ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ  (4) 

ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΛΑΡΙΣΑΣ 

( 18 - 8 - 2011 ) 

►   Aν επιστρέψατε μόλις από διακοπές είναι καλό να μάθετε πως ο κόσμος άλλαξε όσο                    απουσιάζατε                                                                                                                                     
   Aν επιστρέψατε μόλις από διακοπές είναι καλό να μάθετε πως ο κόσμος άλλαξε όσο απουσιάζατε: οι χρηματιστηριακές αγορές κατέρρευσαν, οι ΗΠΑ υποβαθμίστηκαν και έπαψαν να είναι ο ασφαλέστερος τόπος για τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια, το δολάριο αμφισβητείται, πλέον, ανοιχτά ως το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, η Κίνα εγκαινίασε το εμπόριο πετρελαίου με το Ιράν σε ευρώ και τοπικά νομίσματα καταργώντας το δολάριο, η Ευρώπη ξεκίνησε τη διαδικασία διάσωσης της Ιταλίας και της Ισπανίας μέσω της αγοράς κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι πιθανότητες για μία διπλή ύφεση της διεθνούς οικονομίας αυξήθηκαν εκθετικά και το ΧΑ πέρασε κάτω από τις 1000 μονάδες. 

Αν τα παραπάνω δε σας είναι αρκετά, προσθέστε ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες στρέφουν τα κεφάλαια τους προς την ΕΚΤ στο μεγαλύτερο βαθμό από το καλοκαίρι του 2010, στεγνώνοντας το σύστημα από ρευστό, ότι η S&P ξεκίνησε την υποβάθμιση πολιτειών των ΗΠΑ και τέλος πως τα CDS της Γαλλίας απογειώνονται έχοντας περάσει σε νέο ιστορικό υψηλό.
Τη Δευτέρα, ειδικότερα, ο ΓΔ βούλιαξε κατά 6% κλείνοντας στις 998,24 μονάδες, με τον DAX να χάνει 5,02% και τους αμερικανικούς δείκτες να καταγράφουν δραματικές απώλειες μέχρι αργά το βράδυ, οι οποίες σε κάποια στιγμή για το Nasdaq έφτασαν το 6%. Μετοχές όπως η Bank of America ξεπουλήθηκαν καταγράφοντας ημερήσια πτώση της τάξης του 17%, σε μία ημέρα όπου περίπου 1,5-3 τρις δολάρια χάθηκαν από την παγκόσμια χρηματιστηριακή κεφαλαιοποίηση.
Η ανακοίνωση της Moody's ότι διατηρεί την πιστοληπτική αξιολόγηση των ΗΠΑ σε ΑΑΑ δεν άλλαξε κάτι προς το καλύτερο, ενώ η παρέμβαση της ΕΚΤ στη δευτερογενή αγορά ομολόγων βοήθησε στη μεγάλη αποκλιμάκωση των επιτοκίων δανεισμού της Ιταλίας και της Ισπανίας κοντά στο 5,2% από πάνω από 6% όπου είχαν σκαρφαλώσει την περασμένη εβδομάδα, χωρίς να πείθει, όμως, για τη συνέχεια.
Η ΕΚΤ αγοράζει εκ νέου 'τοξικά' ομόλογα και έτσι στο χαρτοφυλάκιο της θα έχει ομόλογα από την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ισπανία, μερικά από τα οποία δε θέλει κανείς επενδυτής να έχει στο δικό του χαρτοφυλάκιο και μερικά άλλα για τα οποία οι επενδυτές ζητούν περισσότερο από 6% επιτόκιο προκειμένου να τα αγοράσουν. Αυτό σημαίνει πως η μεταφορά χρέους από τις χώρες του Νότου προς το κέντρο όχι μόνο δε σταμάτησε αλλά στην ουσία έλαβε νέες, πολύ μεγαλύτερες από πριν διαστάσεις. Και το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: αρκούν οι αγορές ομολόγων από την ΕΚΤ προκειμένου να σωθούν η Ιταλία και η Ισπανία; Η σύντομη απάντηση είναι μάλλον όχι. Πρόκειται για ένα έκτακτο και βραχυπρόθεσμο μέσο το οποίο δε μπορεί να μετατραπεί σε μακροπρόθεσμο ή μόνιμο εκτός και αν υπάρξει νέα σχετική απόφαση από τα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα με την έγκριση της Γερμανίας, όπου, ουσιαστικά να γίνεται αποδεχτό τα χρέη των κρατών της ευρωζώνης να διαμοιραστούν σε όλη την επικράτεια της και να αναλάβουν τα ευρωπαϊκά κράτη από κοινού να τα αποπληρώσουν στα επόμενο 20-30 χρόνια.
Μα κάτι τέτοιο θα σήμαινε περαιτέρω 'χρηματοπιστωτική ενοποίηση' της Ευρώπης και μάλιστα με τρόπο αμεσότερο και ταχύτερο αυτού που θα επιτυγχάνονταν μέσω της έκδοσης ευρωομολόγου, κάτι που η Γερμανία και οι υπόλοιπες ΑΑΑ χώρες, αν είναι να το δεχτούν, θα ζητήσουν πολύ μεγάλα ανταλλάγματα.
Έτσι, η νέα κίνηση εντυπωσιασμού από την ΕΚΤ είναι καλή στο βραχυπρόθεσμο ορίζοντα αλλά δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από ένα νέο μπάλωμα, το οποίο, μάλιστα, σε λίγο θα προκαλέσει άλλο ένα γύρο προστριβών στην ευρωζώνη. Αν δεν έχει γίνει κατανοητό, η μεταφορά του χρέους από τις τράπεζες στα κράτη έχει περάσει στη δεύτερη φάση της εκεί όπου τα ασθενή κράτη μεταφέρουν τα χρέη τους στις Κεντρικές Τράπεζες και από εκεί στα ισχυρά κράτη, τα οποία με τη σειρά τους ζητούν την επιστροφή τμήματος του λογαριασμού στον αρχικό κάτοχο του χρέους, δηλαδή στις τράπεζες, σε ένα παιχνίδι το οποίο δημιουργεί μία παγκόσμια κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ τραπεζών, κρατών και πολιτών η οποία απειλεί να αλλάξει ριζικά το οικονομικό, χρηματοοικονομικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Και το χειρότερο όλων είναι πως ο μεγαλύτερος λογαριασμός θα καταλήξει και πάλι στους πολίτες, οι οποίοι θα πρέπει να πληρώνουν τα σπασμένα για δεκαετίες.                       Πηγή: xrimanews.gr

 ►   Δήλωση της Μαρίας Ρεπούση, υπεύθυνης για θέματα παιδείας της Δημοκρατικής Αριστεράς σχετικά με τις προωθούμενες αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση   28 Ιουλ. 2011
Ολοκληρώθηκε χθες στην αρμόδια επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων η πρώτη ανάγνωση του σχεδίου νόμου για τη μεταρρύθμιση των ΑΕΙ. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση, παρά τις δηλώσεις της, κρατάει αδιάλλακτη στάση στις αντιπροτάσεις της πανεπιστημιακής και ερευνητικής κοινότητας. Επιμένει να αγνοεί τις τεκμηριωμένες αντιρρήσεις που προβάλλονται για το σύστημα διοίκησης, για τη διάρθρωση των σπουδών, αλλά και για άλλες ρυθμίσεις του σχεδίου νόμου, επιλέγοντας μια ρήξη με τα πανεπιστήμια που κινδυνεύει να ακυρώσει ή να καθυστερήσει κάθε θετική ρύθμιση. Επιμένουμε ότι τα πανεπιστήμια χρειάζονται εκτός από συμβούλια διοίκησης και συγκλήτους που δεν θα είναι διακοσμητικές και πρυτάνεις που θα βγαίνουν μέσα από τα πανεπιστήμια και θα έχουν την απαραίτητη νομιμοποίηση για να διοικήσουν. Επιμένουμε, επίσης, ότι τα πανεπιστήμια-που οφείλουν, βέβαια, να αξιολογούνται και να λογοδοτούν για το έργο τους-χρειάζονται τη στήριξη της πολιτείας για να ανταποκριθούν στο ρόλο τους που γίνεται όλο και πιο σημαντικός για την ανάκαμψη της χώρας. Η κυβέρνηση οφείλει με δική της πρωτοβουλία να  επιχειρήσει την αλλαγή του εχθρικού κλίματος που η ίδια δημιούργησε για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους.

 ►    Προσοχή: διεξάγεται ψηφοφορία ώς τις 23 Αυγούστου για τις θέσεις που θα                                                 παρουσιάσουν οι βουλευτές μας για τα ΑΕΙ                                                         
"Φόρουμ ΔΗΜΑΡΠΑΙΔΕΙΑ" <dhmarpaideia.forum@gmail.com>
Στο φόρουμ του Τομέα Παιδείας και Έρευνας της Δημοκρατικής Αριστεράς http://dhmarpaideia.forumgreek.com/ τα μέλη και οι φίλοι του Τομέα μπορούν να τοποθετηθούν
καταρχήν ΥΠΕΡ - ΚΑΤΑ - ΛΕΥΚΟ στο σχέδιο νόμου για τα ΑΕΙ. Η ψηφοφορία θα διαρκέσει μέχρι τις 23 Αυγούστου.  [Ο διαχειριστής του Φόρουμ]
--
Αγαπητοί/ές φίλοι και φίλες,
Μετά από απόφαση του συντονιστικού του τομέα Παιδείας και Έρευνας της ΔΗΜΑΡ, προκειμένου να  αναβαθμίσουμε την πολιτική λειτουργία του Τομέα και να ξανακερδίσουμε τους φίλους που δεν μας άντεξαν, ο διάλογος  μεταξύ μας θα γίνεται πλέον στο Φόρουμ στη διεύθυνση http://dhmarpaideia.forumgreek.com/ με σκοπό την επεξεργασία προγραμματικού λόγου για τα θέματα της παιδείας. Θα κάνουμε μια νέα αρχή αξιοποιώντας και τις  εμπειρίες μας της περασμένης χρονιάς. Στο φόρουμ θα γίνουν επίσης οι αναγκαίες διεργασίες για να τοποθετηθεί ο  τομέας στο νομοσχέδιο για την Γ/θμια που αναμένουμε σήμερα να δοθεί στη δημοσιότητα.
Αν έχετε οποιοδήποτε πρόβλημα με την εγγραφή σας ή την ανάρτηση κειμένου, μη διστάστε να επικοινωνήσετε μαζί  μου στη διεύθυνση marrep@eled.auth.gr ή στη διεύθυνση του τεχνικού που υποστηρίζει τη λειτουργία του Sianas Dimitris sianas.dim@gmail.com
 Φιλικά, Μαρία Ρεπούση

 ►   Δήλωση του βουλευτή Αχαΐας της Δημοκρατικής Αριστεράς, Νίκου Τσούκαλη,                    
         για το θέμα  των τραπεζών                                                                                      04 Αυγ. 2011
 Η Δημοκρατική Αριστερά θεωρεί ότι, προκαλεί εύλογα ερωτήματα η τροπολογία  που κατέθεσε σήμερα η κυβέρνηση, που έρχεται  να επικυρώσει  αναδρομικά, από το 1977, πιθανά επιλήψιμες τοποθετήσεις σε τράπεζες, των αποθεματικών του Ελληνικού Δημοσίου. Κάθε απόφαση της  Βουλής πρέπει να εδράζεται σε  διαφανείς διαδικασίες  και σαφή στοιχεία, ειδάλλως υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος να αποτελέσει την κολυμβήθρα του Σιλωάμ , για κάθε ανομία της Εκτελεστικής Εξουσίας. Η διαφάνεια αυτή δεν υπήρξε στην συγκεκριμένη ενέργεια της κυβέρνησης
 
 ►    Επερώτηση του προέδρου της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, Φώτη Κουβέλη και των   
         βουλευτών του κόμματος για το δίχτυ κοινωνικής προστασίας                      04 Αυγ. 2011   
Επίκαιρη επερώτηση προς τους υπουργούς Οικονομικών, Εργασίας και Υγείας με αντικείμενο τη στήριξη του κοινωνικού κράτους και των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων κατέθεσαν ο Φώτης Κουβέλης και οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ Νίκος Τσούκαλης, Θανάσης Λεβέντης και Γρηγόρης Ψαριανός. Η επερώτηση που θα συζητηθεί αύριο στη Βουλή, περιλαμβάνει μια σειρά από θέσεις και προτάσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς για την αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας, της φτώχειας, της εργασιακής επισφάλειας, της πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας. 
Με την επερώτηση, ο πρόεδρος και οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς, καλούν την κυβέρνηση να λάβει μέτρα για την επέκταση του προνοιακού επιδόματος μακροχρόνιας ανεργίας, να προχωρήσει στη σταδιακή αντικατάσταση των άνισων και πολυάριθμων οικογενειακών και πολυτεκνικών επιδομάτων σε ένα ενιαίο επίδομα παιδιού με έναρξη καταβολής από το πρώτο παιδί, να επιλέξει τη λογική του ανασχεδιασμού του επιδόματος ενοικίου σε μη ανταποδοτική βάση, ώστε να ωφελούνται και οι φτωχές οικογένειες που σήμερα δεν πληρούν τα κριτήρια επιλεξιμότητας του ΟΕΚ, να προχωρήσει σε ενοποίηση των επιδομάτων ΑΜΕΑ σε ένα νέο επίδομα αναπηρίας.
Παραλλήλως καλούν την κυβέρνηση να λάβει μέτρα σχετικά με την διασφάλιση της αναβάθμισης των δομών προστασίας ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρίες, να στηρίξει τα προνοιακά προγράμματα, να αναδιοργανώσει το δίκτυο παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών σε κάθε δήμο της χώρας, να αυξήσει τη χρηματοδότηση των προνοιακών ιδρυμάτων. Από τις βασικές προτάσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς  είναι ο σχεδιασμός και η σταδιακή εφαρμογή ενός προγράμματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος σε εύλογο χρονικό διάστημα, καθώς και η εγγυημένη πρόσβαση στα βασικά κοινωνικά δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην υγεία, τη στέγαση και την παιδεία σε μετανάστες, οι οποίοι πληρούν ορισμένες βασικές προϋποθέσεις.

 ►  Ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ Αχαϊας για τον μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιο
Παρασκευή, 12 Αυγ. 2011 

Δεν μας εξέπληξε η αίτηση του μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου να επισκεφθεί στις φυλακές  Κορυδαλλού τον Νίκο Ντερτιλή ούτε καν οι χαρακτηρισμοί του δολοφόνου του Πολυτεχνείου ως «πολιτικού κρατούμενου» και «πρότυπου ζωής». Είναι γνωστό ότι ο κ. Αμβρόσιος εχθρεύεται βαθύτατα την Δημοκρατία και θεωρεί χριστιανικό πρότυπο ζωής το μίσος, τον φανατισμό και την δολοφονική βία. Δεν χάνει άλλωστε ευκαιρία να μας τα υπενθυμίζει κάθε τόσο με παραληρηματικές δηλώσεις μισαλλοδοξίας.
Το πρόβλημα είναι της Πολιτείας από την οποία μισθοδοτείται ο κρατικός υπάλληλος κ. Αμβρόσιος και της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος της οποίας εκλεκτό μέλος αποτελεί. Περιμένουμε σαφείς και ξεκάθαρες απαντήσεις. Όσο για εμάς δεν έχουμε ξεχάσει την Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών και τα δεινά της. Η Δημοκρατική Αριστερά έχει καταθέσει σαφείς και συγκεκριμένες προτάσεις για τον ρόλο της Εκκλησίας σε ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό Δημοκρατικό κράτος.

 ►  Aνακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για την επικείμενη αύξηση του ΦΠΑ.  9-8- 2011

Η Δημοκρατική Αριστερά υποστηρίζει σταθερά ότι θα πρέπει να περιοριστεί σημαντικά ο ΦΠΑ για να μπορέσουν να ανασάνουν και οι πολίτες και η μικρή και μεσαία επιχείρηση του εμπορίου. Θα πρέπει, επίσης, ο ΦΠΑ, στα είδη λαϊκής κατανάλωσης να παραμείνει χαμηλός.
Ας αντιληφθεί επιτέλους η κυβέρνηση ότι η επικείμενη αύξηση του ΦΠΑ θα οδηγήσει σε περισσότερα λουκέτα στην αγορά και σε νέο κύμα ακρίβειας.

 ►Ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για τη κρίση χρέους στην ευρωζώνη . 8-8-2011     

H κρίση χρέους που συνεχώς βαθαίνει, και η επίθεση των αγορών που λαμβάνει καθημερινά
μεγαλύτερες διαστάσεις καταδεικνύουν την ανάγκη άμεσης συνολικής λύσης για όλες τις χώρες της ευρωζώνης και μιας μεγάλης πρωτοβουλίας της ΕΕ.  Μια τέτοια λύση δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει την προτάσεις που έχουν ήδη παρουσιαστεί από ευρωπαϊκούς θεσμούς, ευρωπαίους ηγέτες. Είτε η έκδοση ευρωομολόγου και η δημιουργία μηχανισμού κοινής διαχείρισης του χρέους με τη μεταφορά μεγάλου τμήματος των χρεών των κρατών–μελών στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Είτε η σύσταση ενός Ευρωπαϊκού Οργανισμού για τη Διαχείριση του Χρέους, ο οποίος θα μπορεί να εκδίδει σταδιακά ομόλογα ίσα με το 40% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κάθε κράτους-μέλους. Αυτό που ελλείπει είναι η πολιτική βούληση για πολιτική λύση στη κατεύθυνση της οικονομικής διακυβέρνησης.

 ►  Για το θάνατο του Μιχρί Μπελλί (Καπετάν Κεμάλ) .                                      17 Αυγ. 2011      
Αποχαιρετούμε τον Καπετάν Κεμάλ, φίλο της Ελλάδας και σύντροφο στους αγώνες του Ελληνικού λαού. Με τον θάνατό του η Τουρκική αριστερά χάνει ένα από τα σύμβολά της και ο ελληνικός λαός έναν ειλικρινή φίλο.Ο Μιχρί Μπελλί αφιέρωσε  όλη του τη ζωή στον αγώνα για ειρήνη, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Όπως όλοι οι αγωνιστές της γενιάς του, υπέστη απίστευτες κακουχίες και διώξεις από το τουρκικό κράτος. Περίπου τριάντα χρόνια της ζωής του τα πέρασε σε φυλακές και εξορίες. Στην διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα ήταν αρχηγός τάγματος του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας και τραυματίστηκε δύο φορές. Την περίοδο της χούντας του Εβρέν έφυγε από την Τουρκία, για να επιστρέψει στις αρχές της δεκαετίας του ΄90.
Η ΚΕ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ εκφράζει την βαθιά θλίψη της για τον θάνατό του.

 ► ΔΗΜ.ΑΡ.: Αναγκαία η έκδοση ευρωομολόγου                                            17 Αυγούστου  2011

Η γενικευμένη κρίση χρέους επιβάλλει μια πολιτικά ενοποιημένη Ευρώπη, με ουσιαστική οικονομική διακυβέρνηση. Η άρνηση του ευρωομολόγου και η προτεινόμενη συνταγματοποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας αποτελούν το αρνητικό περιεχόμενο της  συμφωνίας Μέρκελ-Σαρκοζί, χωρίς να υποτιμάται η φορολόγηση των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών και η πρόθεση για μια οικονομική διακυβέρνηση της Ε.Ε.", τόνισε σε δήλωσή του ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης. "Η έκδοση ευρωομολόγου, με την υποστήριξη νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και η συντονισμένη ευρωπαϊκή φορολογική πολιτική αποτελούν την αναγκαία πολιτική για ένα αποφασιστικό βήμα προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους και η αχαλίνωτη επίθεση των αγορών. Συμπερασματικά δύο βήματα πίσω, ένα βήμα μπρος και ένα σημειωτόν ήταν το αποτέλεσμα της  πολυαναμενόμενης συνάντησης Μέρκελ-Σαρκοζί", σημείωσε.

 ►ΠΡΟΣΟΧΗ:  Να αλλάξουμε το σύστημα της E.E.           Tου IGNACIO RAMONEΤ                

Ένα κείμενο για σκέψη και συζήτηση. (Για ποιον ευρωπαϊσμό μιλάμε; ποια Ευρώπη 

θέλουμε;...)

Ακόμη και οι πλέον μακάριοι ευρωπαϊστές το επαναλαμβάνουν κατά βούληση: αν δεν τακτοποιήσουμε το ευρώ, λένε, οι συνέπειες της κρίσης θα είναι πολύ χειρότερες. Θεοποιούν ένα ευρώ «δυνατό και προστατευτικό». Είναι το δόγμα τους και το υπερασπίζονται φανατικά. Πρέπει όμως να εξηγήσουν στους Eλληνες (και στους Ιρλανδούς, τους Πορτογάλους, τους Ισπανούς, τους Ιταλούς και τους τόσους άλλους ευρωπαίους πολίτες που πλήττονται από τις πολιτικές λιτότητας) ποιες θα είναι αυτές οι «πολύ χειρότερες συνέπειες»... Κοινωνικά, η κατάσταση δεν είναι ήδη ανυπόφορη; Δεν νιώθουμε να διογκώνεται, στους κόλπους της ευρωζώνης, μια όλο και πιο ριζοσπαστική εχθρότητα απέναντι στο ενιαίο νόμισμα, αλλά και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση; Oι αγανακτισμένοι πολίτες δεν στερούνται επιχειρημάτων. Διότι το ευρώ, νόμισμα 17 κρατών και των 330 εκατομμυρίων κατοίκων τους, αποτελεί πράγματι εργαλείο στην υπηρεσία ενός πολύ συγκεκριμένου στόχου: την εδραίωση των τριών δογμάτων πάνω στα οποία είναι θεμελιωμένη η Ε.Ε.: σταθερότητα τιμών, ισοσκελισμός προϋπολογισμών και ενίσχυση του ανταγωνισμού. Καμία κοινωνική μέριμνα, καμία δέσμευση για μείωση της ανεργίας, μηδενική
βούληση για εγγύηση της ανάπτυξης και, φυσικά, ούτε καν η ελάχιστη διάθεση υπεράσπισης του κράτους πρόνοιας, το αντίθετο.
Mε αφετηρία την τρέχουσα κρίση, οι άνθρωποι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι οι κανόνες της Ε.Ε., όπως και εκείνοι του ευρώ, υπήρξαν τα δύο δολώματα που τους έκαναν να πέσουν σε μια νεοφιλελεύθερη παγίδα. Βρίσκονται πλέον αιχμάλωτοι των αγορών, όπως ξεκάθαρα το θέλησαν οι πολιτικοί ηγέτες (τόσο της δεξιάς όσο και της αριστεράς) που, εδώ και τρεις δεκαετίες, οικοδομούν την Ε.Ε.

Η έλλειψη ισχύος των πολιτικών ηγετών και η ανεξαρτησία της ΕΚΤ από τα κράτη-μέλη είναι εν μέρει υπεύθυνα για την αδυναμία εκ μέρους της Ευρώπης να επιλύσει το δράμα του ελληνικού χρέους. O άλλος λόγος είναι ότι, παρά τη φαινομενική ενότητά της, η Ε.Ε. (και συγκεκριμένα η ευρωζώνη) είναι βαθιά διχασμένη, σε δύο σχεδόν ασυμβίβαστα στρατόπεδα. Από τη μία, η Γερμανία και η ζώνη επιρροής της (Oλλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Αυστρία και Φιλανδία), από την άλλη, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα.
Η προέλευση του ελληνικού χρέ-ους (όπως και του χρέους των υπόλοιπων «περιφερειακών» χωρών) είναι πια γνωστή. Oταν η Ελλάδα έγινε δεκτή στους κόλπους της ευρωζώνης, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και οι διεθνείς επενδυτές θεώρησαν αμέσως ότι η χώρα παρουσίαζε, παρά την προφανώς εύθραυστη κατάστασή της και τους περιορισμένους πόρους της, όλα τα εχέγγυα ώστε να λάβει μαζικές και φθηνές πιστώσεις(1). Στην Αθήνα έπεφταν βροχή προτάσεις χρηματοδότησης με αστεία επιτόκια. Προερχόμενες ιδίως από γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, που πίεζαν τις ελληνικές κυβερνήσεις να χρεωθούν, με μικρό κόστος και σε βάθος χρόνου, κυρίως προκειμένου να αγοράσουν γερμανικό και γαλλικό πολεμικό υλικό(2)
…
Oταν ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση των «τοξικών ομολόγων» του 2008, τα χρηματοπιστωτικά
ιδρύματα έχασαν πολύ σύντομα τη ρευστότητά τους και μείωσαν δραστικά τις πιστώσεις, κάτι που
απειλούσε να προκαλέσει ασφυξία στο σύνολο της οικονομίας. Προκειμένου να αποφύγουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τα κράτη αποφάσισαν να βοηθήσουν μαζικά τις τράπεζες δανειζόμενα από τις διεθνείς αγορές (εφόσον η ΕΚΤ τούς αρνείται). Oι οίκοι αξιολόγησης τιμωρούν την υπερχρέωση, ενώ ταυτόχρονα εκρήγνηνται τα επιτόκια δανεισμού των πιο χρεωμένων κρατών...
Το ελληνικό χρέος είναι καθεαυτό ασήμαντο, αν θυμηθούμε ότι το ΑΕΠ της Ελλάδας αντιπροσωπεύει λιγότερο του 3% του συνολικού ΑΕΠ της ευρωζώνης. Από τεχνική άποψη, το πρόβλημα θα μπορούσε να έχει διευθετηθεί εδώ και έναν χρόνο χωρίς δυσκολία. Oμως η γερμανική συντηρητική κυβέρνηση, που τότε βρισκόταν αντιμέτωπη με δύσκολες τοπικές εκλογές (τις οποίες τελικά έχασε), εκτίμησε ότι δεν θα ήταν «ηθικά» σωστό οι Ελληνες, κατηγορούμενοι για «διαφθορά» και «τεμπελιά», να ξεμπερδέψουν τόσο εύκολα.
Επρεπε λοιπόν να τιμωρηθούν, ώστε να μην βρει μιμητές το κακό παράδειγμά τους.
Μια πολύ γοργή προσφορά βοήθειας στην Αθήνα, διακήρυσσε η Αγκελα Μέρκελ, «θα προκαλούσε αρνητικές συνέπειες, καθώς και άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες θα έπαυαν να κάνουν
προσπάθειες»(3). Μια καθυστέρηση από την οποία επωφελήθηκαν οι αγορές, προσελκυσμένες από την ευρωπαϊκή διχογνωμία, προκειμένου να επιτεθούν στην Ελλάδα. Τελικά, το Βερολίνο κατέληξε στην αποδοχή ενός πρώτου (και ατελούς) σχεδίου βοήθειας, υπό μία προϋπόθεση: να συνεργαστεί σε αυτό και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Γιατί; Κατ’ αρχάς, επειδή οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν διαθέτουν στο οπλοστάσιό τους έναν αρκετά αυστηρό «εκτελεστή» που να εκφοβίζει τα κράτη. Και στη συνέχεια επειδή, εδώ και σαράντα χρόνια, ειδίκευση του ΔΝΤ είναι η απαίτηση εφαρμογής αντικοινωνικών πολιτικών μέτρων εκ μέρους των χρεωμένων κρατών. Oι συνταγές του (που εφαρμόστηκαν χωρίς έλεος στη Λατινική Αμερική κατά τις δεκαετίες του 1970 και του 1980) είναι πάντοτε οι ίδιες: αύξηση των φόρων κατανάλωσης, βάναυσες μειώσεις των δημόσιων δαπανών, άκαμπτος έλεγχος των μισθών, μαζικές ιδιωτικοποιήσεις(4)...
Ηκυβέρνηση Παπανδρέου εξαναγκάστηκε λοιπόν να δεχθεί ένα βάναυσο σχέδιο προσαρμογής, το οποίο αρνήθηκαν οι εξεγερμένοι πολίτες. Oμως στα μάτια των αγορών το κακό είχε γίνει. Διότι η υπόθεση αυτή αποδείκνυε, μία ακόμη φορά, το προφανές: ότι τα ανακλαστικά της ευρωπαϊκής πολιτικής είναι υπερβολικά αργά, ενώ εκείνα των αγορών είναι άμεσα. Oι κερδοσκόποι αντιλήφθηκαν πως η Ευρωπαϊκή Ενωση παρέμενε ένας γίγαντας χωρίς πολιτικό εγκέφαλο και πως το ευρώ δεν ήταν παρά ένα «ισχυρό νόμισμα» με ασθενή δόμηση (δεν υπάρχει άλλο παράδειγμα στην ιστορία ενός νομίσματος που δεν πλαισιωνόταν από μια πολιτική αρχή). Oι αγορές κατόπιν επιτέθηκαν στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, οι κυβερνήσεις των οποίων έσπευσαν να επιβάλουν στο εσωτερικό τους τις αντιδημοφιλείς συνταγές του ΔΝΤ... Ετσι, σε ολόκληρη την Ευρώπη εξαπλώνεται το «δόγμα της εκτεταμένης λιτότητας», το οποίο
οι προ-παγανδιστές του παρουσιάζουν ως ένα είδος οικονομικού ελιξιρίου διά πάσα νόσο, ενώ παντού προκαλεί τρομερές κοινωνικές συμφορές. Ακόμη χειρότερα, οι πολιτικές δημοσιονομικής αυστηρότητας επιτείνουν την κρίση, στραγγαλίζουν τις επιχειρήσεις κάθε μεγέθους αυξάνοντας το κόστος δανεισμού και ενταφιάζουν κάθε προοπτική γρήγορης ανάκαμψης της οικονομίας. Παρασύρουν τα κράτη σε μια καθοδική πορεία αυτοκαταστροφής, τα έσοδά τους μειώνονται, η ανάπτυξη βαλτώνει, η ανεργία αυξάνεται, οι επιζήμιοι οίκοι αξιολόγησης κατεβάζουν τις βαθμολογήσεις τους, τα επιτόκια του δημοσιονομικού χρέους αυξάνονται, η γενική κατάσταση επιδεινώνεται και οι χώρες ζητούν επιπλέον βοήθεια(5)... Τόσο η Ελλάδα όσο και η Ιρλανδία και η Πορτογαλία –οι τρεις μόνες χώρες που δέχονται βοήθεια από την Ε.Ε. και από το ΔΝΤ– ωθήθηκαν σε αυτή την τρομερή κατηφόρα.
Το Σύμφωνο του Ευρώ, που προτάθηκε τον Μάιο, επιδεινώνει τα πράγματα. Διότι στην πραγματικότητα αποτελεί ένα επιπλέον στρίψιμο της βίδας με σκοπό την ενίσχυση της λιτότητας. Προβλέπει περισσότερη «ανταγωνιστικότητα», ακόμη περισσότερες μειώσεις των δημόσιων δαπανών, νέα μέτρα «δημοσιονομικής πειθαρχίας» και τιμωρεί κυρίως –ακόμη μία φορά– τους μισθωτούς. Απειλεί επίσης να επιβάλει κυρώσεις στα κράτη που δεν θα σεβαστούν το Σύμφωνο Σταθερότητας(6). Και προτείνει έως και να θέσει υπό κηδεμονία το δημόσιο χρέος, να περιορίσει δηλαδή την εθνική κυριαρχία. «Oι χώρες της Ευρώπης πρέπει να αφήνονται λιγότερο ελεύθερες να δημιουργούν χρέος» δήλωσε λόγου χά-ρη ο Λορέντσο Μπίνι Σμάγκι, μέλος του διευθυντηρίου της ΕΚΤ. Μερικοί ευρωκράτες πάνε πιο μακριά: προτείνουν την ανάκληση της ευθύνης της διαχείρισης των ίδιων των δημόσιων οικονομικών της από κάθε κυβέρνηση που δεν σέβεται το Σύμφωνο Σταθερότητας...
Oλα αυτά είναι παράλογα και δυσοίωνα. Εχουν ως κατάληξη μια εκπτωχευμένη ευρωπαϊκή κοινωνία προς όφελος των τραπεζών, των μεγάλων επιχειρήσεων και της διεθνούς κερδοσκοπίας. Προς το παρόν, οι δικαιολογημένες διαμαρτυρίες των ευρωπαίων πολιτών έχουν ως στόχο τους ίδιους τους κυβερνήτες τους, τα πειθήνια ανδρείκελα των αγορών. Πότε θα αποφασίσουν να εστιάσουν την οργή τους εναντίον του πραγματικού υπευθύνου, δηλαδή του συστήματος, που δεν είναι άλλο από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση;

σημειώσεις
1. Χάρη σε μια απατηλή αποτίμηση της οικονομικής κατάστασής της με την τεχνική βοήθεια της αμερικανικής  τράπεζας Γκόλντμαν Σακς.
2. Η Ελλάδα είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων στην Ε.Ε. Το ελληνικό κράτος αφιερώνει στον τομέα της  άμυνας (εξαιτίας της αντιπαλότητας με την Τουρκία) το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ εντός Ε.Ε.
3.  El Pais , Μαδρίτη, 18 Ιουλίου 2011.4. Διαβάστε: Philippe Askenazy,  L’austerite imposee a la Grece, de Charybde en Scylla ,  Le Monde , Παρίσι, 19 Ιουλίου 2011.
5. Ανακοινωμένο στις 21 Ιουλίου, το νέο σχέδιο βοήθειας στην Ελλάδα έγινε αποδεκτό με ανακούφιση από τα  φιλελεύθερα ΜΜΕ. Είναι λοιπόν καταδικασμένο να αποτύχει. Oι αγορές και τα κερδοσκοπικά και τοκογλυφικά  κεφάλαια μύρισαν αίμα και δεν θα σταματήσουν σύντομα τις επιθέσεις τους.
6. Θέτει όριο 3% του ΑΕΠ για τα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού και 60% του ΑΕΠ για το δημόσιο  χρέος.

 ►  Άρθρο της Nina Power στον Βρετανικό Guardian, 8 Αυγούστου 2011                                     
  

Τα συμφραζόμενα των συγκρούσεων του Λονδίνου δεν μπορούν να αγνοηθούν.

Από τότε που η κυβερνητική συμμαχία (Συντηρητικό Κόμμα και Φιλελεύθεροι Δημοκράτες με
πρωθυπουργό τον επικεφαλής του κόμματος των Συντηρητικών της Βρετανίας Ντέηβιντ Κάμερον) ήρθε στην εξουσία πριν από ένα περίπου χρόνο (11 Μαίου 2010), η χώρα είδε πολλαπλές φοιτητικές
διαδηλώσεις, καταλήψεις δεκάδων πανεπιστημίων, αρκετές απεργίες, μια διαδήλωση μισού εκατομμυρίου εργατών και τώρα αναταραχές στους δρόμους της πρωτεύουσας. (Είχαν προηγηθεί συγκρούσεις με την αστυνομία του Bristol στο Stokescroft νωρίτερα φέτος). Καθ’ ένα από αυτά τα γεγονότα πυροδοτήθηκε από διαφορετικό αίτιο αλλά όλα έγιναν με φόντο τις κτηνώδεις περικοπές και τα μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί.
Η κυβέρνηση ξέρει πολύ καλά ότι τζογάρει και ότι οι πολιτικές της έχουν το ρίσκο να πυροδοτήσουν
μαζικές αναταραχές σε μια κλίμακα που δεν έχουμε δει από τις αρχές του 1980. Με τους ανθρώπους να βγαίνουν στους δρόμους του Tottenham, του Edmonton, του Brixton και αλλού τις προηγούμενες νύχτες, ίσως σύντομα να δούμε την κυβέρνηση να αντιμετωπίζει μια σειρά από ήττες. Οι πολιτικές του περασμένου χρόνου μπορεί να ξεκαθάρισαν με ακραίους όρους τον διαχωρισμό ανάμεσα στους «έχοντες» και τους «στερημένους» αλλά τα συμφραζόμενα της κοινωνικής αναταραχής είναι πολύ ευρύτερα.
Ο θανάσιμος τραυματισμός του Mark Daggan την περασμένη Πέμπτη (4/8/2011), φαίνεται ότι είναι ένα ακόμα τραγικό γεγονός σε μια μακρά ιστορία συμπεριφοράς της Μητροπολιτικής αστυνομίας απέναντι στους απλούς ανθρώπους του Λονδίνου, ιδιαίτερα εκείνους που είναι μαύροι ή μειονότητες και η στοχοποίηση συγκεκριμένων περιοχών και ατόμων για παρακολούθηση, αστυνομικό έλεγχο και καθημερινή παρενόχληση απ’ την αστυνομία.
Ένας δημοσιογράφος έγραψε ότι του προκαλούσε έκπληξη, πόσοι άνθρωποι στο Tottenham γνώριζαν και κατέκριναν τις αποφάσεις της ονομαζόμενης Ανεξάρτητης Επιτροπής Παραπόνων σχετικών με την Αστυνομική Αυθαιρεσία (IPCC) αλλά καμιά κατάπληξη δεν θα έπρεπε να προκαλεί αυτό το γεγονός.
Όταν κοιτάς τους αριθμούς των θανάτων ανθρώπων που είχαν συλληφθεί από την αστυνομία (τουλάχιστον 333 από το 1998) χωρίς ούτε μία καταδίκη αστυνομικού, τότε η IPCC και τα δικαστήρια εκλαμβάνονται από πολλούς ότι προστατεύουν την αστυνομία μάλλον παρά το λαό.
Οι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους γίνονται ξεκάθαροι αν συνδυάσουμε την καχυποψία και τη δυσαρέσκεια ενάντια στην αστυνομία (εξαιτίας της εμπειρίας και της μνήμης), με υψηλή φτώχεια και πολύ υψηλή ανεργία.
Το Haringey, η περιοχή που περιλαμβάνει το Tottenham, έχει το τέταρτο υψηλότερο επίπεδο παιδικής
φτώχειας στο Λονδίνο.( παιδική φτώχεια: δείκτης που περιγράφει το ποσοστό παιδιών που ανήκουν σε οικογένειες χαμηλού εισοδήματος) και ποσοστό ανεργίας 8,8%, διπλάσιο από τον εθνικό μέσο όρο, ενώ υπάρχει μόνο μία διαθέσιμη θέση εργασίας για κάθε 54 ανθρώπους που ψάχνουν εργασία στην περιοχή.
Όσοι καταδικάζουν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στο βόρειο Λονδίνο και αλλού, καλά θα κάνουν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να πάρουν υπόψη τους την ευρύτερη εικόνα:Μια χώρα (η Βρετανία) στην οποία το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού είναι τώρα 100 φορές πλουσιότερο απ’ ότι το φτωχότερο 10%, όπου ο καταναλωτισμός ο οποίος στηρίζεται στο προσωπικό χρέος (στις τράπεζες) έχει πλασαριστεί για χρόνια ως η λύση στην παραπαίουσα οικονομία και όπου σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ η κοινωνική κινητικότητα είναι χειρότερη από οποιαδήποτε άλλη ανεπτυγμένη χώρα.
Ο Richard Wilkinson και η Kate Pickett υποστηρίζουν στο The Spirit Level: Why Equality is Better for Everyone, πως φαινόμενα τα οποία συνήθως περιγράφονται σαν κοινωνικά προβλήματα (εγκληματικότητα, ασθένειες, ποσοστά φυλακισμένων, ψυχικές ασθένειες) είναι πολύ πιο συνηθισμένα σε κοινωνίες ανισότητας, παρά σε κοινωνίες με καλύτερη οικονομική κατανομή και μικρότερο χάσμα ανάμεσα στους πλουσιότερους και τους φτωχότερους. Δεκαετίες ατομικισμού, ανταγωνισμού και κρατικά ενθαρρυνόμενου εγωισμού, συνδυασμένες με μια συστηματική σύνθλιψη των συνδικάτων και την διαρκώς αυξανόμενη ποινικοποίηση (εγκληματοποίηση) της διαφωνίας, έχουν κάνει τη Βρετανία μια από τις πιο άνισες κοινωνικά χώρες στον ανεπτυγμένο κόσμο.
Εικόνες καμένων κτιρίων και αυτοκινήτων και λεηλατημένων μαγαζιών μπορεί να παρέχουν θεαματική τροφή για τα «ατίθασα» Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία είναι πάντοτε πεινασμένα για νέες ιστορίες και νέες ομάδες προς δαιμονοποίηση αλλά δεν θα καταλάβουμε τίποτα από αυτά τα γεγονότα αν αγνοήσουμε την ιστορία και το ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτά συμβαίνουν.