ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ
ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ
(τχ 21 – 15/4/2012)
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - Λάρισα Κουμουνδούρου 11 - τηλ. 2410 533 584 - demarlarissa@gmail.com
► Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ στο δρόμο προς τις εκλογές :Ελλάδα ζωντανή με την κοινωνία όρθια. Μέσα στην Ευρώπη.
Φώτης Κουβέλης: «Προχωράμε προς τις εκλογές με αισιοδοξία και εμπιστοσύνη στην κρίση του κυρίαρχου λαού. Είμαστε έτοιμοι με πρόγραμμα και θέσεις. Απευθυνόμαστε στους πολίτες και τους ζητάμε να δώσουν δύναμη στη Δημοκρατική Αριστερά. Για να είναι η Ελλάδα ζωντανή, με την κοινωνία όρθια. Μέσα στην Ευρώπη. Για να απαγκιστρωθεί η χώρα σταδιακά από το μνημόνιο και τα απαράδεκτα μέτρα του.»
► Ομιλία του Φώτη Κουβέλη στη συνάντηση με ανθρώπους των Γραμμάτων και των Επιστημών στο Μουσείο Μπενάκη 9 Απριλίου 2012
Είναι μεγάλη η χαρά μου για την σημερινή μας συνάντηση. Και αποτελεί τιμή για την Δημοκρατική Αριστερά και για μένα προσωπικά η παρουσία σας.
Σε καιρούς τραχείς, όπου το παλιό ψυχορραγεί και το καινούργιο δοκιμάζεται, σε καιρούς όπου η κοινωνία πιέζεται να γονατίσει, ο ρόλος των ανθρώπων του Πολιτισμού και της Επιστήμης είναι καθοριστικός.
Γιατί με ιδέες θα βγούμε από την κρίση, με λογισμό και με όνειρο στο τέλος η πολιτική θα «πάρει κεφάλι» από την οικονομία και η κοινωνία θα σταθεί όρθια στα πόδια της. Και σε αυτό το συναρπαστικό και δύσκολο ταξίδι, διασχίζοντας τον φόβο και την απελπισία, μέχρι να βγούμε στο ξέφωτο, όλοι, όσοι πονάμε τον τόπο και είμαστε δίπλα στους εργαζόμενους, οφείλουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Και αυτό είναι το πρώτο και κύριο που θέλω να σας ζητήσω. Και αυτή η πρόσκληση περνάει μέσα και από την εκλογική συστράτευση αλλά, πιστέψτε με, την υπερβαίνει κατά πολύ.Το ταξίδι μόλις άρχισε. Με πολλούς από εσάς πορευτήκαμε μαζί τα δύσκολα χρόνια για την ανανεωτική Αριστερά, «κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μας παλάμες», όπως είπε ο αγαπημένος μας Μανώλης Αναγνωστάκης.
Ζήσαμε την αναντιστοιχία ιδεών και εκλογικών ποσοστών, την πίκρα της ετεροχρονισμένης δικαίωσης, αλλά το πείσμα και η βαθύτερη αίσθηση ότι στο βασικό έχουμε δίκιο μας κράτησε όρθιους.
Και ήρθαν έτσι τα πράγματα, ώστε για πρώτη φορά ένα κόμμα που έχει τις ρίζες του στην ανανεωτική Αριστερά είναι έτοιμο να κάνει το άλμα, να μην αναμετράται με την επιβίωση του , να κατακτά ζωτικό χώρο ανάμεσα στην συντήρηση και την αριστερά του παρελθόντος και να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον. Και για αυτό το μέλλον θέλω να σας μιλήσω και για αυτό το μέλλον θέλουμε την συστράτευση σας ακόμα μια φορά. Όχι για το μέλλον της ΔΗΜΑΡ, αλλά για το μέλλον του ευρύτερου χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού που συνδέεται άρρηκτα με το μέλλον του τόπου. Γιατί ο τόπος αυτός θα ζήσει και μετά την 6η Μαΐου, θα ζήσει πέρα και παρά το μνημόνιο . Η 6η Μαΐου, δεν θα είναι η συντέλεια της Ελλάδας, όπως προσπαθούν να τρομοκρατήσουν το λαό τα δυο συγκυβερνούντα κόμματα, επειδή είναι τα ίδια τρομοκρατημένα από τα χαμηλά ποσοστά τους. Μπορεί να γίνει η αφετηρία για θετικές εξελίξεις στο πολιτικό μας σύστημα. Και ακριβώς στην επίτευξη αυτού του στόχου θα θέσει όλες της τις δυνάμεις μετά τις εκλογές η ΔΗΜΑΡ.
Η φυσιογνωμία της ΔΗΜΑΡ έχει τις ρίζες της στην ανανεωτική αριστερά, αλλά βρίσκεται σε συνεχή διαμόρφωση και εμπλουτισμό από την όσμωση με δυνάμεις που έχουν αναφορά στον δημοκρατικό σοσιαλισμό, την σοσιαλδημοκρατία, τον αριστερό – προοδευτικό εκσυγχρονισμό, την πολιτική οικολογία. Πολλά ρεύματα συγκλίνουν, αλληλοεπηρεάζονται και συμπορεύονται σε ένα δρόμο συναρπαστικό και καινούργιο. Αυτή η πορεία που ξεκίνησε με την ευρύτατη συμπαράταξη, που πετύχαμε εν όψει των εκλογών, δεσμευόμαστε ότι θα ενταθεί από την επομένη. Είναι γνωστό ποιοι στην Ελλάδα, την Ευρώπη και το ΔΝΤ δηλώνουν ότι το μέλλον της χώρας είναι μια χωρίς τέλος σκυταλοδρομία, όπου οι περικοπές μισθών και συντάξεων και η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων βαφτίζονται «μεταρρυθμίσεις» και κηρύσσουν – σε παγκόσμια πρώτη – το τέλος της σύγκρουσης δεξιάς αριστεράς.
Εμείς, σε πείσμα όλων αυτών, επιμένουμε να αναδεικνύουμε τις σύγχρονες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην αριστερά και την δεξιά, τελικά ανάμεσα στην πρόοδο και την συντήρηση. Ο τόπος, οι εργαζόμενοι, οι πολίτες χρειάζονται ένα ισχυρό κόμμα που να συνενώνει όλες αυτές τις δυνάμεις, που προανέφερα, ώστε να γίνει πράξη η προοπτική για μια κυβερνώσα αριστερά. Το πρώτο βήμα σε αυτό τον δρόμο θα γίνει με την εκλογική ενίσχυση της ΔΗΜΑΡ. Σας το ζητώ όχι στο όνομα του κοινού παρελθόντος αλλά στο όνομα του κοινού ελπιδοφόρου μέλλοντος.
Θέλω να απαντήσω στα ερωτήματα, τα διλήμματα - πραγματικά η πλαστά- που συναντάμε στον δρόμο προς τις κάλπες. Τα ακούτε: Θα γίνουμε «Βαϊμάρη», υπάρχει ζωή πέρα από το μνημόνιο, Ευρώπη η χάος, αυτοδυναμία η χάος, συγκυβέρνηση ή χάος, έχετε άλλη εναλλακτική πρόταση; Και όλα αυτά στο βολικό φόντο της λήθης για το παρελθόν, ένα παρελθόν, για το οποίο ξαφνικά γίναμε όλοι εξ ίσου συνυπαίτιοι. Ένα παρελθόν, που με μια αόριστη και αφορολόγητη «συγνώμη», ξεμπερδεύεις μαζί του, ξεχνάς και ξεχνιέσαι και είσαι έτοιμος να το επαναλάβεις, αν κρίνουμε από το δείγμα γραφής που μας έδωσαν με τις τροπολογίες στην Βουλή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Εγώ δεν θα ισχυριστώ ότι η Αριστερά επειδή δεν κυβέρνησε είναι αμέτοχη ευθυνών. Θα αναλάβω το μέρος της ευθύνης που μας αναλογεί, παρά το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ειδικά η ανανεωτική αριστερά πολλές φορές και με κόστος πήγε κόντρα στο ρεύμα, και πρώτη σκιαγράφησε ένα διαφορετικό ύφος και ήθος στην άσκηση της εξουσίας . Θα αναλάβω, όπως είπα, το μερτικό της δικής μας ευθύνης για όσα δεν επισημάναμε έγκαιρα, για όσες μεταρρυθμίσεις αναγκαίες δεν υποστηρίξαμε, έστω από την θέση της αντιπολίτευσης. Αλλά όταν μας κουνάνε το δάκτυλο οι αρχιτέκτονες του σημερινού χάους μπαίνω στον πειρασμό να τους απαντήσω πάλι με ένα ποίημα του Μ. Αναγνωστάκη: « Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη την φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στην δική σου». Τους ζητώ λοιπόν να κατεβάσουν το δάκτυλο που μας κουνούν και να μην προσπαθούν να δώσουν μαθήματα υπευθυνότητας στη ΔΗΜΑΡ γιατί, κατά το κοινώς λεγόμενο, «δεν τους παίρνει». Ειδικότερα θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα φειδωλός και προσεκτικός όποιος εξαπέστειλε την τρόικα για να την εκλιπαρεί μετά να επιτρέψει, όποιος την Δευτέρα ήταν διαπρύσιος υποστηρικτής της πρότασης Παπανδρέου για δημοψήφισμα και την Πέμπτη, με εξ ίσου πλούσια «επιχειρηματολογία», την αποκήρυξε, όταν τέσσερις ή πέντε φορές διαβεβαίωνε ότι μπήκε πάτος στο βαρέλι, για να αποδειχθεί ότι το βαρέλι είναι ακόμα χωρίς πάτο και θέλει νέα μέτρα τον Ιούνιο.Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι
Θα απαντήσω ευθέως και καταφατικά στο ερώτημα αν υπάρχει τρίτος δρόμος ανάμεσα στην παθητική – μέχρι κεραίας και μέχρι τελικής πτώσεως των εργαζομένων – εφαρμογή του μνημονίου και στην άμεση καταγγελία του που συνεπάγεται χρεοκοπία και επιστροφή στην δραχμή. Όπως σας είναι γνωστό καταψηφίσαμε το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και την δανειακή σύμβαση, γιατί βυθίζουν την χώρα στην ύφεση και με μια ομοβροντία μέτρων χωρίς τέλος εξουθενώνουν τα λαϊκά στρώματα και την μεσαία τάξη. Ταυτοχρόνως με την ψήφο μας και τις γενικότερες προτάσεις μας στηρίξαμε και προωθήσαμε αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, την περιστολή της φαρμακευτικής δαπάνης και τον εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα.
Υπάρχουν πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος και αυτές πρέπει να προχωρήσουν ανεξαρτήτως μνημονίου . Το δικό μας όχι στο μνημόνιο είναι ένα ευρωπαϊκό όχι . Αθροίζεται με τα όχι ενός ευρύτατου φάσματος δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Αριστεράς – και όχι μόνο – που αντιτίθενται στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβάλλει η ευρωπαϊκή δεξιά με αιχμή τους Μέρκελ – Σαρκοζί. Συμπίπτει με την κριτική του Φρανσουά Ολάντ, του Κον Μπεντίτ, του Σούλτς , του Σβόμποντα, των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών και άλλων πολλών. Δεν είμαστε , λοιπόν, «ανάδελφο» κόμμα. Η μισή Ευρώπη – και μάλιστα με αδιαμφισβήτητα διαπιστευτήρια ευρωπαϊσμού – με αυτές τις απόψεις ενεργοποιείται. Η σταθερή μας στάση απέναντι στην αντίληψη του μονόδρομου και της παθητικής αποδοχής των μέτρων ενισχύει και δεν αποδυναμώνει την θέση της χώρας στην ΕΕ και την ευρωζώνη και την ίδια στιγμή προστατεύει τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αυτή είναι η φιλοευρωπαϊκή αριστερή θέση. Και δεν υπάρχει πιο αντιευρωπαϊκή πολιτική από αυτήν που ταυτίζει, στην συνείδηση των πολιτών, τη Ευρώπη με την πολιτική της τρόικας και των εντολοδόχων της. Αυτή η πολιτική αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της Ευρώπης. Αυτή η πολιτική είναι που τρέφει τα αντιδημοκρατικά άκρα και τους νεοναζιστές. Είναι τέτοια η απόγνωση των λαϊκών στρωμάτων από την σκληρή καθημερινότητα ώστε ένα τμήμα τους – μικρό ακόμα που θα μεγαλώσει αν συνεχιστεί ανεμπόδιστη αυτή η πολιτική – μπαίνει εύκολα στον πειρασμό να στραφεί προς αντικοινοβουλευτικές και αντιδημοκρατικές φωνές. Αυτό είναι το πραγματικό μάθημα από τον Μεσοπόλεμο και την κατάρρευση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, που με τόση ευκολία την επικαλούνται ορισμένοι.
Ενώ λοιπόν αυτοί που έχουν την κύρια ευθύνη για την σημερινή κατάσταση ζητάνε να ψηφιστούν για να εφαρμόσουν την ίδια πολιτική, την ίδια στιγμή προβάλλουν ως φόβητρο τα αποτελέσματα της πολιτικής τους. Πρόκειται για φαύλο κύκλο που πρέπει να σπάσει. Εμείς είμαστε ευρωπαϊστές και αριστεροί και ο δρόμος που έχει πάρει η Ευρώπη με την ηγεσία των Μέρκελ – Σαρκοζί δεν μας αρέσει και θα αγωνιστούμε για να αλλάξει. Γιατί αν δεν αλλάξει θα διαβρωθεί παραπέρα η ήδη κλονισμένη εμπιστοσύνη των λαών της ηπείρου προς το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Μην μας απειλεί, λοιπόν, η χορωδία των αρχιτεκτόνων του σημερινού χάους με το δίλημμα « Ευρώπη ή χάος;» Η Ευρώπη της αλληλεγγύης -και όχι της ελεημοσύνης που παραχωρείται στην βάση εκβιασμών -η Ευρώπη που δεν χωρίζεται σε «τεμπέληδες του νότου» και σε «τοκογλύφους του βορά» είναι η δική μας Ευρώπη. Και αυτή δεν είναι μια ουτοπική προσέγγιση, όπως λένε όσοι θεωρούν την κατάσταση παγιωμένη και τους συσχετισμούς αναλλοίωτους.
Αυτή είναι η σταθερή και αμετάβλητη κατεύθυνση της πολιτικής μας: μέσα στην Ευρώπη και το ευρώ, με την κοινωνία όρθια. Είναι μια πρόταση που συνδυάζει δυναμική και ρεαλισμό. Εμείς λέμε ότι το κράτος έχει συνέχεια, κατά συνέπεια η δανειακή σύμβαση δημιουργεί ένα δεσμευτικό πλαίσιο. Μόνο που τα πράγματα στην πολιτική και μέσα στο πλαίσιο της δημοκρατικής Ευρώπης δεν είναι αμετάβλητα. Νέοι συσχετισμοί προκύπτουν και νέες δυναμικές αναπτύσσονται. Πλευρές λοιπόν της δανειακής σύμβασης -επαχθείς για τους εργαζόμενους και τους πολίτες- θα αναθεωρούνται εν κινήσει, αξιοποιώντας προοδευτικότερους συσχετισμούς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Και σε αυτό το σημείο ρίχνουμε το βάρος μας . Η λύση δεν είναι η στάση πληρωμών του Ελληνικού κράτους που εισηγούνται ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, «λαϊκή δεξιά» και ακροδεξιά και η οποία θα οδηγήσει στη χρεοκοπία και την επιστροφή στην δραχμή. Η δυναμική των πραγμάτων, η ογκούμενη αντίθεση στη νεοφιλελεύθερη πολιτική σε όλη την Ευρώπη, θα επιτρέψουν μέσα από μια σύνθετη διαδικασία αντιπαράθεσης – συνεννόησης με τους δανειστές μας να προχωρήσει σταδιακά και η επαναδιαπραγμάτευση. Αυτός είναι ο τρίτος δρόμος που εμείς προτείνουμε.
.jpg)
Απέναντι στη μοιρολατρική αποδοχή των τετελεσμένων που επιβάλλει την απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου(ΝΔ- ΠΑΣΟΚ) και την άμεση ανατροπή του μνημονίου, την αποχώρηση από την σύμβαση και την επιστροφή στην δραχμή( ΚΚΕ – ΣΥΡΙΖΑ ) υπάρχει η πρόταση της ΔΗΜΑΡ: αγώνας εντός της ευρωζώνης για την τροποποίηση της σύμβασης. Εξασφαλίζει την αγκύρωση της χώρας στην ευρωζώνη και ταυτοχρόνως δημιουργεί δυνατότητες και δίνει την ελπίδα στον πολίτη για μια έξοδο από το τούνελ των αλλεπάλληλων αντιλαϊκών μέτρων.Αγαπητοί φίλοι και φίλες
Η ΔΗΜΑΡ είναι έτοιμη να αξιοποιήσει τη δύναμη που θα τις δώσει ο λαός για παρέμβαση στις μετεκλογικές διαδικασίες, είτε από θέσεις προγραμματικής αντιπολίτευσης, είτε από θέσεις συμμετοχής σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Αποδεχόμαστε δηλαδή την πρόκληση για μια κυβερνώσα αριστερά και δεν είμαστε καθόλου αδιάφοροι απέναντι στο πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας. Αντιθέτως, είμαστε ανοικτοί σε συνεργασίες, με την προϋπόθεση ότι θα υπηρετούν την αλλαγή των πολιτικών και όχι ευκαιριακές συμπράξεις για τη νομή της εξουσίας ή τη συνέχιση με άλλο τρόπο των ίδιων πολιτικών. Οι προϋποθέσεις που θέτουμε είναι: Σύμπτωση σε προοδευτικό πρόγραμμα, φερέγγυες πολιτικές και αξιόπιστα πρόσωπα για την εφαρμογή του. Την πρόταση μας αυτή την προτείνουμε σε όλες τις δυνάμεις του προοδευτικού χώρου και την στηρίζουμε σε μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική και προγραμματική βάση που αβίαστα προκύπτει από όσα σας προανέφερα:
1. Συμμετοχή στην Ευρωζώνη και το ευρώ
2. Παράλληλη δέσμευση για σταδιακή απαγκίστρωση από τις επαχθείς για τους εργαζόμενους και τους πολίτες διατάξεις του μνημονίου.
Αυτή είναι η καθαρή απάντηση μας σε όσους ρωτάνε με ποιους θα συνεργαστείτε. Με εκείνους που θα πληρούν αυτούς τους όρους και τις προϋποθέσεις. Η εμμονή στην συνέχιση της ίδιας πολιτικής, με την παθητική αποδοχή του μνημονίου, δεν αφήνει περιθώριο συνεργασίας. Το ίδιο ισχύει για μια τυφλή αντιμνημονιακή ρητορική, που ουσιαστικά προτείνει άμεση χρεοκοπία και επιστροφή στην δραχμή, ενώ ανοίγει παράλληλα το δρόμο για «συμπτώσεις» ανάμεσα σε ετερόκλητα ακραία πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα Η πρόταση μας προϋποθέτει σοβαρές μετατοπίσεις προγραμματικού χαρακτήρα από τις δυνάμεις στις οποίες απευθύνεται και αυτό θα διευκολυνθεί από την αλλαγή των συσχετισμών. Για αυτό επιμένω ότι η ενίσχυση της ΔΗΜΑΡ δεν αποτελεί στενό εγωιστικό κομματικό στόχο, αλλά ανοίγει τον δρόμο για στέρεες και βιώσιμες μελλοντικές συνεργασίες σε προοδευτική κατεύθυνση.
Εμείς, είτε από θέση προγραμματικής αντιπολίτευσης είτε από την κυβέρνηση, θα προωθήσουμε, στο μέτρο του δυνατού, το πρόγραμμα μας που υπερβαίνει το μνημόνιο. Θα επικεντρώσουμε τις προσπάθειες μας
- στην άρση της μείωσης της αμοιβής της μισθωτής εργασίας και της απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων, με παράλληλη ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας μέσα από την αντιμετώπιση των επιβαρυντικών παραγόντων, όπως η γραφειοκρατία και η διαφθορά.
- στην αλλαγή των προβλέψεων, ώστε να δίνεται η δυνατότητα επιπλέον έσοδα, που θα προκύπτουν πέραν από τα προβλεπόμενα στο μνημόνιο, να μπορούν να διατίθενται για τη χρηματοδότηση μέτρων ανακούφισης των χειμαζόμενων πολιτών.
- στην αναθεώρηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων , επαναξιολόγηση και ένταξη του σε ένα νέο σχέδιο συμπράξεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, ώστε να διασφαλιστεί το δημόσιο συμφέρον στους στρατηγικούς τομείς.
- στη διαμόρφωση ενός ειδικού αναπτυξιακού προγράμματος ώστε να καταστεί δυνατή η αντιμετώπιση της ύφεσης .
Δεν είναι ο χώρος ούτε ο χρόνος το επιτρέπει, για μια αναλυτική παρουσίαση του προγράμματός μας, το οποίο παρουσίασα σήμερα το πρωί. Θα μου επιτρέψετε όμως να αναφερθώ σε ένα πραγματικό πρόβλημα, σύνθετο και περίπλοκο με το οποίο πρέπει να αναμετρηθεί η Αριστερά χωρίς ουτοπικές προσεγγίσεις, αλλά και χωρίς υποχώρηση από τις αρχές της. Αναφέρομαι στο θέμα της ασφάλειας , αναφέρομαι και στο μεταναστευτικό πρόβλημα.. Για την δική μας Αριστερά η ασφάλεια – όχι μόνο απέναντι στην εξουσία αλλά και απέναντι σε όσους παραβιάζουν τον νόμο – είναι ανθρώπινο δικαίωμα, δικαίωμα του πολίτη. Κυρίως του φτωχού και ανυπεράσπιστου πολίτη, γιατί τα προνομιούχα στρώματα έχουν συνήθως τον τρόπο να προστατευτούν ακόμα και αν η αστυνομία απουσιάζει από την γειτονιά τους. Στον Άγιο Παντελεήμονα όμως, στην Κυψέλη και σε άλλες συνοικίες, αν απουσιάσει το κράτος ο πολίτης είναι ανυπεράσπιστος. Και ο ανυπεράσπιστος από το κράτος και την Δημοκρατία πολίτης αισθάνεται ταπεινωμένος και είναι ευάλωτος στον πειρασμό του εξτρεμισμού της ακροδεξιάς, ιδίως όταν αυτή εμφανίζεται με την προβιά του προστάτη, ενώ το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να διαποτίσει συνειδήσεις με το φυλετικό μίσος και το μίσος προς την Δημοκρατία. Εμείς ,λοιπόν, θέλουμε το κράτος να είναι συνεχώς παρόν στις φτωχογειτονιές και τις υποβαθμισμένες συνοικίες, να καταπολεμά το έγκλημα, τις συμμορίες ημεδαπών και αλλοδαπών , τα ναρκωτικά και την σεξουαλική εκμετάλλευση γυναικών και παιδιών, γενικά την παραβατικότητα. Και να μην επιτρέπει σε κανένα να το υποκαθιστά, να «ανακαταλάβει» αυτές τις περιοχές και από τις συμμορίες και από τους αυτόκλητους προστάτες τους. Αντί όμως να το κάνει αυτό απουσιάζει.
Έρχομαι τώρα στο μεταναστευτικό ζήτημα. Αναφέρομαι βέβαια στους μετανάστες χωρίς χαρτιά, αυτούς που ονομάζουμε παράνομους μετανάστες. Απορρίπτοντας την ρατσιστική προσέγγιση της δεξιάς και της ακροδεξιάς, που ταυτίζει την εγκληματικότητα με τον μετανάστη, δεν μπορούμε να αρνηθούμε την ύπαρξη ενός σοβαρού προβλήματος. Θα ξεκινήσω την προσέγγισή μου, συμφωνώντας με την καίρια και ισορροπημένη τοποθέτηση του Μισέλ Ροκάρ αλλάζοντας μόνο το όνομα της χώρας: « Η Ελλάδα δεν μπορεί να υποδεχθεί όλους τους άθλιους του κόσμου, αν και πρέπει να αποδεχθεί το μερίδιο που της αναλογεί».
Το μερίδιο αυτό το έχουμε υπερβεί, με αποτέλεσμα να απειλείται η κοινωνική συνοχή και η ισορροπία στις πόλεις και ευρύτερα στην κοινωνία. Επίσης, δεν θέλω να εθελοτυφλώ και στο όνομα μιας ιδεολογικής καθαρότητας να αγνοώ το εκρηκτικό πρόβλημα της ασφάλειας που αναδεικνύεται στις γειτονιές της Αθήνας, αλλά και σε άλλα μέρη της χώρας μας. Λύση μαγική στο πρόβλημα δεν υπάρχει και όσοι νομίζουν ότι την βρήκαν ένα μήνα πριν από τις εκλογές, μου φέρνουν στον νου την αποστροφή του Φρανσουά Ολάντ για αντίστοιχες πρωτοβουλίες του Νικολά Σαρκοζί: «είναι χρήσιμες μάλλον για να αδράξουν τον ψηφοφόρο παρά για να πιάσουν τον παράνομο μετανάστη».Χρειάζεται συνδυασμός εσωτερικών ρυθμίσεων και διεθνών. Αναθεώρηση του Δουβλίνου 2, άμεση επαναπροώθηση όσων δεν δικαιούνται πολιτικό άσυλο και δεν μπορεί βάσει του νόμου να νομιμοποιηθούν. Στον αντίποδα οι νόμιμοι μετανάστες πρέπει να έχουν όλα τα δικαιώματα που τους αποδίδει ο νόμος. Τίποτα περισσότερο , τίποτε λιγότερο. Απαιτείται συνδυασμός ανθρωπιάς και αποτελεσματικότητας. Και αυτό μόνο η πιστή εφαρμογή του νόμου μπορεί αν όχι να το εγγυηθεί, τουλάχιστον να το πλησιάσει. Θέλω να κάνω και μια τελευταία επισήμανση στο θέμα αυτό. Μέσα στην περιδίνηση της κρίσης και την απόγνωση, είναι εύφορο το έδαφος για αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων. Ο μετανάστης γίνεται βολικός στόχος. Σε αυτές τις συνθήκες έχει τεράστια σημασία η ψύχραιμη και αντικειμενική παρουσίαση των ειδήσεων , η προβολή και του θετικού παραδείγματος και όχι μόνο του αρνητικού. Γιατί το λέω αυτό; Πριν λίγες μέρες δύο Πακιστανοί έχασαν την ζωή τους προσπαθώντας να απεγκλωβίσουν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων Ελλήνων από το αυτοκίνητο τους που είχε ακινητοποιηθεί σε διάβαση τραίνου. Τους άξιζε κάτι παραπάνω από καταχωνιασμένα μονόστηλα . Και θα ήταν πολύ χρήσιμο να το διαβάσουν εκείνοι οι συμπολίτες μας που έχουν εθιστεί να βλέπουν μόνο την μια όψη του νομίσματος.
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι
Προσπάθησα να σας δώσω μια σύνοψη των απόψεων μας για το παρόν και το μέλλον της δικής μας αριστεράς, σε συνάρτηση πάντα με το μέλλον του τόπου. Το τελευταίο διάστημα αισθανθήκαμε ότι πολλοί – περισσότεροι από κάθε άλλη φορά – προσβλέπουν με εμπιστοσύνη σε εμάς. Και ακόμα περισσότεροι μας ακούνε, αλλά διστάζουν. Θα προσπαθήσουμε να τους κερδίσουμε και αυτούς και για τις εκλογές και για τα μέλλοντα. Δεν θα σας αποκαλύψω κάποιο μυστικό αν σας πω ότι η επίθεση κατά της ΔΗΜΑΡ, από εκείνους που θέλουν να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, θα ενταθεί. Η προοπτική της αλλαγής των συσχετισμών προς όφελος μιας Αριστεράς που δεν κρύβει την πρόθεση της να εργαστεί για την συγκρότηση μιας νέας προοδευτικής πλειοψηφίας πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, δεν είναι αρεστή στους αναστηλωτές του δικομματισμού. Θα κλείσω όπως άρχισα την ομιλία μου. Ελάτε μαζί να ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Μαζί να αποκρούσουμε την επίθεση. Μαζί να αντεπιτεθούμε. Οι εκλογές είναι η αρχή των ανακατατάξεων. Ελάτε μαζί ώστε οι ανακατατάξεις αυτές να έχουν προοδευτικό πρόσημο και η χώρα να πάει μπροστά με την κοινωνία όρθια
Αναλυτικά τις λεπτομερείς θέσεις της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ μπορείτε να δείτε στο
http://demarlarissa.blogspot.com/
Πολιτική Πρόταση
για μια Προοδευτική Διέξοδο
Από την Κρίση
► ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. (αυτοί που θα μας “σώσουν”) : Τα όργια της σπατάλης της μίζας και της διαπλοκής...
Την ίδια ώρα που τα δύο κόμματα μοιράζονται, από τις κρατικές επιχορηγήσεις, τουλάχιστον 29 εκατομμύρια ευρώ κι αυτά για την πρώτη δόση της … επιχορήγησης για το 2012!
Η ανάλυση των ισολογισμών που δημοσιεύει η Καθημερινή αποκαλύπτει: το 2002 το ΠΑΣΟΚ παίρνει δάνεια 16, 8 εκατ. ευρώ για να εξοφλήσει παλαιότερα δάνεια ύψους 16 εκατομμυρίων. Η ΝΔ παίρνει 31 εκατ. ευρώ για να εξοφλήσει παλιά δάνεια ύψους 26,5 εκατομμυρίων. Το 2004 το ΠΑΣΟΚ είχε συνολικά έσοδα – μαζί με την εκλογική χρηματοδότηση – ύψους 29 εκατ. ευρώ αλλά πήρε και δάνεια 47 εκατομμυρίων. Η ΝΔ πήρε 57 εκατ. ευρώ δάνεια για να αποπληρώσει παλαιότερα ύψους 30 εκατομμυρίων.
Την ίδια χρονιά και τα δύο κόμματα φαίνεται να εισπράττουν από «εισφορές φίλων» από 2,5 εκατ. ευρώ. Μάλιστα εξ’ αυτών το 1,3 εκατ. ευρώ φέρεται να το δίνει ο Χριστοφοράκος.
Το 2007 η ΝΔ συγκεντρώνει 1,1 εκατ. ευρώ και στο τέλος του χρόνου το έλλειμμα της, που εμφανίζεται ως υπόλοιπο δανείου, έχει αυξηθεί κατά 50% φτάνοντας τα 74 εκατ.
To 2009, το ΠΑΣΟΚ, συγκέντρωσε 2,8 εκατ. ευρώ σε ενισχύσεις, με έσοδα 35,5 εκατ. ευρώ και δάνεια 46,8 εκατ. ευρώ. Οι λειτουργικές του δαπάνες φτάνουν τα 42 εκατ. και οι εκλογικές τα 24 εκατ. Η εξυπηρέτηση των δανείων έχει ξεπεράσει την τακτική χρηματοδότηση κατά 6 εκατ. ευρώ (28 εκατ. η εξυπηρέτηση, 22 η τακτική επιχορήγηση). Παρόλα αυτά, προχωρά σε νέο δανεισμό, που ξεπερνά κατά 18 εκατ. το ποσό που πρέπει να αποπληρώσει.
► Χρήστος Μαχαίρας : Το Μνημόνιο, το «χαρακίρι» και το στοίχημα της ΔΗΜΑΡ 12/04/2012
Θεωρητικά, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν έχουν κοινά με την παραδοσιακή Αριστερά. Θεωρητικά, όμως και μόνο. Διότι, επί της ουσίας, είχαν και έχουν αρκετά...
Οι διαπιστώσεις με τη σειρά: οι δύο εταίροι του δικομματισμού, καθένας με το ύφος και την αισθητική που μεταφέρει, επιμένουν ότι η αποδοχή του δεύτερου Μνημονίου συνιστά μονόδρομο για τη χώρα. Μετά από το γνωστό «αγωνιστικό» διάλειμμα, που συνοδεύτηκε από εξαγγελίες μαχών και επαναδιαπραγματεύσεων, και τα δύο κόμματα εξουσίας πείσθηκαν ότι η υπαγωγή στο συγκεκριμένο σχέδιο δημοσιονομικής ανασυγκρότησης, που αποδεδειγμένα εγκλωβίζει τη χώρα σε υφεσιακό κύκλο, είναι αναγκαίο κακό.
Στον αντίποδα, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, ομοίως με το ύφος που καθένας έχει διαμορφώσει, αντιμετωπίζουν το Μνημόνιο ως εισαγόμενη συμφορά και καταθέτουν μία δέσμη προτάσεων, οι οποίες ξεκινούν από τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και φθάνουν έως τη συντεταγμένη (;) επιστροφή της χώρας στη δραχμή.
Φαινομενικά, η άποψη που διαπερνά το μπλοκ του δικομματισμού δεν έχει κανένα σημείο επαφής με τις θέσεις που διακινούν το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Φαινομενικά, ωστόσο... Διότι εκεί που τέμνονται οι δύο αντίπαλες γραμμές – και κατά τούτο συγκλίνουν – είναι ότι συγκροτούν δύο κλειστά συστήματα αντιμετώπισης ενός και του αυτού ζητήματος, το οποίο επιλέγουν να προσεγγίσουν με ιδεολογικές ακαμψίες και θεολογικού χαρακτήρα εμμονές.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το Μνημόνιο – και ιδίως στη δεύτερη και ολοκληρωμένη εκδοχή του – ενσωματώνει πολιτικές που εγκλωβίζουν τη χώρα στο σπιράλ της κρίσης και οδηγούν ευρύτατα τμήματα της κοινωνίας σε συνθήκες εξαθλίωσης. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, η εθελούσια έξοδος από την ευρωζώνη μοιάζει με συλλογικό χαρακίρι, αφού είναι μαθηματικά διαπιστωμένο ότι θα οδηγήσει σε ασφυξία ακόμα μεγαλύτερη από τη σημερινή νοικοκυριά, εργαζόμενους, νέους και συνταξιούχους.
Με άλλα λόγια, μπροστά στην κρίση και στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής, το περιθώριο που μας παρέχει τόσο ο δικομματισμός όσο και η παραδοσιακή Αριστερά, είναι να επιλέξουμε μεταξύ δύο... καταστροφών, με τη διαφορά, απλώς, ότι η δεύτερη οδηγεί στον αγωνιστικό παράδεισο.
Υπάρχει τρίτος δρόμος; Ή, για να το πούμε διαφορετικά, σ’ αυτό το κλίμα της αφόρητης μονοτονίας που διαμορφώνεται και που, όπως όλα δείχνουν, θα επιταθεί προεκλογικά, μπορεί να διατυπωθεί άλλο αίτημα; Χωράει άλλος λόγος; Υπάρχει άλλο χρώμα, πέρα από το άσπρο και το μαύρο, που μονοπωλούν τον δημόσιο διάλογο;
Στην Ευρώπη, αναλυτές όλου του φάσματος, σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί, οικολόγοι, τελευταία όλο και περισσότεροι φιλελεύθεροι, πείθονται ότι η συνταγή που έχει υιοθετηθεί για την Ελλάδα δεν είναι απλώς λάθος, αλλά καταστροφική. Κανείς δεν διανοήθηκε να τους κατηγορήσει. Κανείς δεν τους κουνάει το δάχτυλο, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, επειδή επισημαίνουν το προφανές και διεκδικούν το αυτονόητο.
Αυτό το αυτονόητο, την επιλογή δηλαδή πολιτικών που θα μειώσουν τις συνέπειες των Μνημονίων και θα κρατήσουν τη χώρα όρθια όχι μέσα στις θολές αυταπάτες, αλλά στο φυσικό της χώρο, που δεν είναι άλλος από την Ευρώπη, έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει η ΔΗΜΑΡ και όσοι συμπαρατάσσονται μαζί της στο δρόμο προς την κάλπη.
Όσο πιο ηχηρά, υπεύθυνα και ακομπλεξάριστα το κάνει, τόσο εγγύτερα θα έρθει ο στόχος της συγκρότησης ενός μαζικού προοδευτικού μετώπου λογικής με ευρωπαϊκό ορίζοντα, που έχει ανάγκη περισσότερο παρά ποτέ η χώρα.
► Ο Καμμένος αποκλείει τους μουσουλμάνους από τα ψηφοδέλτια
Πριν από λίγες ημέρες, το κόμμα - παράταξη πολιτών Ανεξάρτητοι Έλληνες ανακοίνωσε μέσω του εκπροσώπου τύπου του, κ. Τέρενς Κουίκ, την απόφαση του κόμματος να μην συμπεριληφθούν στις επόμενες εκλογές μουσουλμάνοι στις λίστες των υποψηφίων βουλευτών της Θράκης.Προφανώς ο κ. Καμμένος δεν έχει καμία απολύτως πρόσβαση στον μουσουλμανικό πληθυσμό της χώρας (δεν βρήκε ούτε έναν διαθέσιμο Έλληνα μουσουλμάνο για να τον συμπεριλάβει στις λίστες των υποψηφίων) και προτίμησε να δημιουργήσει ένα πολιτικό πυροτέχνημα αποσκοπώντας στο να κερδίσει τις εντυπώσεις του “πατριωτικού” χώρου, στον οποίο και προσδοκά για να αποκομίσει τα μέγιστα δυνατά οφέλη; Αναρωτιόμαστε, λοιπόν:
Μήπως ο κ. Καμμένος δεν γνωρίζει πως οι μουσουλμάνοι που γεννήθηκαν και κατοικούν στην Ελλάδα είναι Έλληνες; Αν νομίζει κάτι διαφορετικό δεν θα πρέπει να το δηλώσει ευθαρσώς και να αναλάβει την ό,ποια ευθύνη (πολιτική ή άλλη) για την ενίσχυση των πάγια προβαλλόμενων θέσεων της τουρκικής προπαγάνδας;
Μήπως ο κ. Καμμένος δεν γνωρίζει πως η δημιουργία πολιτικών διαχωρισμών με βάση το θρήσκευμα αποτελεί φασίζουσα πρακτική; Γιατί, πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηρισθεί ο παραμερισμός ενός τμήματος του Ελληνικού πληθυσμού, με βάση κριτήρια που συγκαταλέγονται στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα;
Ο κ. Καμμένος, λοιπόν, φαίνεται πως δεν έχει κατανοήσει πως στην Ελλάδα υπάρχουν Έλληνες που δεν είναι ορθόδοξοι (αλλά είναι μουσουλμάνοι, καθολικοί, προτεστάντες, άθεοι κλπ) αλλά όλοι ως έλληνες πολίτες έχουν αναφαίρετα πολιτικά δικαιώματα, τα οποία οι Καμμένοι δεν αναγνωρίζουν με ότι συνεπάγεται αυτό.
► Να ποιοι αθώωναν τον Τσοχατζόπουλο το 2005
Έτσι αθώωναν τον Τζοχατζόπουλο, το 2005, οι συνένοχοί του, με πρώτον και καλύτερο τον Ε. Βενιζέλο...
► ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ και άλλα.... ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ και άλλα.... ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ και άλλα....
►2 / 04 / 2012 Η ανακοίνωση της Eurostat για την ανεργία στην Ευρωζώνη στο 10,8% το Φεβρουάριο που μας πέρασε, με την Ελλάδα να σημειώνει την υψηλότερη αύξηση μέσα σε ένα χρόνο (από 14,3% τον Δεκέμβριο του 2010 σε 21% τον Δεκέμβριο του 2011) και τους νέους της να κατέχουν το αρνητικό ευρωπαϊκό ρεκόρ του 50,4% , αναδεικνύει την τραγική όψη της Ευρώπης της ύφεσης και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, που προωθούνται από τις συντηρητικές κυβερνήσεις και την εμμονή των ηγετικών κύκλων της ΕΕ.
►Δήλωση ψηφοφόρου στην τηλεόραση : "Έχω ψηφίσει και ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και ΛΑΟΣ και Κυνηγούς. Είναι όλοι λαμόγια. Τώρα θα ψηφίσω Χρυσή Αυγή ή ΚΚΕ. Αν και η μόνη λύση είναι να πάρουμε τα όπλα και να τους καθαρίσουμε όλους"... Αλέξης, ετών 40, γεωργός, Αλεξανδρούπολη
►Την Μεγάλη Παρασκευή στις 10:30 στο γήπεδο της Προοδευτικής πραγματοποιήθηκε ο αγώνας Βραδυποριακού - Ταλαιπωριακού (παλαίμαχοι Ολυμπιακού - παλαίμαχοι Προοδευτικής). Γίνεται από το 1961. Προεκλογικά ο αγώνας αποκτά ιδιαίτερη σημειολογική αξία.
► Συριζοαπορίες : Ο κύριος Παπαδημούλης αναρωτήθηκε (στο fb): "Η ομαδικη στήριξη στελεχών του σκληρά Σημιτικού ΠΑΣΟΚ στη ΔΗΜΑΡ, θέτει ένα ερώτημα: Ο κ Σημίτης στηρίζει εκλογικα ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, η και τα δυο;". Εγώ πάλι έχω άλλη απορία: "Η στήριξη των κυρίων Αντωνίου Κοτσακά & Γεωργίου Ραφτοπούλου (της ΓΣΕΕ) σημαίνει ότι ο κ. Ακης Τσοχατζόπουλος στηρίζει ΠαΣόκ, ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΟΜΕΤ ή και τα δυο μαζί;"
►Μετά τη συνάντηση με την κ. Μπάρμπα, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ δήλωσε: «Η κ. Βάνα Μπάρμπα, εκτός από μία εξαιρετική καλλιτέχνης είναι και ένα έντονα πολιτικοποιημένο άτομο. Χαίρομαι λοιπόν, που θα δώσει τη μάχη για τη Δημοκρατία, για τον Κοινοβουλευτισμό μέσα από τις τάξεις του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού. Θα είναι υποψήφια στη Β΄ Περιφέρεια Αθηνών και θα αναλάβει το χειρισμό των θεμάτων που άπτονται του Πολιτισμού». Λέγαμε κι εμείς; που…, που…, που θα την «αξιοποιήσει»…
►Παραμένει σε αργία ο τέως περιφερειάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης, αφού και το Εφετείο τον καταδίκασε σε φυλάκιση ενός έτους με αναστολή. Ο κ. Ψωμιάδης είχε κριθεί ένοχος για παράβαση καθήκοντος στις 13 Φεβρουαρίου 2009 και είχε καταδικαστεί σε 12μηνη φυλάκιση με τριετή αναστολή. Γιαυτό και μας λείπει τηλεοπτικά…
►Λαθραίες ζωές… λαθραίοι θάνατοι. Δυο νέοι μετανάστες θυσίασαν τη ζωή τους για να σώσουν τη ζωή δύο ηλικιωμένων ελλήνων. Άβολος θάνατος για Χρυσή Αυγή, ΛΑΟΣ και ΝΔ ( χαλάει τη σούπα: μετανάστης= εγκληματίας) . Αδιάφορος για τις λοιπές «προοδευτικές» δυνάμεις ( οι ομοεθνείς τους που πιθανόν ήταν οι μόνοι που συγκλονίστηκαν, δεν ψηφίζουν). Αδιάφορος για τα ΜΜΕ, δεν προσφέρεται για οξείες αντιπαραθέσεις στα παράθυρα. Ούτε τα αντανακλαστικά των «αγανακτισμένων» άγγιξε. Δεν έχει τίποτα το αντιμνημονιακό αυτός ο θάνατος, για να μας βγάλει στους δρόμους. Άχρηστος θάνατος για όλους, αξίζει μόνον …τη σιωπή μας…
►Χρυσή Αυγή : Κατήρτισαν ψηφοδέλτια σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες με υποψηφίους στην πλειονότητά τους απόστρατους αξιωματικούς του Στρατού, της Αστυνομίας, του Λιμενικού, της Πυροσβεστικής και των Βατραχανθρώπων, παρουσίασαν προεκλογικό πρόγραμμα, μακιγιάροντας το πραγματικό πρόσωπο της Χρυσής Αυγής με στοιχεία αντικαπιταλιστικά, «σοσιαλιστικά» (εθνικοποίηση τραπεζών και άλλα), φιλολαϊκά και σούπερ εθνικιστικά (επανάκτηση της Βόρειας Ηπείρου και απελευθέρωση των Κατεχομένων της Κύπρου, άμεση απέλαση όλων των ξένων και επαναφορά του καθεστώτος για τις νάρκες διασποράς στα σύνορα) και, φυσικά, αντιμνημονιακά. Αυτά από την ελληνική Χαμάς...
►Δεν κατεβαίνει στις εκλογές ως υποψήφιος ο κ. Αλέκος Αλαβάνος ενώ και το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, στο οποίο πρωτοστατεί, δεν θα μετέχει, ως πολιτικό σχήμα, με ξεχωριστό ψηφοδέλτιο στις εθνικές κάλπες . Χωρίς σχόλιο.
►«Σκοπός μας είναι να κυβερνήσουμε χωρίς τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑ.Ο.Σ», υποστήριξε ο Πάνος Καμμένος ενώ για την Αριστερά είπε ότι μπορεί να υπάρξει σύγκληση με τον ΣΥΡΙΖΑ σε ορισμένα θέματα. Άντε και με το καλό…Αλλά γιατί δεν προτείνει πιο απλά να κατέβουν μαζί στις μονοεδρικές ;
►Μετά τη σύλληψη ο ¨Ακης έβγαλε μια ανακοίνωση στην οποία μιλά για πολιτικές σκοπιμότητες. Συνεχίζει να συμπεριφέρεται με την νοοτροπία του 80, τότε που κάθε αποκάλυψη σκανδάλου για τα κόμματα ήταν πολιτική δίωξη και κάθε πιθανός ένοχος, ήρωας. Πάντως σύμφωνα με το πόρισμα ο Άκης έπαιρνε μίζες μέχρι το 2007 τουλάχιστον, παρότι είχε πάψει να είναι υπουργός από το 2004!
►Λίγο πριν κλείσει η Βουλή η ελληνικός κοινοβουλευτισμός έζησε μια από τις αθλιότερες περιόδους: ένα δεκαήμερο πρωτοφανούς φαυλότητας και απαξίωσης με τις πάσης φύσεως τροπολογίες για ποικίλα συμφέροντα, που προωθούνται από υπουργούς και βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σωρηδόν. Η ρουσφετολογία στο αποκορύφωμα. Κι έκανε αμάν ο Παπαδήμος να σταματήσει την ξεφτίλα....
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
1
Όσοι φίλοι επιθυμούν να καταβάλουν τις συνδρομές τους προς τη ΔΗΜΑΡ, που τόσο τά 'χει ανάγκη, ο αριθμός λογαριασμού στη Eurobank είναι: 0026-0217-37-0102917676 (στα ονόματα Φασούλας Ιωάννης – Γρηγορίου Στυλιανός).
2
Μπορείτε να διαβάζετε το ενημερωτικό δελτίο της Δημοκρατικής Αριστεράς Λάρισας κάθε 1η και 15η του μηνός στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://demarlarissa.blogspot.com/
3
Αναλυτικά τις λεπτομερείς θέσεις της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ μπορείτε να δείτε στο
http://demarlarissa.blogspot.com/
Πολιτική Πρόταση
για μια Προοδευτική Διέξοδο
Από την Κρίση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου