που θα ενσωματώνει τις άμεσες Πολιτικές και το μεσοπρόθεσμο σχέδιο προσαρμογής και θα υποστηρίζει με στέρεο τρόπο την διέξοδο από την δομική κρίση και επικεντρώνεται σε τρεις δέσμες:

Πρώτον: Οικολογικός μετασχηματισμό της ελληνικής παραγωγικής δομής και της κατανάλωσης, αλλά αδιαχώριστα συνδεδεμένο με την κατοχύρωση της πλήρους απασχόλησης και την αναβάθμιση της θέσης των εργαζομένων, με έμφαση στην περιφερειακή ανάπτυξη, στη μείωση των ανισοτήτων, στην αναπτυξιακή αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου και στον μετασχηματισμό του χρηματοπιστωτικού και φορολογικού συστήματος.

Δεύτερον: ανοιχτή και δημοκρατική κοινωνία συνοχής, που θα κατοχυρώνει και θα διασφαλίζει ατομικά και συλλογικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα για όλους, ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεις, τάξης, φύλλου, καταγωγής, που θα διασφαλίζει την ισότιμη πρόσβαση όλων των μελών της στα δημόσια συλλογικά αγαθά, σε μια καλύτερη παιδεία, σε ένα διευρυμένο κοινωνικό κράτος, στον πολιτισμό της καθημερινότητας.

Tρίτον : δημοκρατική οργάνωση της κοινωνίας μας, που σημαίνει την διεκδίκηση μιας διαφορετικής, κοινωνικά αποτελεσματικής και υπεύθυνης δημόσιας διοίκησης, τη ανάδειξη της τοπικής αυτοδιοίκησης σε κύτταρο της δημοκρατίας, την ανάπτυξη θεσμών και διαδικασιών που θα εμβαθύνουν τη δημοκρατία και θα διευρύνουν την συμμετοχή των πολιτών στις κοινές υποθέσεις..

4.5.2.   H ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα στοιχεία που συγκροτούν την δομική κρίση με αντιστοίχιση των προτάσεών της:  

·                    Απέναντι στην αναπτυξιακή κρίση προτείνουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση με κατεύθυνση τον οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας και βάση τις ήπιες, συνδυασμένες και ευφυείς  υποδομές με στόχο μια καινοτόμο και ανταγωνιστική περιφερειακή οικονομία.

·                    Απέναντι στην κοινωνική κρίση προτείνουμε ένα δίκτυ κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης με περιφερειακές πολιτικές αναδιανομής του εισοδήματος και κοινωνικής εξισορρόπησης, με κοινωνικά αλληλέγγυες δράσεις προς τους μετανάστες και τις ευάλωτες  ομάδες που απειλούνται με κοινωνικό αποκλεισμό.

·                    Απέναντι στην περιβαλλοντική κρίση προτείνουμε ένα διαρκές σχέδιο προστασίας του περιβάλλοντος και την ενδυνάμωση του  περιβαλλοντικού κινήματος που θα υποστηρίζει το σχέδιο και θα διεκδικεί την εφαρμογή του.

·                    Απέναντι στην διατροφική κρίση προτείνουμε μία αγροδιατροφική αλυσίδα αξίας στο πλαίσιο ενός νέου καταναλωτικού ποιοτικού προτύπου εγχωρίων εισροών.

·                    Απέναντι στην κρίση του πολιτικού συστήματος και της αυτοδιοίκησης προτείνουμε την  επαναθεμελίωση της σχέσης της πολιτικής με τον πολίτη με νέους θεσμούς συμμετοχής και διαφάνειας με πάταξη της διαφθοράς, με διαφάνεια και με διαρκή διαβούλευση για τις αποφάσεις.

·                    Απέναντι στην πολιτισμική κρίση προτείνουμε ένα σχέδιο πολιτισμικής αναγέννησης με αιχμή του δόρατος την αλλαγή προσανατολισμού της Παιδείας με στόχο την υποστήριξη νέων αξιών με ανθρωπιστικό και συλλογικό περιεχόμενο στην εργασία, στη στάση ζωής, στην τέχνη, στην αισθητική, στις σχέσεις, στην επικοινωνία και στις συλλογικότητες.

·                    Απέναντι στην αβεβαιότητα της νέας γενιάς για το μέλλον της προτείνουμε ενεργητικές πολιτικές στρατηγικού προσανατολισμού, εκπαίδευσης, κατάρτισης, καινοτομικής επιχειρηματικότητας με έμφαση στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία.

4.6.      Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ προτείνει τις αναγκαίες λύσεις που απαντούν τόσο στον κίνδυνο της χρεοκοπίας όσο και στην αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων της οικονομίας. Αυτές οι λύσεις απαιτούν βαθιές δημοκρατικές και ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις που θα ανοίξουν νέα ατζέντα προοδευτικών αλλαγών και ανόρθωσης της χώρας, θα προκαλέσουν ρήξεις με το «μονόδρομο» νεοφιλελευθέρων λογικών αλλά και με τις διάχυτες νοοτροπίες χαμηλής απόδοσης, μειωμένης κοινωνικής ευθύνης, ατομικού σφετερισμού του δημόσιου χώρου και κλοπής των αγαθών μελλοντικών γενεών. Αυτές οι λύσεις απαιτούν υποστήριξη από μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία για να εφαρμοστούν και προφανώς ένα νέο πολιτικό υποκείμενο. Η διέξοδος από την κρίση ή θα είναι δημοκρατική, βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη ή η κρίση θα αναπαράγεται σε βάρος των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.

5.         ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ

5.1.      Για να μην μείνουν όλα τα παραπάνω λόγια οφείλουμε να απαντήσουμε στους όρους και τις προϋποθέσεις εφαρμογής αυτών των προτάσεων. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ εκτιμά ότι, καταγράφεται παντού η αναγκαιότητα για ένα νέο πολιτικό σύστημα με την ανάδειξη νέων πολιτικών υποκειμένων για την προώθηση των άκρως αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Οι μεταρρυθμίσεις όμως δεν είναι ουδέτερες, έχουν πρόσημο. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ αναδεικνύει την αναγκαιότητα των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων και προσδιορίζει μια νέα πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία που θα τις κάνει πράξη. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ διατυπώνει ένα πολιτικό σχέδιο ανασυγκρότησης του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου  με στόχο να αποτελέσει το πολιτικό υποκείμενο των αναγκαίων αλλαγών για μια διέξοδο από την κρίση με προοδευτικό χαρακτήρα. Ο χώρος του σοσιαλισμού, του ριζοσπαστικού μεταρρυθμισμού, παραμένει σήμερα χωρίς γνήσια έκφραση και εκπροσώπηση, από τη στιγμή που η μετακίνηση του ΠΑΣΟΚ σε θέσεις του οικονομικού φιλελευθερισμού και η μετακίνηση των άλλων δυνάμεων της Αριστεράς σε παλαιοκομμουνιστικές και αντιευρωπαϊκές θέσεις, δημιουργεί ένα μεγάλο πολιτικό κενό.

5.2.      Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ απευθύνεται στους πολίτες του ευρύτερου χώρου της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, και του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της πολιτικής οικολογίας, σε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις ενταγμένες σήμερα σε σχηματισμούς ή ανένταχτες, σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες για να οικοδομήσουν σχέσεις διαλόγου και ανοιχτής πολιτικής επικοινωνίας για την προώθηση του πολιτικού σχεδίου ανασυγκρότησης του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου με στόχο μια δημοκρατική, βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη διέξοδο της χώρας από την κρίση. 

6.         ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑ ΚΡΙΣΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

6.1.      Σήμερα μπροστά μας έχουμε μια νέα πραγματικότητα η οποία μαζί με ένα αμφισβητούμενο ως προς την βιωσιμότητά του πακέτο ρύθμισης του χρέους περιλαμβάνει, μια σειρά από τα πλέον βάναυσα και επώδυνα μέτρα, που έρχονται να προστεθούν σε σωρεία άλλων, που έχουν ληφθεί ήδη ως αναπόσπαστα στοιχεία συνοδευτικά των προηγούμενων Μνημονίων.

Σήμερα πρέπει να υψώσουμε τη φωνή μας ενάντια στις αποκρουστικές πολιτικές της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης της ύφεσης, της ανεργίας, των εκβιασμών και της τιμωρίας. Οι πολιτικές αυτές δεν εξυγιαίνουν αλλά διαλύουν τον τόπο μας και την ΕΕ.
Τον 21ο αιώνα, διέξοδος δεν υπάρχει στην εθνική αναδίπλωση. Η πάλη μας για τις αξίες και τις αρχές μας, για μια δικαιότερη κοινωνία, δεν έχει καμία πιθανότητα ευόδωσης χωρίς την ΕΕ. Μέσα στην ΕΕ, στην Ευρωζώνη και το Ευρώ συνεπώς, κατά των Μέρκελ και Σαρκοζί και με τους αντιπάλους τους. Κανείς δεν έχει ούτε το δικαίωμα ούτε και τη δυνατότητα να μας βγάλει από αυτήν. Αυτή την περίοδο οι συσχετισμοί στην Ευρώπη και οι ασκούμενες πολιτικές για την αντιμετώπιση της κρίσης δεν μας καλύπτουν. Η περιοριστική πολιτική λιτότητας των Μέρκελ-Σαρκοζι που επιβάλλεται σε όλη την Ευρώπη δεν είναι το σωστό πλαίσιο για να ανακάμψει η Ελλάδα. Ταυτόχρονα όμως το ΔΝΤ και οι εταίροι είναι αναγκασμένοι  - λόγω του φόβου της μετάδοσης της κρίσης –να  παρέχουν στήριξη για την προώθηση ρυθμίσεων του χρέους.

Σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την Ευρώπη. Είναι σίγουρο πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχασε πολύτιμο χρόνο. Ταυτόχρονα επικράτησαν δυνάμεις που μεθοδικά μεγέθυναν τις ανισότητες και απομάκρυναν τις πολιτικές οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης. Αυτές οι δυνάμεις και  οι πολιτικές τους ,έχουν σοβαρή ευθύνη για την ένταση και την έκταση της κρίσης που βιώνει η Ευρώπη αυτή την στιγμή. Η απάντηση βρίσκεται στην εμμονή στις πολιτικές  σύγκλισης και αλληλεγγύης  στην Ε.Ε, στην παραμονή της χώρας μας στην ΟΝΕ και στο Ευρώ, παράλληλα με τις προσπάθειες για δημοσιονομική σταθερότητα. Η Ελλάδα οφείλει να συνεχίσει να πορεύεται μέσα και με τον σύγχρονο κόσμο.          

6.2.      Έχουμε βεβαίως παράλληλα και στη συνέχεια να αντιμετωπίσουμε την  πολιτική λιτότητας που μας επιβάλλουν και που αναπαράγει την κρίση. Έχουμε όμως δυνατότητες να αγωνιστούμε ενάντια σε αυτήν την πολιτική. Να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στη χώρα και να προωθήσουμε μια  προοδευτική  έξοδο από την κρίση. Μια  πολιτική συντεταγμένης κοινωνικής προσαρμογής και οικονομικής ανάταξης. Μπορούμε επίσης βάσιμα να προσδοκούμε  και θα εργασθούμε ώστε να υπάρξουν πολιτικοί ανακαθορισμοί σε προοδευτική κατεύθυνση στην Ευρώπη που θα δημιουργήσουν ένα διαφορετικό πλαίσιο αντιμετώπισης της κρίσης. Ένα πλαίσιο που θα προωθεί την οικονομική – πολιτική ενοποίηση  της Ευρώπης και το συντονισμό της για τη μεγάλη στρατηγική λύση  σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα αναιρεί την πολιτική λιτότητας και θα οδηγεί στην ανάπτυξη.

6.3.      Ο αγώνας ενάντια στην πολιτική των μνημονίων, σε Ελλάδα και Ευρώπη, είναι μακρόχρονος, όχι στιγμιαίος. Όσες υπογραφές και αν μπουν σήμερα με το πιστόλι στον κρόταφο κάτω από ανεδαφικές και απαράδεκτες συμφωνίες, η ζωή θα τις ακυρώσει, όπως συνέβη εν πολλοίς και μέχρι σήμερα. Οφείλουμε να παλέψουμε αποφασιστικά, ενάντια στην παραπέρα εξαθλίωση του λαού μας και τη διάλυση της κοινωνίας μας. Αυτό που καθίσταται φανερό πλέον είναι ότι απαιτείται άμεσα, μέσα από τις εκλογές, μια νέα πολιτική διεύθυνση της χώρας για αξιόπιστη και μαχητική διαπραγμάτευση, για δίκαιη κατανομή των θυσιών, για να σηκώσει κεφάλι η κοινωνία.

6.4.      Εμμένουμε στην οργανωμένη δράση για να αντιμετωπιστούν τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα. Τα συνδικάτα ,οι κοινωνικοί φορείς, κάθε μορφής κοινωνική οργάνωση πρέπει να αποκρούσουν τις επιπτώσεις και να αντιπαρατεθούν με πλαίσιο προτάσεων, με μαζικούς αγώνες, με αποτελεσματικότητα. Εμμένουμε  στην κοινωνία  των κινημάτων  και της αμφισβήτησης. Ταυτόχρονα η κοινωνική δράση πρέπει να μπορεί να επηρεάζει τις αποφάσεις. Αυτό σημαίνει πως τα κοινωνικά κινήματα πρέπει άμεσα να αποδεσμευτούν από τον κομματικό εναγκαλισμό, για να αποκτήσουν ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών. Ιδιαίτερα αυτό αφορά το Συνδικαλιστικό Κίνημα και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

6.5    Σήμερα έχουμε χρέος να σχεδιάσουμε ένα μέλλον με μια νέα αφήγηση για την ιδεολογία, την πολιτική, την οικονομία, το περιβάλλον, τον πολιτισμό την παιδεία, την κοινωνία. Μια νέα αφήγηση για το μέλλον είναι αναγκαία. Ένα νέο όραμα για την νεολαία μας πρέπει να αναζητήσουμε, ένα σχέδιο για την μετά – κρίση εποχή πρέπει να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε. Μια νέα ελπίδα πρέπει να γεννηθεί για τον τόπο μας.

Σε αυτό το πλαίσιο η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ αγωνίζεται και προτείνει